หัตถ์เทวะหมอเทวดา นิยาย บท 1544

ประโยคนี้หวงเหมาเคยพูดกับหลินมั่วและเหลาสู่มาก่อน ตอนนี้มันย้อนกลับมาที่เขาแล้ว

หวงเหมาทำหน้าอึดอัดใจเป็นอย่างมาก แต่สุดท้ายก็ต้องคุกเข่าลงไปอยู่ดี

เพราะคนที่เขาพามาด้วยเหล่านั้นต่างได้รับบาดเจ็บสาหัส ไม่สามารถลุกขึ้นมาได้เลย

เห็นได้ชัดว่าหลินมั่วเป็นคนโหดเหี้ยมจริงๆ!

หวงเหมาไม่สงสัยเลย ถ้าหลินมั่วคิดอยากจะฆ่าเขา เขาคงจะถูกฆ่าทันที!

หวงเหมาที่มักจะทำตัวเย่อหยิ่งและบ้าอำนาจ แต่เดิมทีเขาก็เป็นเพียงคนขี้ขลาดคนหนึ่งเท่านั้น

เมื่อเจอกับคนที่โหดเหี้ยมจริงๆ เขาก็รู้สึกกลัวขึ้นมาเช่นกัน

หลินมั่วมองดูหวงเหมาที่คุกเข่าอยู่บนพื้นอย่างไม่ไยดีและส่ายหัว “นายนี่มันขยะไร้ค่าจริงๆ!”

หวงพูดพูดเสียงสั่น “ลูกพี่ครับ ผม...ผมมันไร้ค่า ผมมันขยะ”

“ลูกพี่ครับ ลูกพี่เห็นผมไม่มีประโยชน์อะไร ปล่อยผมไปเถอะครับ ต่อ...ต่อไปนี้ผมไม่กล้าทำอีกแล้ว...”

สีหน้าของหลินมั่วนิ่งสงบ “ปล่อยนายไป?”

“ได้สิ!”

หวงเหมารู้สึกราวกับได้ลดโทษ เขารีบคำนับทันที “ขอบคุณมากครับลูกพี่ ขอบคุณมากๆ ครับ!”

หลินมั่ว “ไม่ต้องขอบคุณ!”

“จะให้ปล่อยนายไปน่ะได้!”

“แต่นายต้องทิ้งอะไรไว้ด้วย”

“เหลาสู่ ปิดตาของเถียนเถียนไว้”

เหลาสู่ไม่เข้าใจแต่ก็ยังกอดเถียนเถียนและปิดตาของเธอเอาไว้

หวงเหมาชะงักไปครู่หนึ่ง ขณะที่เขายังตามสถานการณ์ไม่ทัน หลินมั่วก็หยิบเข็มเล่มหนึ่งออกมาและแทงไปที่ดวงตาของหวงเหมา

หวงเหมากรีดร้องออกมาอย่างน่าเวทนา เขากุมดวงตาของตัวเองไว้และกลิ้งไปมาพร้อมกับเลือดสีสดที่ไหลออกมาตามร่องนิ้วมือของเขา

แม้จะไม่ถึงแก่ชีวิต แต่ดวงตาของเขาคงใช้การต่อไปอีกไม่ได้แล้วอย่างแน่นอน!

ภายในรถ เหลาสู่และลุงหลิวรู้สึกตกตะลึงเป็นอย่างมาก!

หลินมั่วลงมืออย่างเด็ดขาดจริงๆ

แน่นอนว่าทั้งสองคนไม่มีความเห็นใจให้กับหวงเหมาเลยแม้แต่น้อย กลับกันยังรู้สึกสะใจอีกด้วย

หลายปีมานี้ พวกหวงเหมาวางอำนาจบาตรใหญ่ กำเริบเสิบสาน คนที่นี่มีใครบ้างที่ไม่เคยถูกพวกเขารังแก