เหลาหู่โดนด่าจนเริ่มโมโห แต่ก็ไม่กล้าทำอะไรหุนหันพลันแล่น
เขาเหลือบไปมองที่หลินมั่ว
หลินมั่วส่งสายตาให้เขาไปทีหนึ่ง เหลาหู่เห็นดังนั้นก็เข้าใจสถานการณ์ทันที เสียงด่ากราดตามมา
" โธ่เว้ย ที่บริษัทเธอเป็นประธานบริษัท แต่พออยู่ข้างนอกเธอมันก็ยัยงั่งดีๆ นี่เอง ! "
" แน่จริงก็ไล่กูออกสิ กูไม่ทำก็ได้วะ ! "
" ไอ้พวกสารเลว กูยิ่งทนดูผู้หญิงถูกรังแกแบบนั้นไม่ได้ซะด้วย "
" ไปเลย ไปจัดการตัดมือตัดเท้าไอ้พวกเดรัจฉานนั่นซะ อย่าให้เหลือแม้เเต่ข้างเดียว ! "
พวกที่ยืนอยู่ข้างๆ เหลาหู่รีบลุกกันพรวดพราด ไม่พูดพล่ามทำเพลงก็จัดการล้อมเด็กหนุ่มพวกนั้นไว้ แล้วลงมือกระทืบทันทีเฉียวเฉียวไม่คาดคิดเลยว่า เหลาหู่จะกล้าแข็งขืนกับเธอได้ขนาดนี้ จนโกรธเป็นฟืนเป็นไฟ
" นี่นาย...นายกล้ามากขนาดนี้เลยเหรอ ! "
" นายรู้ไหมว่าฉันเป็นใคร ? "
" ฉันคือประธานบริษัทเครื่องยาสมุนไพร สวี่ปั้นซย่าเป็นลูกพี่ลูกน้องของฉันเอง ! "
" นายกล้าทำร้ายเพื่อนฉัน คอยดูนะ ฉันจะบอกให้พี่สาวฉันจัดการพวกนาย ! "
เด็กหนุ่มพวกนั้นพยายามดิ้นรนที่จะลุกขึ้นยืน เด็กหนุ่มที่สวมต่างหูพูดด้วยความโกรธว่า " ไอ้แก่ เจ้านายฉันคือลูกพี่หั่ว แก...แกกล้ากระทืบฉันเหรอ ฉันจะบอกให้ลูกพี่ฉันจัดการพวกแก ! "
เหลาหู่ทำเสียงพ่นจมูกดัง ฟึ่ด " หั่วเห่ออะไรกัน แกรีบโทรเรียกมันมาเดี๋ยวนี้เลย ! "
" บอกไปด้วยว่าเหลาหู่แห่งถนนสายใต้กำลังมีเรื่องอยู่ที่นี่ ดูสิว่ามันกล้ามาไหม ! "
เด็กหนุ่มพวกนั้นพากันยืนอึ้ง เด็กหนุ่มที่สวมต่างหูพูดด้วยเสียงสั่นเครือ " ท่าน ... นายท่านคือเจ้าพ่อหู่แห่งถนนสายใต้หรือครับ ? "
เหลาหู่ตอบอย่างภาคภูมิว่า " แล้วเอ็งคิดว่าข้าคือใคร ? "
เด็กหนุ่มกลัวจนแทบจะฉี่ราด ลูกพี่หั่วของพวกเขา ก็ยังเป็นลูกน้องเจ้าพ่อหู่อีกที
เวลาอยู่ข้างนอก ลูกพี่หั่วก็ไม่มีสิทธิที่จะแอบอ้างชื่อเจ้าพ่อหู่ในการทำเรื่องต่างๆ
พวกเขาได้ยินลูกพี่หั่วเอ่ยชื่อเจ้าพ่อหู่หลายต่อหลายครั้ง เเละรู้ว่านี่คือมาเฟียตัวพ่อเลยก็ว่าได้
ใครจะไปคิดล่ะว่า เขาเพิ่งจะทำตัวยียวนกร่างใส่มาเฟียในวงการอย่างเจ้าพ่อหู่ไปหยกๆ
เด็กหนุ่มพากันกลัวจนขี้หดตดหาย วิงวอนขอชีวิตกันเสียงสั่น
" เจ้าพ่อหู่ คือผม...พวกกระผมไม่ทราบมาก่อนจริงๆ ว่าเป็นนายท่าน... "
" พวกกระผมมีตาหามีแววไม่ ขอนายท่านผู้ยิ่งใหญ่ เมตตาไว้ชีวิตพวกกระผมสักครั้งเถอะครับ... "
" เจ้าพ่อหู่ พวกกระผมไม่กล้าอีกแล้วครับท่าน..."
ตกลงว่านายเหลาหู่คนนี้เป็นใครกันแน่ ถึงได้ทำให้พวกเขากลัวหัวหดได้ขนาดนี้ ?
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: หัตถ์เทวะหมอเทวดา
คือคนจีนมีนเป็นแบบนี้จริงๆใช่มั้ย ดูถูกคนอื่นเป็นนิจ หลงตัวเอง แล้วก็เห็นแก่ประโยชน์ส่วนตนเป็นที่ตั้ง ยิ่งอ่านยิ่งน่ารำคาญทั้งเรื่องทั้งเรื่องไม่มีห่าไรเลยพระเอกเกินให้คนดูถูกไปทั่ว พ่อแม่นางเอกก๋หน้าเงิน นางเอกก็นอกจากรักพระเอกแล้วไม่มีอะำรเลยนอกจากสร้างปัญหา เด่วคนนั้นจ้อง คนนี้ต้อง ให้พระเอกมาคอยกำจัด วนไปวนมา อ่านแค่สี่สิบตอนก็เอียนละ ไม่รู้จริงๆนิยายจีนมันเป็นแบบนี้ทุกเรื่องจนคิดว่านี่คือนิสัยจริงๆของคนจีนไปแล้วนะนี่...
อัพวันละ 20 ตอนเหมือนเดิมก้ดีนะแอด 🥺...
รอตอนใหม่นะครับ...
ยังรออยู่นะครับ...
ไม่อัพหลายวันแล้วครับแอดดดดด...
นิยายเรื่องนี้....อ่านไปไม่กี่ตอน...พ๊อตเรื่องสร้างพระเอกเป็นหมาตัวหนึ่ง...เท่านั้น...ไม่มีศักสรี อะไรเลย...โคตรโง่....ยอมให้คนอื่นกดขี่....หรือคนเขียนเองเป็นแบบนี้ครับ...งง...
นิยายไร้สาระของแท้...
นิยายน้ำเน่า...
นิยายขยะ คนแตงก็ขยะ...
ควยๆๆๆๆควย นิยายเหี้ย สัตว์...