หัตถ์เทวะหมอเทวดา นิยาย บท 162

คืนนี้หลินมั่วไม่ได้เข้าเวร เเต่เขาก็ยังลงมือช่วยหมอรักษาเด็กหญิงตัวน้อยๆ ด้วยตัวเขาเอง

เธอโดนรถชนบาดเจ็บ เเต่อาการไม่ได้ร้ายแรงมาก

ที่ร้ายแรงจริงๆ คืออาการโรคหัวใจพิการแต่กําเนิดของเธอเสียมากกว่า ซึ่งคล้ายกับอาการของลูกสาวเติ้งจวิน

แต่ครอบครัวของเด็กคนนี้คงจะไม่ธรรมดา น่าจะใช้ศาสตร์การแพทย์บางแขนง ช่วยรักษาพยุงอาการให้เด็กคนนี้ยังอยู่รอดมาถึงตอนนี้ได้

หลินมั่วใช้การฝังเข็มช่วยชีวิตเด็กหญิงตัวน้อยเอาไว้ และให้หมอช่วยทำแผลให้เธอ

ต่อมา เขาก็ทิ้งใบสั่งยาไว้ให้ผู้หญิงคนนั้น ให้เธอซื้อยาตามใบสั่งยานี้ให้เด็กน้อยกิน

เห็นเด็กน้อยได้รับการช่วยชีวิตเอาไว้ได้ เธอจึงขอบอกขอบคุณหลินมั่วเป็นการใหญ่ พร้อมกับยื่นนามบัตรให้เขาในทันที

หลินมั่วไม่ได้ใส่ใจอะไรมาก ได้เเต่หยิบนามบัตรใส่ลงในกระเป๋าเสื้อของเขา

วันรุ่งขึ้น ผลการตรวจสอบอุบัติเหตุออกมาเเล้ว

ถือว่าโชคยังเข้าข้างเฉียวเฉียว ที่เมื่อคืนเด็กหนุ่มที่สวมต่างหูอยากจะขับรถเสียให้ได้ และอุบัติเหตุเมื่อคืนนี้ ก็เกิดขึ้นขณะที่เขาเป็นคนขับเสียด้วย

เพราะฉะนั้นเเล้ว เฉียวเฉียวจึงไม่ต้องรับผิดชอบอะไรเลย

เเต่ปัญหามีอยู่ว่า เด็กหนุ่มนั่นดันเมาเเล้วขับ เมื่อเกิดอุบัติเหตุประกันจึงไม่ให้ความคุ้มครองหรือจ่ายค่าเสียหายใดๆ

การจะซ่อมรถเปอร์เช่พานาเมร่าต้องมี ค่าใช้จ่ายอย่างน้อยๆ ก็ 1.5 ล้านหยวน ส่วนค่าซ่อมรถ BMW ของคู่กรณี ก็ราวๆ 7ถึง 8 แสนหยวนเลยทีเดียว

เด็กหนุ่มสวมต่างหูต้องเป็นคนรับผิดชอบค่าเสียหายรวมๆ เป็นเงิน 2 ล้านกว่าหยวน

หารู้ไม่ว่าเด็กหนุ่มที่สวมต่างหูคนนั้น ที่เเท้ก็ยาจกดีๆ นี่เอง ได้แต่เที่ยวเล่นไร้สาระไปวันๆ จนครอบครัวเลิกนับญาติกับเขาไปเเล้ว

ถ้าไม่มีเงินชดเชยก้อนนี้ สุดท้ายมันก็ต้องตกมาเป็นภาระของเฉียวเฉียวเป็นเเน่

รถเธอก็เป็นคนขับออกไป เด็กหนุ่มนั่นก็แฟนของเธอเอง

ตอนที่รู้ผลตรวจสอบการเกิดอุบัติเหตุ หวงซิ่วฉินถึงกับโกรธเป็นฟืนเป็นไฟ

" ทำไมถึงต้องให้เฉียวเฉียวมาชดใช้ค่าเสียหายนี่ด้วย "

" รถก็ไม่ใช่เฉียวเฉียวเป็นคนขับสักหน่อย ใครขับคนนั้นก็รับผิดชอบสิ ! "

" ผลออกมาแบบนี้มันไม่ยุติธรรม ฉันไม่ยอมหรอกนะ ! "

ไม่มีใครสนใจคำพูดเธอ หวงซิ่วฉินรีบวิ่งกระวีกระวาดไปหาฟังฮุ่ย ให้เธอจัดการเรื่องนี้

ฟังฮุ่ยโดนหวงซิ่วฉินเข้ามาโหวกเหวกโวยวายใส่ เเต่ก็ทำอะไรเธอไม่ได้

สุดท้ายเเล้วก็ต้องโทรหาสวี่ปั้นซย่า ขอให้เธอช่วยจัดการเรื่องนี้

สวี่ปั้นซย่าโกรธจนเลือดขึ้นหน้า แต่จนเเล้วจนรอดเธอก็ต้องทำตามที่แม่พูดอยู่ดี

หากไม่จัดการเรื่องนี้ซะ หวงซิ่วฉินจะต้องวิ่งเเจ้นไปก่อกวนถึงบริษัทอุตสาหกรรมยาสวี่ซื่ออย่างแน่นอน

หากรู้ถึงหูบรรดาผู้ถือหุ้นล่ะก็ เดี๋ยวต้องเกิดปัญหาตามมาอีก ผีซ้ำด้ำพลอยกันไปใหญ่

เมื่อรู้ว่าสวี่ปั้นซย่าจ่ายเงินไปหลายล้านบาทเพื่อเคลียร์เรื่องนี้ สวี่เจี้ยนกงก็เเทบจะกระอักเลือดในทันที

เขารีบโทรไปหาหลินมั่ว เมื่อเขามาถึงจึงถามว่า " หลินมั่ว ไหนแกบอกว่าจะจัดการให้พวกมันไปให้พ้นๆ หน้าในสามวันนี้ไม่ใช่รึ "

" นี่มันก็สองวันเข้าไปแล้ว แกยังมัวเเต่นั่งอยู่ในบ้าน ไม่ทำอะไรเลย แกจะไสหัวพวกมันไปยังไงห๊ะ ..."

" นี่แกจงใจหลอกฉันใช่ไหม ? "

" หรือว่าแกสมรู้ร่วมคิดกับพวกมันตั้งเเต่เเรก แกอยากจะรีดไถเอาเงินจากครอบครัวพวกฉันงั้นเหรอ? "

หลินมั่วรู้สึกหมดคำจะพูด " คุณพ่อใจเย็นๆ ก่อนครับ ... "

" ผมบอกแล้วว่าสามวัน นี่มันก็ยังไม่ครบสามวันเลยนะครับ ! "

สวี่เจี้ยนกงพูดด้วยความโกรธ " แกใจเย็น เเล้วฉันต้องใจเย็นด้วยรึไง ? "

" เพราะเรื่องเมื่อคืนนี้แท้ๆ ทำให้ปั้นซย่าสูญเงินไปตั้งหลายล้าน! "

" ครอบครัวพวกเรากินอยู่ใช้สอยกันอย่างประหยัดมาตั้งหลายปี กว่าจะซื้อกิจการอุตสาหกรรมยาสวี่ซื่อมาได้ เเล้วเเกก็จะมาทำลายมันอย่างงั้นรึ ? "

หลินมั่วแอบเบะปากเบาๆ บริษัทอุตสาหกรรมยาสวี่ซื่อได้มาจากการประหยัดมัธยัสถ์จนซื้อมาได้อย่างนั้นเหรอ

แต่จะว่าไป ก็ญาติของพวกคุณนั่นเเหละที่เป็นคนก่อปัญหานี้ขึ้นมา เเล้วไหงกลายมาเป็นความผิดฉันไปได้ ?

เเน่นอนว่าคำพูดพวกนี้ หลินมั่วจะไปกล้าพูดต่อหน้าเขาได้ยังไง เขาก็ได้เเค่บ่นอยู่ในใจเท่านั้นเเหละ

" คุณพ่อ ไม่ต้องกังวลนะครับ "

" ผมจัดการเรื่องนี้ไว้เรียบร้อยเเล้ว พรุ่งนี้พวกเขาต้องไปจากที่นี่เเน่นอน ! "

" ยิ่งไปกว่านั้น ต่อไปพวกเขาก็คงจะสงบกันไปอีกสักพัก "

สวี่เจี้ยนกงรู้สึกเชื่อครึ่งไม่เชื่อครึ่ง " หลินมั่ว แกอย่ามาโม้ไปหน่อยเลย ทำเรื่องนี้สำเร็จเมื่อไหร่ค่อยคุยเถอะ ! "

" ฉันบอกไว้เลยนะ ถ้าครั้งนี้แกทำไม่สำเร็จ ก็ควรไสหัวออกจากตระกูลสวี่ซะ ! "

" ตระกูลสวี่ของพวกเราไม่ต้องการคนไร้ค่าที่ได้แต่เกาะผู้หญิงกินอย่างแก! "