หัตถ์เทวะหมอเทวดา นิยาย บท 1607

เฮ่อเชียนเสวี่ยโกรธ "คะ...คุณว่าใครด้อยกว่านะ"

ตัวแทนคนหนึ่งขมวดคิ้วและพูดว่า "เขาพูดถูกแล้วนี่"

"อุตสาหกรรมสวี่ซื่อพูดมาตลอดว่าวั่นชุนถังขโมยสูตรยาลับของพวกเขาไป แต่ดูตอนนี้สิ"

"วั่นชุนถังเปิดวางจำหน่ายยาแล้ว ส่วนยาฟื้นฟูของอุตสาหกรรมสวี่ซื่อยังไม่ได้ถูกผลิตออกมาเลย"

“ต่างกันขนาดนี้ พวกคุณมีสิทธิ์อะไรมาเทียบกับวั่นชุนถังกัน”

แล้วเฮ่อเชียนเสวี่ยก็หยุดพูดทันที เธอไม่รู้จะปฏิเสธอย่างไรไปชั่วขณะ

หยวนเต๋อมองไปที่หลินมั่วด้วยรอยยิ้ม "ประธานหลิน ท่านไม่พูดอะไรสักคำแสดงว่าท่านยอมรับแล้วใช่ไหม"

หลินมั่วจับตามองหยวนเต๋อและพูดเบาๆ ว่า "หยวนเต๋อ คุณเป็นคนแรกที่ทำการสั่งซื้อกับอุตสาหกรรมยาสวี่ซื่อ และคุณก็เป็นคนแรกที่ช่วยเหลือผมด้วย"

"อันที่จริง สำหรับผมแล้วถึงคุณจะยกเลิกสัญญากับอุตสาหกรรมนาสวี่ซื่อ แต่ผมก็ยังรู้สึกขอบคุณอยู่เสมอ"

“น่าเสียดายที่คุณไม่ได้อยากคบเพื่อนกับผมสักเท่าไรนัก”

“ในเมื่อเป็นเช่นนี้ ก็อย่าหาว่าผมไม่ไว้หน้าคุณนะ!”

แล้วสีหน้าของหยวนเต๋อก็เปลี่ยนไปเล็กน้อย เขาจ้องหลินมั่วและพูดด้วยน้ำเสียงทุ้มว่า "ประธานหลิน ทำไมท่านยังไม่หายเคืองผมอีก"

“ที่ว่าไม่ไว้หน้ามันหมายความว่าไง”

"นี่คืองานแถลงข่าวของวั่นชุนถัง ที่ผมผิดสัญญากับบริษัทคุณมันก็เป็นแค่การค้าขายที่ล้มเหลว คุณจะไม่ใช้ประโยชน์จากอำนาจของคุณเพื่อฆ่าผมใช่ไหม"

บอกไว้ก่อนเลยว่า หยวนเต๋อเป็นตาแก่เจ้าแผนการจริงๆ

แค่เขาเอ่ยปาก ไม่เพียงแต่จะดึงตระกูลหลักทั้งสิบแห่งมณฑลซูเข้ามาเท่านั้น แต่ยังดูถูกหลินมั่วว่าไม่มีมารยาทและถึงขั้นจะจัดการเขาเพราะเรื่องสัญญา

แล้วหลินมั่วก็ยิ้มเล็กน้อย "ผมจะฆ่าคุณทำไม"

"ผมแค่อยากบอกคุณว่าต่อจากนี้ไปอุตสาหกรรมยาสวี่ซื่อจะไม่จ้างคุณเป็นตัวแทนอีกต่อไป!"

เมื่อได้ยินเช่นนี้ รอยยิ้มเยาะเย้ยก็ปรากฎขึ้นมาตรงมุมปากของหยวนเต๋อ

และตัวแทนรอบๆก็หัวเราะไม่หยุด

“ประธานหลิน คุณกำลังเพ้อฝันอยู่งั้นรึ”

"คุณก็รู้ว่าประธานวั่นยังไม่ได้ยกเลิกสัญญากับอุตสาหกรรมยาสวี่ซื่อ เขาเลยไม่สามารถเซ็นสัญญากับวั่นชุนถังได้"

"ต่อให้มาตั้งแต่แรก เขาก็ไม่สามารถเซ็นสัญญาได้!"

แล้วตัวแทนก่อนหน้านี่ก็กล่าวขอโทษทันที "โอ้ จริงเหรอ ผมต้องขออภัยจริงๆ"

“ประธานวั่น ผมผิดเอง ผมมันปากผล่อยท่านอย่าโกรธผมเลยนะ!”

“พูดแล้วก็นะ ทำไมกันนะประธานวั่น”

"ตอนแรกตกลงกันแล้วว่าจะยกเลิกสัญญากับอุตสาหกรรมยาสวี่ซื่อ แต่คุณกลับถอยกลางคัน"

"แต่ก็ดี ถึงพวกเราจะพูดกับคุณดีๆแต่มันก็ไม่ช่วยอะไรเลย!"

และทุกคนรอบๆก็พากันหัวเราะและมองไปทางวั่นฉงชานด้วยสีหน้าที่เยาะเย้ย

และในตอนนี้เองในที่สุด หลินมั่วก็เอ่ยปาก "แต่ผมกลับคิดว่าประธานวั่นตัดสินใจถูกแล้วที่ทำสัญญากับอุตสาหกรรมยาสวี่ซื่อของผม!"

“มีแต่พวกสวะตาต่ำแบบพวกคุณเท่านั้นแหล่ะ ถึงจะเลือกไปเป็นตัวแทนของยาขยะนั่น!”