หัตถ์เทวะหมอเทวดา นิยาย บท 1603

ชายวัยกลางคนพูดอย่างเย็นชา "เขาเป็นสมาชิกของตระกูลหลักทั้งสิบ เขาถูกทำร้ายแบบนี้ก็ถือว่าเป็นเรื่องของตระกูลหลักทั้งสิบด้วยอยู่แล้ว!"

หลินมั่วแสยะยิ้ม "จริงเหรอ"

“งั้น สิ่งที่เขาเพิ่งทำไปก็เป็นเรื่องของตระกูลหลักทั้งสิบของคุณด้วยสินะ”

ชายวัยกลางคนขมวดคิ้ว "คุณจะพูดเรื่องไร้สาระไร้สาระเหล่านี้เพื่ออะไร"

"ถ่วงเวลาไปก็ไม่มีใครช่วยคุณได้หรอก!"

“เอาอย่างนี้ไมเพื่อเป็นการขอโทษสำหรับเรื่องนี้คุณก็ตัดแขนตัวเองต่อหน้าสาธาณชนซะ”

“หรือไม่ก็ให้ตระกูลหลักทั้งสิบคิดบัญชีกับคุณ!”

หลินมั่วเย้ยหยัน "คิดบัญชีงั้นเหรอ"

"ฮึ่ม ต้องคิดให้รอบคอบหน่อยนะ"

"แต่ว่า ยังไม่รู้เลยว่าใครจะคิดบัญชีใครกันแน่!"

แล้วชายวัยกลางคนก็พูดด้วยความโกรธ "คุณหมายความว่าอย่างไร"

หลินมั่วพูดอย่างเย็นชา "หมายความว่าไงงั้นเหรอ"

“ผมก็อยากจะถามเหมือนกันว่าคุณหมายความว่ายังไง”

“เพราะเขาเป็นคนของตระกูลหลักทั้งสิบ คุณเลยช่วยปกปิดและปล่อยให้เขาทำความผิดไปทั่วงั้นเหรอ”

ชายวัยกลางคน "เขาทำอะไรผิดงั้นเหรอ"

"ก็คนพวกนี้มาก่อกวนที่ประชุมของพวกเรา เราก็เลยไล่พวกเขาออกไป มันเรื่องปกตินี่..."

หลินมั่ว "คุณจะไล่คนออกไปจากที่ประชุมผมก็ไม่ว่า"

“แต่ในฐานะผู้ลูกชาย อย่างน้อยก็ควรให้ความเคารพผู้หญิงหน่อย”

“แต่เขากลับมาทำท่าทางลามกอนาจารใส่คุณหนูเฮ่อ คุณคิดว่าเขาควรโดนไหมล่ะ”

“แต่คุณก็ยังปกป้องเขา หรือว่าตระกูลหลักทั้งสิบของคุณเป็นคนสั่งให้เขาทำพฤติกรรมหยาบคายแบบนั้น”

ทันทีที่คำพูดนี้ออกมาก็เกิดเสียงฮือฮาไปทั่วและสมาชิกของตระกูลหลักทั้งสิบก็หงุดหงิดเป็นอย่างมาก

"พูดอะไรของแกห้ะ"

“ใครหยาบคาย”