หัตถ์เทวะหมอเทวดา นิยาย บท 1596

คุณชายวั่นค้นหาอยู่ที่ชั้นล่างได้สักพัก ก็ไม่สามารถหาหลินมั่วเจอ แถมยังโดนวั่นจื้อมาขวางหน้า

“คุณชายใหญ่ของฉัน คุณยังเดินเตร็ดเตร่อยู่ที่นี่เหรอคะ”

“ลุงรองคอยคุณอยู่ที่ชั้นบนตั้งนานแล้ว ขืนคุณยังไม่ขึ้นไป คนแก่อย่างเขาก็คงจะมีน้ำโหแล้ว!”

วั่นจื้อหน้ามุ่ย

คุณชายวั่นขมวดคิ้ว “เขาหาผมทำไม”

วั่นจื้อยักไหล่ “ฉันจะไปรู้ได้ไง”

“อาจจะเมื่อกี้แพ้ให้กับหั่วหวา เลยรู้สึกไม่สบายใจ อยากหาเรื่องกระมัง”

เมื่อพูดถึงเรื่องนี้ วั่นจื้อมองไปที่ฝูงชนจากระยะไกลด้วยความสนใจ สีหน้าตื่นเต้น “อ้อ ใช่แล้ว คนไหนคือหั่วหวาอ่ะ”

“หน้าตาหล่อไหม”

คุณชายวั่นไม่มีทางเลี่ยง จึงชี้ไปที่หั่วหวาที่อยู่ระยะไกล “น่ะ คนนั้น”

“ไม่ใช่สเปคที่เธอชอบ”

วั่นจื้อจ้องที่หั่วหวาครู่หนึ่ง จู่ๆก็หัวเราะ “คุณรู้ได้ยังไงว่าเขาไม่ใช่สเปคที่ฉันชอบ”

“หลังๆมาฉันเปลี่ยนรสนิยมแล้ว รู้ยัง”

“ตอนนี้ฉันน่ะ ชื่นชมพวกคนที่มีความสามารถเป็นพิเศษ”

“หน้าตาหล่อหรือไม่หล่อ ไม่สำคัญ ผู้ชายอ่ะนะ สิ่งที่สำคัญที่สุดก็คือหน้าที่การงานและความสามารถ ไม่ใช่หรือ”

“เหมือนอย่างหลินมั่วผู้สูงศักดิ์ของมณฑลก่วงคนนั้น ผู้ชายแบบนั้น มีผู้หญิงชื่นชมมากมายเลยนะ คุณว่าไงคะ”

วั่นจื้อช่างเป็นคนที่พูดจาไม่มีหูรูดจริงๆ

คุณชายวั่นกำหมัดแน่นด้วยความโกรธ แต่วั่นจื้อกลับไม่ได้ให้โอกาสเขาพูด เธอยิ้มตาหยีและหันหลังเดินไปทางหั่วหวา

คุณชายวั่นดูท่าทางอ่อนช้อยเย้ายวนของเธอแบบนั้น ก็อดกรอกตามองบนไม่ได้

“หั่วหวาก็แค่คนธรรมดาๆคนหนึ่ง แกว่งเท้าหาเสี้ยน!”

คุณชายวั่นบ่นพึมพำ แต่ก็หันหลังกลับขึ้นไปชั้นบน

เมื่อครู่วั่นจื่อเฟิงเป็นฝ่ายแพ้ ตอนนี้คงมีเรื่องที่สำคัญที่จะคุยกับเขา

แม้จะพูดว่าตระกูลวั่นไม่กลัวเซวียอู่เยี่ย แต่ว่า เซวียอู่เยี่ยเป็นถึงราชันย์แห่งแดนใต้ เมื่อทั้งสองฝ่ายเข้าสู่ทางตัน ตระกูลวั่นก็ไม่ได้ประโยชน์อะไรเช่นกัน!

บวกกับหลายปีมานี้ เซวียอู่เยี่ยได้รับความช่วยเหลือจากหั่วหวา ความแข็งแกร่งก็อยู่ที่จุดสูงสุด

หากทั้งสองฝ่ายต่อสู้กันจนตัวตายไม่แยแสเรื่องใดๆทั้งสิ้น ตระกูลวั่นไม่รู้สึกว่าตัวเองจะมีโอกาสชนะมากนัก!

ภายใต้สถานการณ์เช่นนี้ วั่นจื่อเฟิงที่เสียหน้าแล้วไม่ได้หน้าที่เสียไปคืนมา ก็ยิ่งทำให้เขาอารมณ์เสีย

เมื่อเห็นคุณชายวั่นเข้ามา เขาพูดโพล่งขึ้นมาด้วยความโมโห “แกมัวทำอะไรอยู่”

“ทำไมนานขนาดนี้เพิ่งกลับมา”

“ฉันบอกแล้วไม่ใช่เหรอ มาถึงที่นี่ อย่าเดินเพ่นพล่าน”

คุณชายวั่นขมวดคิ้ว แต่สุดท้ายก็ไม่ได้โต้แย้งผู้อาวุโส

แน่นอนว่า วั่นจื่อเฟิงก็ไม่กล้าพูดรุนแรงเกินไป

หลังจากพูดไปสองสามประโยค เขาได้หันไปทางฝูงชนและพูดด้วยเสียงเคร่งขรึม “เรียกพวกคุณมา ประเด็นหลักคืออยากปรึกษา อีกสักครู่จะจัดการเรื่องของหลินมั่วแห่งมณฑลก่วงยังไง!”