หัตถ์เทวะหมอเทวดา นิยาย บท 1555

หม่าเทียนเฉิงตะลึง

เมื่อก่อนเวลาหลี่ชุนอยู่ต่อหน้าเขา ก็มั่กจะเรียกเขาว่าพี่เขยและทั้งสองก็ดูสนิทกันสุดๆ

ส่วนปกติหลี่ชุนก็จะให้ความเคารพสุภาพและไม่เคยที่จะขึ้นเสียงกับเขา

เขาไม่นึกเลยว่าหลี่ชุนจะกล้าดูถูกเขาเช่นนี้!

สีหน้าของหลีอิ่งก็เปลี่ยนไปเช่นกัน "ชุนจือ กะ...แกพูดกับพี่เขยแบบนี้ได้อย่างไร"

หลี่ชุนโบกมือ "พี่ใหญ่ ผมทำเพื่อพวกพี่นะ!"

“หรือพี่จะให้ผมยอมคุกเข่าขอโทษตามที่หม่าเทียนเฉิงมันสั่ง?”

“พี่ใหญ่ ผมได้ทำเรื่องแบบนั้นลงไปแล้วไอ่แซ่หลินมันไม่มีวันปล่อยผมไปหรอก!”

“อย่าว่าแต่ผมเลย จากนิสัยของหลินมั่วมันก็คงไม่ปล่อยพวกพี่ไปหรอก”

“เพราะงั้นก็สู้ให้สุดตัวไปเลยดีกว่าปล่อยให้มันฆ่าเรา!”

หลีอิ่งหน้าซีด "สะ...สู้งั้นเหรอ"

"เขาเป็นประมุขของมณฑลก่วงเลยนะ!"

"แม้แต่ตระกูลหลักทั้งสิบก็ยังต้องก้มหัวให้เขา!"

หลี่ชุนเย้ย "เป็นประมุขแห่งมณฑลก่วงแล้วอย่างไง ที่นี้เป็นถิ่นของผมผมต่างหากที่เป็นราชันย์!"

"ตระกูลหลักทั้งสิบให้ความเคารพมัน แต่ตอนนี้พวกเขาไม่ได้อยู่ที่นี่สักหน่อย"

“พี่ดูสิว่าตอนนี้มีคนล้อมมันอยู่ตั้งมากมาย พี่คิดว่าวันนี้มันจะรอดออกไปได้หรือเปล่า”

“ฆ่ามันซะแล้วมณฑลก่วงจะได้ขาดผู้นำ ไม่แน่เราอาจจะฉวยโอกาสจากวิกฤตนี้”

"ถ้ามันไม่ได้จริงๆ พวกเราก็ไปสร้างเนื้อสร้างตัวที่มณฑลซูเอาก็ได้ ดีกว่าถูกมันเหยียดหยาม!"

หลีอิ่งถูกชักจูงและก็มองมาที่หม่าเทียนเฉิงที่อยู่ข้างๆทันที

หม่าเทียนเฉิงมีสีหน้าลังเล พูดตามตรง เขาก็เริ่มจะคล้อยตามเหมือนกัน

แต่เมื่อนึกถึงชื่อเสียงอันเลื่องลือของหลินมั่ว เขาก็ยังลังเล

เมื่อหลี่ชุนเห็นท่าทีของหม่าเทียนเฉิง หลี่ชุนก็มองออกทันทีว่าเขาคิดอะไรอยู่จึงรีบพูดต่อ "พี่เขย พี่เป็นเจ้าพ่อแห่งมณฆลก่วงและแม้แต่ตระกูลหลักทั้งสิบแห่งมณฑลซูก็ยังให้ความชื่นชมพี่เป็นอย่างมาก!"

“ขอแค่เราฆ่าหลินมั่วได้ มณฑลก่วงนี้ก็จะขาดผู้นำ”

“ถึงตอนนั้นผมจะไปคุยกับตระกูลหลักทั้งสิบแห่งมณฑลซู ตราบใดที่พวกเขาเต็มใจที่สนับสนุนพี่ ตระกูลหลักทั้งสิบในมณฑลก่วงก็ทำอะไรพี่ไม่ได้และพี่ก็จะได้เป็นเจ้าพ่อของมณฑลก่วงด้วย"

หลี่ชุนดีใจมาก การได้รับการสนับสนุนจากพี่ใหญ่และพี่เขย มันทำให้เขารู้สึกมั่นใจมากขึ้น

เขาลุกขึ้นยืนและโบกมืออย่างฮึกเหิม "พี่น้อง ไปฆ่าไอ้เวรนั้นให้ฉัน!"

“ฟังให้ชัดนะ ใครฆ่าเขาได้ ฉันจะให้รางวัลหนึ่งร้อยห้าสิบล้าน!”

ทันทีที่คำพูดนี้ออกมา คนรอบข้างก็ฮึกเหิมขึ้นมาทันที

รางวัลใหญ่ขนาดนี้ก็จะต้องมีผู้กล้า!

แล้วคนพวกนั้นก็รีบพุ่งเข้าไปเพราะกลัวจะโดนคนอื่นแย่ง

เมื่อเห็นเช่นนี้ เหลาหู่ก็รีบพุ่งออกไปแล้วพูดเสียงดังว่า "หม่าเทียนเฉิง คุณจะทำอะไร"

“ทำไมถึงไม่รีบให้ไอ่พวกนี้ออกไป”

สีหน้าของหม่าเทียนเฉิงเย็นชา เขาหันไปอีกฝั่งโดยไม่แม้แต่จะมองเหลาหู่

ส่วนหลี่ชุนที่ยืนอยู่ข้างนอกก็เอามือไพล่หลัง หน้าของเขาเต็มไปด้วยความเย้ยหยัย "ประมุขมณฑลก่วงงั้นเหรอ เหอะ ก็ได้แค่นี้แหละ!"

“วันนี้ฉันจะให้แกตายมันที่นี่แหล่ะ!”