หัตถ์เทวะหมอเทวดา นิยาย บท 1554

หลินมั่วหัวเราะ "ทำไม รู้แล้วใช่ไหมว่าผมเป็นใคร"

หลี่ชุนหน้าซีดลงทันที

เขาไม่คิดไม่ฝันมาก่อนว่าท่านประมุขมณฑลก่วงคนใหม่ จะมาพบกับเขาที่เมืองฟางชวนด้วยตัวเอง!

หลี่ชุนพูดอย่างตัวสั่น "คะ...คุณมาที่ฟางชวนได้อย่างไร... "

หลินมั่วยิ้มอย่างเย็นชา "ในเมื่อรู้แล้วว่าผมเป็นใคร รออะไรทำไมยังไม่คุกเข่าอีก"

หลี่ชุนหน้าแดงก่ำและเขาก็อยากจะคุกเข่า

แต่เมื่อมองไปที่พี่น้องที่อยู่รอบตัวและนึกถึงตระกูลหลักทั้งสิบแห่งมณฑลซู เขาก็กัดฟันและเงยหน้าพร้อมตะโกน "หลินมั่วนี่แกขมขู่ใคร"

“แกคิดว่าฉันจะกลัวหัวหดงั้นเหรอ”

"ฉันจะบอกให้นะว่าแกใหญ่มาจากไหนก็สู้เจ้าถิ่นอย่างฉันไม่ได้หรอก!"

“นี่มันถิ่นของตรู คนที่มาที่นี่ต่อให้เป็นใครก็ชั่งมันคนนั้นก็ต้องก้มหัวให้ฉัน!”

หลินมั่วขมวดคิ้ว "หลี่ชุน แกอยากตั้งตนเป็นศัตรูกับฉันใช่ไหม"

แล้วตอนนี้หลี่ชุนก็ระงับอารมณ์ไม่อยู่อีกต่อไปเขาตอบเสียงดังฟังชัด "ถ้าเป็นศัตรูกับแกแล้วจะทำไม"

"คนที่ขโมยสูตรยาฟื้นฟูของสวี่ซื่อกรุ๊ปคือฉันเองและคนที่เอาสูตรไปให้ว่านชุนถังก็คือฉันเอง แกจะทำอะไรฉันได้"

"ถ้าที่นี่คือเมืองก่วงหยาง ตรูก็อาจจะกลัว!"

“แต่นี่มันถิ่นของตรู แกคิดหรือว่าฉันจะกลัว”

“ไอ่แซ่หลิน ตอนนี้ฉันขอสั่งให้แกคุกเข่าลงซะ!”

แล้วหลินมั่วก็ยิ้มแล้วหันไปถามว่า "ให้ฉันคุกเข่างั้นเหรอ"

“เกรงว่าจะมีคนไม่เห็นด้วยน่ะสิ!”

และเหลาหู่ก็ลุกขึ้นมาและพูดด้วยรอยยิ้ม "หัวหน้าหม่า เขาเป็นน้องเขยของคุณ คุณไปเตือนเขาหน่อยไหม"

หม่าเทียนเฉิงกับหลีอิ่งที่อยากจะออกไปตั้งแต่แรก พอตอนนี้มีโอกาสพวกเขาก็รีบวิ่งออกไป

หม่าเทียนเฉิงรีบวิ่งไปที่ฝั่งของหลี่ชุนแล้วตบกกหูเขารัวๆ และพูดอย่างโมโหว่า "หลี่ชุน สมองแกโดนอะไรกระทบกระเทือนมาทำไมถึงได้โง่ทำเรื่องแบบนี้"

“แล้วยังกล้ามาพูดแบบนี้กับคุณชายหลินอีก แกไม่อยากมีชีวิตอยู่แล้วใช่ไหม”

“เพราะฉะนั้น ตอนนี้แกรีบคุกเข่าเดี๋ยวนี้!”

“คุกเข่าขอโทษคุณเขาแล้วคุณชายหลินเขาอาจจะเมตตาแก!”

“ฉันจะซ้อมแกให้เละเลย!”

หม่าเทียนเฉิงกวาดมือไปอีกรอบ

หลี่ชุนคว้าแขนของอีกฝ่ายไว้แล้วก็ผลักเขาออกไปและพูดอย่างโมโห "หม่าเทียนเฉิง ฉันให้เกียรติพี่สาวของฉันถึงได้ไม่หักหน้าแก แกก็อย่าทำตัวไร้ยางอายไปหน่อยเลย!"

หม่าเทียนเฉิงสตั๊น "กะ...แกกล้าพูดกับฉันแบบนี้เหรอ"

หลี่ชุนตอบอย่างโกรธ ๆ ว่า "ทำไมจะไม่กล้าล่ะ"

“ให้ตายเถอะ ขนาดหลินมั่วฉันยังไม่กลับเลยแล้วนับประสาอะไรกับแก”

“หม่าเทียนเฉิงเพราะแกเคยเป็นเจ้าพ่อแห่งมณฑลก่วงฉันถึงต้องเกรงใจแก”

"แต่นี้มันเมืองฟางชวนแกมันไม่มีอำนาจอะไรเลย"

“บอกไว้ก่อนว่าที่นี่มีเจ้าเมืองแค่คนเดียวเท่านั้นและเจ้าเมืองคนนั้นก็คือฉัน!”

“แกกับฉันมันคนละชั้น!”

“ถ้าแกยังเห่าไม่หยุด เชื่อสิว่าฉันจะส่งแกลงนรกแน่”