หัตถ์เทวะหมอเทวดา นิยาย บท 1588

คุณชายวั่นเดินรอบหนึ่ง ไม่ว่าเดินไปทางไหน ก็เป็นจุดสนใจของทุกคน

ในที่สุด ก็มีผู้หญิงคนหนึ่งที่มีหน้าตาสวย เดินมาตรงหน้าคุณชายวั่นอย่างมั่นใจ

เธอหายใจเข้าลึกๆ พยายามอย่างเต็มที่ที่จะยิ้มอย่างมีเสน่ห์ และพูดด้วยน้ำเสียงพริ้มพราย “สวัสดีค่ะพี่สุดหล่อ~~”

คุณชายวั่นขมวดคิ้ว ไม่ชายตาแลมองสักนิด และพูดอย่างเย็นชาออกไปคำหนึ่งว่า “หลีก!”

หญิงสาวตะลึงไปชั่วขณะ

เธอเป็นถึงดาวโรงเรียนนะ!

ตามปกติจะมีแต่คนอื่นไล่ตามจีบเธอ

ทุกวันเมื่อเดินอยู่บนท้องถนนก็มักจะมีแต่ผู้คนเข้าหานับไม่ถ้วน

ตามความเห็นของเธอ ผู้ชายคนไหนที่เธอเพียงแค่กระดิกนิ้ว ผู้ชายคนนั้นก็จะรีบคลานเข้ามาหาไม่ต่างกับหมา

เธอมั่นใจในรูปร่างหน้าตาของตัวเองเป็นอย่างยิ่ง ดังนั้น จึงเป็นเหตุผลว่าทำไมถึงมาทักทายคุณชายวั่น

หนำซ้ำ เรื่องพรรค์นี้ ผู้ชายเกี้ยวผู้หญิงยากกว่าปีนเขา ผู้หญิงเกี้ยวผู้ชายง่ายเพียงไหมกั้น

เธอเป็นผู้หญิงคนหนึ่ง แค่เอ่ยปากก่อนง่ายๆแค่นี้เอง ต่อให้ผู้ชายไม่ชอบ อย่างน้อยก็ต้องเป็นบุรุษที่ควรทะนุถนอมอ่อนโยนต่อสตรี แล้วค่อยปฏิเสธอย่างอ้อมๆมิใช่หรือ

แต่เธอไม่นึกไม่ฝันว่า คุณชายวั่นกลับเฉยเมย และไล่เธอตรงๆ?

แม้ว่าภายในใจจะไม่มั่นใจเอามากๆ แต่ว่าเธอก็ไม่กล้าพูดอะไร ได้แต่หน้าแดงไปถึงใบหูและเดินจากไป

ทำอะไรไม่ได้แล้ว เมื่อครู่หัวหน้าของสิบตระกูลใหญ่ได้มารับคุณชายวั่นและคนอื่นๆขึ้นไปด้วยตัวเอง ให้ทุกคนได้รู้ว่า คุณชายวั่นไม่ใช่คนที่พวกเขาจะมายั่วยุได้

ผู้หญิงคนอื่นๆรอบๆตัว เดิมทีก็มีความคิดที่อยากจะเข้ามาพูดคุย

แต่ว่า หลังจากที่เห็นผู้หญิงคนนี้ต้องอับอาย ทุกคนก็รีบเปลี่ยนความคิดทันที

ไม่มีใครกล้าวิ่งมาหาความอัปยศอดสูอีก!

และคุณชายวั่นก็ดูเพลิดเพลินมีความสุข และยังเดินเตร็ดเตร่อยู่ในห้องโถงแห่งนี้

หลินมั่วยืนอยู่ที่มุมห้อง มองดูฉากนี้อย่างพูดไม่ออก

คุณชายวั่นคนนี้ก็เย็นชาเกินไปนะ? หรือจะเป็นเกย์?

คุณชายวั่นหันกลับมา สายตาเหลือบมองไปที่หลินมั่วที่อยู่มุมห้อง

เขาอดตะลึงไม่ได้

แม้ว่าหลินมั่วจะปลอมตัวแล้ว แต่รูปร่างก็ไม่ได้เปลี่ยน

ในขณะนี้เอง จู่ๆก็มีเสียงดังก้องมาจากด้านนอก

“ไท่จื่อแห่งเมืองไห่มาถึงแล้ว!”

เสียงนี้ ทำให้ฝูงชนที่อึกทึกทั้งหมดต่างเงียบสงบลง

ทุกคนต่างหันไปมองที่ประตู

ไท่จื่อแห่งเมืองไห่จากหกมณฑลทางใต้ ชื่อเสียงเลื่องลือระบือ!

แม้แต่สิบตระกูลดังในมณฑล ก็ยังไม่กล้ายั่วยุราชันย์ปีศาจคนนี้

เมื่อได้ยินเสียงนี้ แม้แต่คุณชายวั่นก็อดที่จะหันหลังกลับไปมองไม่ได้

เขาแค่สงสัยสถานะของหลินมั่ว ดังนั้น เขาต้องการดูว่า หลินมั่วมาพร้อมไท่จื่อแห่งเมืองไห่ใช่หรือไม่

ตอนที่เขาหันกลับมา หลินมั่วก็แอบย่องจากไปอย่างเงียบๆแล้ว

ท่ามกลางสายตาของผู้คน ไท่จื่อแห่งเมืองไห่เดินส่ายอาดๆเข้ามา

เขาเพิ่งเข้ามาในสถานที่จัดงาน ก็กวาดตามองไปรอบๆ และตะโกนเสียงดัง “เฉียนเหลียงเหวินล่ะ”

“ให้มันมาหาข้า!”