หัตถ์เทวะหมอเทวดา นิยาย บท 1558

หลี่ชุนคำรามเสียงดังราวกับว่าเสียสติ

แต่ก็ไม่มีใครตอบรับคำสั่งของเขาสักคน

แล้วหลี่ชุนก็โกรธจัดเขาหันไปแล้วพูดด้วยความโมโห "หวังสวี่ชุน แกหูหนวกหรือไง ตรู..."

จู่เสียงดังนั้นก็หยุดลงเพราะเขาได้เห็นฉากที่ทำให้เขาตกใจ

หวังสวี่ชุนกำลังถูกชายร่างสูงคว้าคอไว้ทำให้เขาไม่สามารถเปล่งเสียงออกมาได้

และข้างนอกลานจอดรถก็ถูกรถจำนวนมากห้อมล้อมไว้อย่างหนาแน่นยาวไปสุดลูกหูลูกตา

ข้างรถแต่ละคันมีชายชุดดำยืนอยู่

พอเขามองดูก็ถึงได้เห็นว่ามีชายชุดดำยืนอยู่ที่นี่ไม่ต่ำกว่าสองสามพันคน

คนเหล่านี้มีใบหน้าที่เคร่งขรึมมากและดวงตาของพวกเขาก็ฉายแววดุร้าย มองแวบเดียวก็รู้ว่าไม่ได้มาดี

ชายในชุดดำพวกนี้ได้ปิดล้อมโรงแรมและต้อนลูกน้องของหลี่ชุนไว้ที่ตรงกลาง

กล่าวก็คือหลี่ชุนไม่ได้สังเกตสถานการณ์ภายนอก แต่ลูกน้องของเขากลับเห็นกันตั้งนานแล้ว

ตอนนี้ลูกน้องของหลี่ชุนต่างก็ตัวสั่นด้วยความกลัวและไม่มีใครกล้าส่งเสียง

หลี่ชุนตะลึง เขามองไปที่ชายชุดดำพวกนั้นและไม่รู้ว่ามีอะไรเกิดขึ้น เขาไม่รู้ด้วยซ้ำว่าชายชุดดำพวกนี้มาตั้งแต่เมื่อไหร่

ส่วนหม่าเทียนเฉิงก๋นั่งทรุดอยู่กับพื้น

มีแต่เขาที่รู้อย่างชัดเจนว่ามันเกิดอะไรขึ้น

ชายในชุดดำเหล่านี้คือสมาชิกของตระกูลหลักทั้งสิบ!

และหัวหน้าของตระกูลหลักทั้งสิบจะมาโดยไม่มีบอดี้การ์ดได้อย่างไร?

บวกกับไท่จื่อมาทำธุระแล้วจะขาดสมุนข้างกายได้เหรอ?

หลี่ชุนลำพองตนว่าเป็นราชาแห่งเมืองฟานชวน แต่เขากลับไม่รู้เลยด้วยซ้ำว่าพลังอันน้อยนิดของเขานั้นเทียบไม่ติดกับเหล่าตระกูลหลักทั้งสิบเลยแม้แต่น้อย!

พอหัวหน้าตระกูลหลักทั้งสิบเห็นหลี่ชุนสายตาของพวกเขาก็เปลี่ยนเป็นเย็นชา

ตอนแรกเรื่องนี้เป็นเรื่องระหว่างหลินมั่วกับหลี่ชวนเท่านั้น ไม่ได้เกี่ยวกับหัวหน้าตระกูลหลักทั้งสิบ

แต่ว่าหลี่ชุนคนนี้ต้องการฆ่าพวกเขาด้วยมันเลยพวกเขาโกรธจัด

แล้วไท่จื่อก็โผล่มาและพูดด้วยความเย้ยหยันว่า "ที่ฉันได้ยินมาว่านายเป็นองค์รัชทายาทแห่งมณฑลก่วงอะไรนั้น มันจริงไหม"

หลีชุนชำเลืองมองไท่จื่ออย่างงงๆ "แกเป็นใคร"

ไท่จื่อหัวเราะอย่างบ้าคลั่ง "อะไรกันเนี่ย แกเอาชื่อฉันไปใช้ แต่ไม่รู้ว่าฉันเป็นใครนี่นะ?"

“ฉันบอกให้ละกัน ฉันคือองค์รัชทายาทแห่งเมืองไห่!”

แล้วตาของหลี่ชุนก็เบิกกว้างทันที เขาไม่เคยคิดไม่เคยฝันว่าเขาจะได้พบกับ

ในสายตาของเขา รัชทายาทแห่งเมืองไห่นั้นคือผู้มีอำนาจไร้เทียมทาน!

แต่ตอนนี้ชายผู้ยิ่งใหญ่ในสายตาเขาท่านนี้กลับนับพี่นับน้องกับหลินมั่วซะแล้ว

และในที่สุดเขาก็รู้แล้วว่าเขากับหลินมั่วนั้นต่างกันมากแค่ไหน

ไท่จื่อกวาดสายตามองหลี่ชุนและเม้มปากอย่างดูถูกเหยียดหยาม "หน้าตาน่าเกลียดขนาดนี้ กล้าดียังไงถึงเรียกตัวเองว่ารัชทายาทแห่งมณฑลก่วง แกกำลังดูหมิ่นใครกัน"

"ใครก็ได้ ลากมันไปสับให้หมากินซะ!"