หัตถ์เทวะหมอเทวดา นิยาย บท 1631

เหล่าตระกูลหลักทั้งสิบพยักหน้าให้กับข้อเสนอของเฉียนหย่งอัน

ตระกูลหลักทั้งสิบแห่งมณฑลซูอิจฉาหมู่บ้านอู๋ไจ้มาตั้งนานแล้ว

ถ้าได้หมู่บ้านอู๋ไจ้มาครอบครองละก็ ตระกูลหลักทั้งสิบคงจะได้ผลประโยชน์ไม่น้อยเลย!

ขณะนี้ในงานแถลงข่าว ทุกคนต่างก็พูดคุยเกี่ยวกับงานประลองทักษะทางการแพทย์อย่างต่อเนื่อง

เกือบทุกคนที่อยู่ที่นั่นสนับสนุนเฉียนหย่งอันแค่ฝ่ายเดียว คิดว่าหลินมั่วไม่สามารถสู้เฉียนหย่งอันได้

โดยเฉพาะคนของหยวนเต๋อ พวกเขาพูดใส่ร้ายหลินมั่วอย่างรุนแรง

ผู้แทนจำหน่ายคนหนึ่งพูดคุยกับคนด้านข้างอย่างออกรสออกชาติ “เมื่อก่อนผมเป็นผู้แทนจำหน่ายของบริษัทยาสวี่ซื่อ รู้ไหมว่าทำไมผมถึงยกเลิกสัญญากับพวกเขา”

“ผมจะบอกให้นะ ผมรู้ตั้งนานแล้วว่าบริษัทยาสวี่ซื่อไม่มีความสามารถอะไร ทำเป็นแค่เสแสร้งไปวันๆ เท่านั้น”

“หลินมั่วก็เหมือนกัน เขาเป็นแค่ลูกเขยที่แต่งเข้าตระกูลสวี่ ความสามารถอะไรก็ไม่มี ทำเป็นแค่ประจบประแจงกับเกาะผู้หญิงกินเท่านั้นแหละ”

“ไม่รู้ว่าไปทำให้หนานป้าเทียนเชื่อใจได้อย่างไร ถึงขั้นให้หนานป้าเทียนออกหน้าให้จนชนะการประชุมแลกเปลี่ยนทางการแพทย์หกมณฑลมา”

“หึ ของอย่างทักษะทางการแพทย์นี้ต้องมีความสามารถจริงๆ สิ”

“เสแสร้งขึ้นมาไม่ช้าก็เร็วเดี๋ยวก็ถูกจับได้”

“ผมรู้ธาตุแท้ของคนหลอกลวงอย่างไอ้สารเลวนั่นแล้ว ผมก็เลยไม่ลังเลที่จะจ่ายค่าเสียหายมหาศาลเพื่อยกเลิกสัญญากับบริษัทยาสวี่ซื่อ!”

“คนแบบผมน่ะนะ ให้ความสำคัญกับความถูกต้องที่สุด ผมจะไม่ร่วมมือกับบริษัทที่ไม่มีความสามารถจริงๆ แต่หลอกคนอื่นไปทั่วเด็ดขาด!”

คำพูดของผู้แทนจำหน่ายคนนั้นดูจริงจังและสมเหตุสมผล ราวกับว่าตัวเองยิ่งใหญ่มาก ทำเอาผู้คนรอบๆ ฟังไปด้วย

แน่นอนว่าเมื่อคนรอบๆ ได้ยินแบบนั้น ความรู้สึกที่มีต่อหลินมั่วก็แย่ลงกว่าเดิม

“ขยะที่หลอกคนอื่นไปทั่วแบบเขายังมีหน้ามาประลองทักษะทางการแพทย์อีกหรือ แบบนี้มันดูถูกหมอเทวดาเฉียนชัดๆ!”

“เหอะ ที่นี่ไม่ใช่มณฑลก่วงสักหน่อย ไม่มีหนานป้าเทียนคอยจัดการให้ ผมละอยากจะเห็นนักว่าเขาจะแข่งกับหมอเทวดาเฉียนได้อย่างไร!”

“เขาอยากทำให้ตัวเองขายหน้าเอง โทษคนอื่นไม่ได้!”

“พวกเรารอดูเรื่องตลกกันเถอะครับ ฮ่าๆๆ...”

ทางด้านหลินมั่ว เฮ่อเชียนเสวี่ยกับไท่จื่อได้ยินแบบนั้นก็โมโหมาก

ถ้าไม่ใช่เพราะหลินมั่วห้ามไว้ ตอนนี้ไท่จื่อคงจะลงมือกับพวกเขาไปแล้ว

หลินมั่วส่ายหน้าและโยนประวัติคนไข้ไปที่อีกด้านหนึ่ง “ไม่ต้องดูหรอก”

เฮ่อเชียนเสวี่ยชะงักไป “ทำไมล่ะคะ”

“หลินมั่ว นี่...นี่มันประวัติคนไข้นะ ทำไมถึงไม่ต้องดูประวัติคนไข้ล่ะคะ”

“ฉันรู้ว่าทักษะการแพทย์พี่ดีมาก แต่การประลองแบบนี้ รู้เขารู้เราก็ดีกว่านะคะ!”

หลินมั่วยิ้มออกมาเล็กน้อยและส่ายหน้า “คนเจ้าเล่ห์แบบเฉียนหย่งอันจะให้ประวัติคนไข้จริงๆ กับผมหรือ”

“เนื้อหาในประวัติคนไข้นี้กลับจะส่งผลต่อการตัดสินใจของผมมากกว่า!”

เฮ่อเชียนเสวี่ยตะลึง เธอคิดไม่ถึงจุดนี้!

เวลาหนึ่งชั่วโมงผ่านไปอย่างรวดเร็ว ตระกูลหลักทั้งสิบแห่งมณฑลซูเดินขึ้นไปบนเวที

เฉียนหย่งอันมองไปยังหลินมั่วด้วยสายตาหยอกล้อ “พ่อหนุ่ม นึกเสียใจตอนนี้ยังทันนะ!”

“ถ้านายยอมรับผิดตอนนี้ ฉันจะปล่อยผ่านเรื่องก่อนหน้านี้ไป!”