หัตถ์เทวะหมอเทวดา นิยาย บท 1567

เฉินไป๋อวี่โมโหจนเลือดขึ้นหน้า เขาไม่คิดเลยจริงว่า หลังจากที่ตัวเองล้ม ไม่ว่าใครก็คอยเหยียบซ้ำเขากันทุกคน

เขาไม่รู้เลยว่าการ์ดพวกนี้ล้วนเป็นพวกยกย่องผู้สูงศักดิ์แต่กลับเหยียบย่ำผู้ต่ำต้อย

ก่อนหน้านี้ ตอนที่เฉินไป๋อวี่มีอำนาจ คนพวกนี้ก็ยกย่องสรรเสริญเขา

แต่ตอนนี้พอเขาตกต่ำ การ์ดเหล่านี้แทบจะอยากเหยียบย่ำเขาให้จมดิน แน่นอนว่าพวกเขากำลังคิดหาทางเข้ามาก่อกวนเฉินไป๋อวี่อยู่

แต่เมื่อตกอยู่ในสถานการณ์แบบนี้ เฉินไป๋อวี่ไม่กล้าจะมีเรื่องกับใครจริงๆ

ตอนนี้เขาไม่มีอะไรเลยจริงๆ แม้แต่การ์ดพวกนี้ยังสู้ไม่ได้!

เขาข่มความโมโหเอาไว้ในใจ สุดท้ายเขาก็เลือกที่จะก้มหน้า

“พี่ชาย ขอโทษจริงๆ ผมไม่ได้จะดูถูกพวกพี่นะ”

“ผม...ผมต้องเข้าไปจัดการธุระนิดหน่อย ถ้าพวกพี่ไม่มีเวลาไปจอดรถให้ผม งั้นผมจะจอดเอง แบบนี้ได้ไหม”

คำพูดของเฉินไป๋อวี่ทำให้เขาอายแทบแทรกแผ่นดินหนี

เขาเคยเป็นถึงคุณชายใหญ่แห่งตระกูลเฉิน แต่กลับต้องมาก้มหัวก่อหน้าการ์ดพวกนี้ ชีวิตเขาจะมีความหมายอะไรอีก

การ์ดเหล่านั้นหัวเราะขึ้นมาเสียงดัง ก่อนที่หัวหน้าการ์ดจะพูดขึ้น “คุณชายเฉิน คุณพูดแบบนี้มันก็เกรงใจกันเกินไป”

“นี่พวกเราได้ยินไหม คุณชายเฉินขอโทษพวกเรา!”

“คุณชายเฉินยอมลงทุนก้มหัวให้ขนาดนี้ งั้นพวกเราก็ยกโทษให้เขาสักครั้ง ดีไหม”

คนอื่นๆ ต่างตะโกนตอบกลับมา

หัวหน้าการ์ดหยิบกุญแจรถจากมือของเฉินไป๋อวี่มา ก่อนจะโยนมันให้ชายหนุ่มที่อยู่ข้างๆ “คุณชายเฉิน คุณมาที่นี่ก็เท่ากับเป็นลูกค้า”

“รถล่ะ พวกเราจะช่วยคุณจอดเอง”

“แต่ว่าสินน้ำใจคุณจะจ่ายให้พวกเราก่อนได้ไหม”

“คุณก็รู้ว่าพวกเราหาเงินไม่ได้ง่ายๆ !”

เฉินไป๋อวี่โมโหแทบบ้า นี่เป็นครั้งแรกที่เขาต้องให้สินน้ำใจตอนที่พวกเขาเอารถไปจอดให้

ถ้าเป็นคนอื่นจะต้องให้สินน้ำใจตอนที่เอารถออกมาแล้ว คนพวกนี้มันดูถูกเขา!

แต่เขาจะพูดอะไรได้

เขาหยิบธนบัตรหนึ่งร้อยหยวนส่งไปให้ ก่อนจะพูดขึ้น “พอไหม”

หัวหน้าการ์ดยิ้ม “คุณชายเฉินใจกว้างจริงๆ !”

“มาสิ เชิญด้านใน!”