หัตถ์เทวะหมอเทวดา นิยาย บท 1632

หลินมั่วพาดมือไปด้านหลังและมองไปยังเฉียนหย่งอันอย่างสงบนิ่ง “ถึงนายจะยอมรับผิดตอนนี้ฉันก็จะคิดบัญชีเรื่องก่อนหน้านี้กับนายอยู่ดี!”

สีหน้าของเฉียนหย่งอันเต็มไปด้วยความเย็นชา จากนั้นก็พูดขึ้นมาด้วยความโมโห “นายแซ่หลิน ในเมื่อนายดื้อดึงขนาดนี้ อย่าหาว่าฉันรังแกเด็กก็แล้วกัน!”

“จะมาประลองทักษะการแพทย์กับฉันงั้นหรือ หึ ฉันอยากจะเห็นนักว่านายจะมีความสามารถสักแค่ไหนกันเชียว!”

พูดจบเฉียนหย่งอันก็โบกมือและตะโกนลั่น “เชิญคนไข้ออกมา!”

ผ่านไปไม่นาน คนไข้สิบกว่าคนก็ถูกส่งตัวขึ้นไปบนเวที

ดูแล้วเหมือนว่าอาการของคนไข้เหล่านี้จะไม่เหมือนกัน

ส่วนหนึ่งดูมีอาการเจ็บป่วย ร่างกายอ่อนแอ แต่อีกส่วนไม่ต่างจากคนปกติมากนัก

คนไข้เหล่านี้มาขอรับการรักษาจากหลายพื้นที่ จากนั้นก็ถูกวั่นชุนถังคัดเลือกอย่างละเอียด

พวกเขามีอาการที่ต่างกัน แต่อาการของทุกคนต่างก็มีจุดที่ยากและซับซ้อนอยู่

ถ้าหมอธรรมดาเจอพวกเขาคงจะไม่สามารถรักษาได้

ไม่เสียแรงที่เฉียนหย่งอันแอบเรียนจากตระกูลหลิน ทักษะการแพทย์ของเขาดีมาก การรักษาคนเหล่านั้นเป็นเรื่องง่ายสำหรับเขามาก

เฉียนหย่งอันดูประวัติของคนไข้เหล่านั้นมาก่อนแล้ว อีกทั้งมีวิธีการรักษาอยู่ในใจแล้วด้วย

ดังนั้นเขาจึงไม่ได้คิดอะไรมาก ทำการลงมือรักษาในทันที

เฉียนหย่งอันแกล้งทำเป็นใจกว้างและพูดขึ้นเสียงดัง “หลินมั่ว นายกับฉันประลองฝีมือทางการแพทย์กัน แน่นอนว่าต้องมีคนมาตัดสิน”

“ฉันเป็นคนของตระกูลหลักทั้งสิบแห่งมณฑลซู ถ้าจะให้พวกเขามาตัดสินก็จะไม่ยุติธรรมกับนาย”

“ฉันมีข้อเสนอ”

“เราเชิญคนจากที่นี่มาแปดคน เชิญคนจากตระกูลวั่นหนึ่งคน รวมถึงด้านของแมงมุมพิษแห่งเมืองไห่ก็ให้เชิญมาหนึ่งคนเพื่อเป็นกรรมการ”

“แบบนี้กรรมการก็จะเป็นคนที่อยู่ที่นี่ทั้งหมด ไม่มีความสัมพันธ์อะไรกับนายแล้วก็ฉัน รับประกันเรื่องความยุติธรรมได้ นายคิดว่าอย่างไร”

เมื่อได้ยินแบบนั้น ทุกคนก็ถกเถียงกันขึ้นมาทันที

“หมอเทวดาเฉียนช่างมีคุณธรรมยิ่งนัก!”

“ทำไมหมอเทวดาเฉียนต้องใส่ใจคนเจ้าเล่ห์แบบนั้นด้วย”