คำพูดของไท่จื่อ ทำให้ผู้คนรอบๆต่างตกตะลึง
ต้องรู้ไว้ว่า ที่นี่คือมณฑลซู เฉียนเหลียงเหวินยังไงก็เป็นถึงคุณชายใหญ่ ที่มณฑลซู
ที่มณฑลซูตระกูลเฉียนเองก็ติดสามอันดับแรกของสิบตระกูลใหญ่ ครั้งนี้ที่หลอมยาฟื้นฟูได้สำเร็จ สถานะของตระกูลเฉียนก็ได้พุ่งทะยานขึ้นอีกครั้ง
เมื่อเป็นเช่นนี้ สถานะของเฉียนเหลียงเหวิน โดยพื้นฐานก็ไม่ต่างกับคุณชายใหญ่ตระกูลจ้าวสักเท่าไร สามารถพูดได้ว่าเป็นคุณชายอันดับหนึ่งแห่งมณฑลซูก็ไม่เกินไปนัก
แต่ภายใต้สถานการณ์แบบนี้ ไท่จื่อกล้าอวดเบ่งถึงเพียงนี้ในเขตมณฑลซู ในงานแถลงข่าวของว่านชุนถัง ยังเอะอะโวยวายเรียกเฉียนเหลียงเหวินออกมา?
นี่จะไม่ทำตามอำเภอใจเกินไปเหรอ
ทุกคนที่อยู่รอบๆต่างมองหน้ากันด้วยความตกตะลึง และยืนอยู่ที่นี่อย่างอึกทึกและมองดูด้วยท่าทีตื่นเต้น
พวกเขาอยากเห็นว่าครั้งนี้เฉียนเหลียงเหวินจะจัดการกับเรื่องนี้อย่างไร
ไท่จื่อแผดเสียงคำราม มีคนวิ่งขึ้นไปชั้นบนแจ้งให้เฉียนเหลียงเหวินรู้แล้ว
เฉียนเหลียงเหวินกำลังจับมือของวั่นจื้อจู๋จี๋อี๋อ๋อกันอยู่
จู่ๆพอได้ยินเรื่องนี้ สีหน้าของเขาก็เปลี่ยนไปทันที
ก่อนหน้านี้ เขาเคยเผชิญหน้ากับไท่จื่อ และได้สูญเสียครั้งใหญ่ให้กับไท่จือ
พูดกันตามจริง เขาหวาดกลัวไท่จื่อมาก
แต่ว่า วันนี้เป็นงานใหญ่ของว่านชุนถัง การที่ไท่จื่อตะโกนเรียกเขาต่อหน้าสาธารณชนเช่นนี้ ก็เท่ากับต้องการตบหน้าเขา
ยิ่งไปกว่านั้น ยังมีวั่นจื้ออยู่ข้างกายเขา
ถ้าหากเวลานี้เขายังขี้ขลาด จะไม่ยิ่งเสียหน้าไปกว่านี้หรือ
ดังนั้น แม้ในใจจะตื่นตระหนก แต่เฉียนเหลียงเหวินยังคงพูดอย่างโกรธเคือง “ฉันไม่รู้จักไท่จื่อแห่งเมืองไห่อะไรคนนี้!”
“ไปบอกเขา ฉันไม่มีเวลาไปหรอก!”
คนที่มาแจ้งข่าวแก่เขา ก็เป็นน้องๆคนหนึ่งในสิบตระกูลใหญ่
สีหน้าของเขามีความลังเลและพูดเสียงเบาๆว่า “คุณชายเฉียน จะ…จะพูดแบบนี้จริงๆเหรอ”
เฉียนเหลียงเหวินจ้องเขาด้วยความโกรธ “ให้ไปพูดก็ไปพูดซิ อืดอาดยืดยาดทำไม”
“ทำไม หรือว่าฉันต้องกลัวเขา”
เด็กหนุ่มคนนี้ก้มหน้างุด เม้มปากอย่างเงียบๆ แต่ก็หันหลังและออกไป
แน่นอนว่า เขาไม่กล้าบอกคำพูดนี้แก่ไท่จื่อโดยตรง นั่นจะเป็นการหาเรื่องใส่ตัวเอง!
ดังนั้น เขาจึงมาหาหัวหน้ายามรักษาความปลอดภัย ให้เขาไปจัดการเรื่องนี้
หัวหน้ายามรักษาความปลอดภัยวิ่งไปทำความเคารพอย่างนอบน้อมต่อหน้าไท่จื่อ และพูดด้วยความเคารพว่า “คุณชายไท่จื่อ คุณมาแล้วหรือครับ”
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: หัตถ์เทวะหมอเทวดา
เซี่ยวซิงปัง ตายไปแล้วยังจะมาคุยได้อีก ตัวละครผิดนะ...
คือคนจีนมีนเป็นแบบนี้จริงๆใช่มั้ย ดูถูกคนอื่นเป็นนิจ หลงตัวเอง แล้วก็เห็นแก่ประโยชน์ส่วนตนเป็นที่ตั้ง ยิ่งอ่านยิ่งน่ารำคาญทั้งเรื่องทั้งเรื่องไม่มีห่าไรเลยพระเอกเกินให้คนดูถูกไปทั่ว พ่อแม่นางเอกก๋หน้าเงิน นางเอกก็นอกจากรักพระเอกแล้วไม่มีอะำรเลยนอกจากสร้างปัญหา เด่วคนนั้นจ้อง คนนี้ต้อง ให้พระเอกมาคอยกำจัด วนไปวนมา อ่านแค่สี่สิบตอนก็เอียนละ ไม่รู้จริงๆนิยายจีนมันเป็นแบบนี้ทุกเรื่องจนคิดว่านี่คือนิสัยจริงๆของคนจีนไปแล้วนะนี่...
อัพวันละ 20 ตอนเหมือนเดิมก้ดีนะแอด 🥺...
รอตอนใหม่นะครับ...
ยังรออยู่นะครับ...
ไม่อัพหลายวันแล้วครับแอดดดดด...
นิยายเรื่องนี้....อ่านไปไม่กี่ตอน...พ๊อตเรื่องสร้างพระเอกเป็นหมาตัวหนึ่ง...เท่านั้น...ไม่มีศักสรี อะไรเลย...โคตรโง่....ยอมให้คนอื่นกดขี่....หรือคนเขียนเองเป็นแบบนี้ครับ...งง...
นิยายไร้สาระของแท้...
นิยายน้ำเน่า...
นิยายขยะ คนแตงก็ขยะ...