หัตถ์เทวะหมอเทวดา นิยาย บท 1597

เมื่อได้ยินเช่นนี้ คุณชายวั่นก็อดตะลึงไม่ได้

เขารีบถามอย่างกระวนกระวายใจ “อารอง พวกเรา...ทำไมพวกเราต้องจัดการหลินมั่วด้วย”

วั่นจื่อเฟิงจ้องมองเขา “แกพูดอะไร”

“ทำไมพวกเราจะจัดการหลินมั่วไม่ได้”

“ถ้าฉันจำไม่ผิด ก่อนหน้านี้หลินมั่วก็ดูหมิ่นแกไว้มากนี่”

“แกบอกไว้แต่แรกว่าจะตัดขาสองข้างของมันออกมาไม่ใช่เหรอ”

“ตอนนี้แกหมายความว่ายังไง”

“หรือแกคิดจะช่วยมันอีก”

คุณชายวั่นหน้าแดงก่ำ “อารอง ผมไม่ได้หมายความอย่างนั้น”

“แต่ว่า ตอนที่พวกเราจะมาก็พูดไว้แล้วนี่ครับ”

“ว่าครั้งนี้ที่พวกเรามา ก็แค่อยากเชิญหมอเทวดากลับไป ช่วยรักษาอาการป่วยของคุณปู่”

“สำหรับเรื่องอื่นๆ พวกเราจะไม่ยุ่งเกี่ยว”

“การช่วงชิงระหว่างว่านชุนถังกับอุตสาหกรรมยาสวี่ซื่อ ก็ไม่ได้มีส่วนเกี่ยวข้องอันใดกับพวกเรา พวกเราจะไม่เข้าข้างฝ่ายใดฝ่ายหนึ่งเป็นอันขาด!”

“ตอนนี้อาจะจัดการหลินมั่ว นี่…นี่จะไม่เป็นการผิดกฎเดิมของพวกเหรอ!”

วั่นจื่อเฟิงตรงเข้าโบกมือ “นี่ไม่ใช่การผิดกฏ”

“ฉันจัดการหลินมั่ว ก็เพื่อที่จะเชิญหมอเทวดากลับไปรักษาคุณปู่เหมือนกัน”

“หมอเทวดาเฉียนได้รับปากแล้ว ขอแค่งานแถลงข่าวในครั้งนี้ว่านชุนถังเป็นไปอย่างราบรื่น เขาก็จะหาเวลาไปรักษาคุณปู่”

“วันนี้หลินมั่วต้องมาทำลายงานแถลงข่าวครั้งนี้อย่างแน่นอน”

“ดังนั้น พวกเราต้องหยุดหลินมั่วให้ได้ และช่วยหมอเทวดาเฉียนให้งานแถลงข่าวนี้เป็นไปอย่างมั่นคง เข้าใจไหม”

สมาชิกคนอื่นๆของตระกูลวั่นต่างพยักหน้า

คุณชายวั่นลังเลเล็กน้อย “อารอง ทำอย่างนี้ จะเหมาะเหรอ”

“งานแถลงข่าวจะเป็นยังไง ก็เป็นเรื่องของว่านชุนถังกับอุตสาหกรรมยาสวี่ซื่อ ไม่เกี่ยวอะไรกับพวกเรา”

“ถ้าหากพวกเรายื่นมือไปขวางหลินมั่วแล้วล่ะก็ งั้น…งั้นก็เท่ากับเข้าข้างว่านชุนถังแล้ว”

“อาอย่าลืมซิว่า หลินมั่วคนนี้ก็เป็นหมอเทวดาเช่นกัน”

วั่นจื่อเฟิงยิ้มอย่างเหยียดหยาม “หมอเทวดาแห่งหกมณฑลอะไรกัน เป็นแค่เรื่องไร้สาระ!”

“ฉายาหมอเทวดาของเขาได้มายังไง ในใจเขาจะไม่รู้ชัดเจนเลยหรอ”

“แกอย่าลืมซิว่า หลินมั่วคนนี้ เป็นทายาทของหนานป้าเทียน”

“และการประชุมแลกเปลี่ยนทางการแพทย์คราวนั้น เป็นการดำเนินการโดยเมืองก่วงหยาง”

“อยู่บนอาณาเขตของหนานป้าเทียน ให้ทายาทของตัวเองได้เป็นหมอเทวดาอันดับหนึ่งของหกมณฑลทางใต้ นี่มันจะยากอะไรเล่า?”

คุณชายวั่นตะลึงไปสักพัก “มัน…มันจะมีเรื่องน่าอายอย่างนี้ได้ยังไง”

“ตอนนั้น คนที่ไปล้วนเป็นตระกูลใหญ่ของหกมณฑลทางใต้ รวมถึงบุคคลอย่างหลี่ว์ซานเจินแห่งเมืองไห่ด้วย”

วั่นจื่อเฟิงพูดตรงๆว่า “แล้วไง”

“หนานป้าเทียนเป็นเจ้าพ่อที่สามารถงัดข้อกับเซวียอู่เยี่ยได้โดยตรง”

“หมอเทวดาพวกนั้น ยังจะกล้าต่อต้านหนานป้าเทียนด้วยเหรอ”

“ฉันรู้ว่าในใจของแกกำลังคิดอะไรอยู่ แต่ว่า ฉันขอบอกแกไว้นะ ไม่มีทางลัด บนวิถีแห่งการแพทย์ “

“หลินมั่วไอ้เด็กปากยังไม่สิ้นกลิ่นน้ำนมแบบนั้น ทักษะการแพทย์ของมัน จะไปเปรียบเทียบกับของหมอเทวดาเฉียนได้ยังไง”