หัตถ์เทวะหมอเทวดา นิยาย บท 1632

หลินมั่วพาดมือไปด้านหลังและมองไปยังเฉียนหย่งอันอย่างสงบนิ่ง “ถึงนายจะยอมรับผิดตอนนี้ฉันก็จะคิดบัญชีเรื่องก่อนหน้านี้กับนายอยู่ดี!”

สีหน้าของเฉียนหย่งอันเต็มไปด้วยความเย็นชา จากนั้นก็พูดขึ้นมาด้วยความโมโห “นายแซ่หลิน ในเมื่อนายดื้อดึงขนาดนี้ อย่าหาว่าฉันรังแกเด็กก็แล้วกัน!”

“จะมาประลองทักษะการแพทย์กับฉันงั้นหรือ หึ ฉันอยากจะเห็นนักว่านายจะมีความสามารถสักแค่ไหนกันเชียว!”

พูดจบเฉียนหย่งอันก็โบกมือและตะโกนลั่น “เชิญคนไข้ออกมา!”

ผ่านไปไม่นาน คนไข้สิบกว่าคนก็ถูกส่งตัวขึ้นไปบนเวที

ดูแล้วเหมือนว่าอาการของคนไข้เหล่านี้จะไม่เหมือนกัน

ส่วนหนึ่งดูมีอาการเจ็บป่วย ร่างกายอ่อนแอ แต่อีกส่วนไม่ต่างจากคนปกติมากนัก

คนไข้เหล่านี้มาขอรับการรักษาจากหลายพื้นที่ จากนั้นก็ถูกวั่นชุนถังคัดเลือกอย่างละเอียด

พวกเขามีอาการที่ต่างกัน แต่อาการของทุกคนต่างก็มีจุดที่ยากและซับซ้อนอยู่

ถ้าหมอธรรมดาเจอพวกเขาคงจะไม่สามารถรักษาได้

ไม่เสียแรงที่เฉียนหย่งอันแอบเรียนจากตระกูลหลิน ทักษะการแพทย์ของเขาดีมาก การรักษาคนเหล่านั้นเป็นเรื่องง่ายสำหรับเขามาก

เฉียนหย่งอันดูประวัติของคนไข้เหล่านั้นมาก่อนแล้ว อีกทั้งมีวิธีการรักษาอยู่ในใจแล้วด้วย

ดังนั้นเขาจึงไม่ได้คิดอะไรมาก ทำการลงมือรักษาในทันที

เฉียนหย่งอันแกล้งทำเป็นใจกว้างและพูดขึ้นเสียงดัง “หลินมั่ว นายกับฉันประลองฝีมือทางการแพทย์กัน แน่นอนว่าต้องมีคนมาตัดสิน”

“ฉันเป็นคนของตระกูลหลักทั้งสิบแห่งมณฑลซู ถ้าจะให้พวกเขามาตัดสินก็จะไม่ยุติธรรมกับนาย”

“ฉันมีข้อเสนอ”

“เราเชิญคนจากที่นี่มาแปดคน เชิญคนจากตระกูลวั่นหนึ่งคน รวมถึงด้านของแมงมุมพิษแห่งเมืองไห่ก็ให้เชิญมาหนึ่งคนเพื่อเป็นกรรมการ”

“แบบนี้กรรมการก็จะเป็นคนที่อยู่ที่นี่ทั้งหมด ไม่มีความสัมพันธ์อะไรกับนายแล้วก็ฉัน รับประกันเรื่องความยุติธรรมได้ นายคิดว่าอย่างไร”

เมื่อได้ยินแบบนั้น ทุกคนก็ถกเถียงกันขึ้นมาทันที

“หมอเทวดาเฉียนช่างมีคุณธรรมยิ่งนัก!”

“ทำไมหมอเทวดาเฉียนต้องใส่ใจคนเจ้าเล่ห์แบบนั้นด้วย”

ความจริงแล้วเรื่องแบบนี้ควรจะให้คุณชายวั่นออกไปเป็นกรรมการจะเหมาะสมที่สุด

แต่วั่นจื่อเฟิงคิดว่าคุณชายวั่นเห็นดีเห็นงามไปทางหลินมั่ว เขาจึงขวางคุณชายวั่นไว้

หลังจากเลือกกรรมการครบแล้ว เฉียนหย่งอันก็ทำการประกาศกติกาในการประลองฝีมือ

จริงๆ แล้วกติกาง่ายมาก นั่นก็คือให้คนไข้สิบกว่าคนนั้นขึ้นไปบนเวทีและให้พวกเขาทั้งสองคนทำการรักษา

ไม่มีการกำหนดคนไข้ ให้พวกเขาทั้งสองคนตัดสินใจว่าจะรักษาใคร คนที่รักษาคนไข้ได้เยอะที่สุดชนะไป

หลังจากประกาศกติกาเสร็จแล้ว เฉียนหย่งอันก็นำเข็มเงินชุดหนึ่งออกมาและเหลือบไปมองหลินมั่ว พร้อมกับพูดด้วยน้ำเสียงหยอกล้อ “หมอเทวดาหลิน เตรียมพร้อมหรือยัง”

หลินมั่วพาดมือไปด้านหลัง “ประลองกับนายจำเป็นต้องเตรียมตัวด้วยหรือ”

สีหน้าของเฉียนหย่งอันเปลี่ยนไปทันที พร้อมกับพูดขึ้นด้วยความโมโห “ช่างโง่เขลายิ่งนัก ถึงขั้นกล้ามาดูถูกกันแบบนี้!”

“วันนี้ฉันจะทำให้นายแพ้ราบคาบให้ได้!”

“เริ่มกันเลย!”