หัตถ์เทวะหมอเทวดา นิยาย บท 1598

คุณชายวั่นต้องการที่จะโต้แย้ง คนแก่คนหนึ่งที่อยู่ข้างๆก็พูดขึ้นมา “จื่อเฟิงพูดถูก”

“บนวิถีแห่งการแพทย์ ต้องอาศัยการฝึกฝนอย่างยาวนาน และยังต้องสะสมประสบการณ์อีกหลายปี”

“หลินมั่วนั่นปีนี้ดูๆแล้วก็เพิ่งอายุยี่สิบต้นๆ ต่อให้นับตั้งแต่เริ่มเรียนในครรภ์ของมารดา ก็ไม่เกินยี่สิบกว่าปี”

“หมอเทวดาเฉียนหมกมุ่นอยู่กับสิ่งนี้มาห้าสิบกว่าปี

“หลินมั่ว เอาอะไรมาเปรียบเทียบกับหมอเทวดาเฉียนได้?

คนของตระกูลวั่นคนอื่นๆต่างพยักหน้า แสดงออกว่าเห็นด้วยกับความคิดเห็นของวั่นจื่อเฟิง

สีหน้าของคุณชายวั่นยิ่งแย่ลงไปอีก เขาคนเดียว จะไปเอาชนะคนตั้งมากมายได้อย่างไร

“อารอง ต่อให้พวกเราต้องการเชิญหมอเทวดาเฉียน ก็ไม่จำเป็นต้องเป็นศัตรูกับหลินมั่วนี่ครับ”

“ทำอะไรก็แล้วแต่ ไม่ควรประมาท อย่างน้อยๆต้องเหลือทางรอดเอาไว้บ้าง?”

“ทำเรื่องรุนแรงเกินไป วันหลังหากต้องการตามหาหลินมั่วจริงๆ จะทำยังไง”

คุณชายวั่นพูด

วั่นจื่อเฟิงตบโต๊ะทันที “เหลือทางรอดเอาไว้?”

“แกดูสภาพฉันตอนนี้ แกคิดว่าพวกมันเหลือทางรอดให้ฉันบ้างไหม”

“แกบอกให้ฉันอย่าทำเรื่องนี้ให้รุนแรงเกินไป งั้นจะให้พวกเราทำยังไง”

“ต่อหน้าผู้คนตั้งมากมาย ทำฉันวั่นจื่อเฟิงบาดเจ็บ นี่เท่ากับเป็นการตบหน้าคนตระกูลวั่นทั้งหมด!”

“ถ้าเรื่องในคราวนี้ พวกเราไม่สู้กับพวกมันให้ถึงที่สุด จะไม่ทำให้คนอื่นรู้สึกว่า ตระกูลวั่นของพวกเรากลัวพวกมันหรือ”

“ฉันวั่นจือเฟิงเสียหน้าได้ แต่ว่า ตระกูลวั่นของฉัน จะเสียหน้าไม่ได้เด็ดขาด!”

สิ่งที่วั่นจื่อเฟิงพูดนั้นถูกต้องและชอบธรรม แต่ทุกคนกลับรู้ดีว่า เขาโกรธแค้นเพราะตัวเองเสียหน้าเท่านั้นเองล่ะ!”

คุณชายวั่นถอนหายใจ เขาดูออกว่า อารองคนนี้ของเขาได้ตัดสินใจไปแล้ว เขาจะพูดอะไรก็คงเปลี่ยนแปลงอะไรไม่ได้

นอกจากนี้ ท่าทีของทุกคนในตระกูลวั่นก็เป็นไปในทางเดียวกัน

ครั้งนี้วั่นจื่อเฟิงพ่ายแพ้ในน้ำมือของหั่วหวา แต่ทุกคนก็ไม่ใช่คู่ต่อสู้ของหั่วหวา จึงทำได้แค่เพียงไประบายความโกรธใส่หลินมั่วเท่านั้น

ทุกคนปรึกษาหารือกันอย่างกระตือรือล้น คุณชายวั่นยืนอยู่ด้านข้างเฉยๆ ไม่พูดอะไรสักคำ

แม้ว่าในใจของเขาจะเคียดแค้นหลิมมั่วมาก แต่ว่า วิธีที่หลินมั่วสอนเขาครั้งก่อน ได้ช่วยชีวิตคุณปู่ไว้ ในใจของเขา ไม่ได้ยินดีจะจัดการกับหลินมั่วด้วยเรื่องพรรค์นี้!