หัตถ์เทวะหมอเทวดา นิยาย บท 1634

เสียงโวยวายไล่หลินมั่วออกไปของผู้คนดังขึ้นอย่างต่อเนื่อง

ด้านล่าง ไท่จื่อกับคนอื่นๆ ไม่มีใจที่จะสนใจเสียงโวยวายของคนพวกนั้นแล้ว

ไท่จื่อร้อนใจขึ้นมา “เขาทำอะไรของเขาอยู่ ทำไมไม่รักษาสักที”

“เฉียนหย่งอันรักษาไปสามคนแล้ว บนเวทีมีคนไข้ทั้งหมด 15คน นี่เขาตั้งใจจะอ่อนข้อให้ก่อนสามคนอย่างนั้นหรือ”

สีหน้าของเฮ่อเชียนเสวี่ยเต็มไปด้วยความกังวล ถึงอย่างไรทักษะทางการแพทย์ของเฉียนหย่งอันก็ดีมาก สามารถรักษาคนไข้เหล่านี้ได้ไม่มีปัญหาอะไรอยู่แล้ว

ตอนนี้สิ่งที่พวกเขาทั้งสองคนต้องสนใจคือเวลา ใครรักษาได้มากกว่าจะเป็นผู้ชนะไป

เฉียนหย่งอันรักษาไปสามคนแล้ว แต่หลินมั่วกลับยังไม่ลงมือ แบบนี้ไม่แพ้ไปเลยหรือ

เมื่อวั่นจื่อเฟิงเห็นว่าสถานการณ์บนเวทีเป็นเช่นนั้น เขาก็ยิ้มเย้ยออกมาทันที

“ฉันบอกตั้งนานแล้วว่านายแซ่หลินมันเป็นคนหลอกลวง”

“นายก็ยังจะเชิญคนแบบนี้มารักษาให้คุณปู่อีก”

“ยังดีที่คนในตระกูลฟังคำโน้มน้าวของฉัน ไม่ได้เชิญเขาไป ถ้าไม่อย่างนั้นคุณปู่คงจะอยู่ในอันตราย”

“นายน่ะยังเด็ก ไม่เข้าใจความเลวทรามของสังคมหรอก”

“ตอนนี้เชื่อที่ฉันพูดหรือยังล่ะ!”

วั่นจื่อเฟิงพูดกับคุณชายวั่นอย่างภาคภูมิใจ

คุณชายวั่นขมวดคิ้ว สีหน้าเต็มไปด้วยความสงสัย

ถ้าบอกว่าหลินมั่วไม่มีความรู้ด้านทางการแพทย์จริงๆ แล้วครั้งที่แล้วเขาช่วยคุณท่านของตระกูลวั่นได้อย่างไร

แต่ถ้าบอกว่าเขามีความรู้ด้านการแพทย์ แล้วสถานการณ์ในตอนนี้คืออะไร

ยิ่งหลินมั่วเงียบไปนานเท่าใด เสียงโห่ร้องของผู้คนก็ดังขึ้นเท่านั้น

ผู้คนยังคงตะโกนให้หลินมั่วไสหัวออกไป ออกไปจากงานแถลงข่าวนี้เสีย

ส่วนหลินมั่วยังคงยืนนิ่งอยู่บนเวทีเหมือนเดิมราวกับกำลังรออะไรอยู่

เมื่อเห็นท่าทางของหลินมั่ว เฉียนหย่งอันก็อดไม่ได้ที่จะยิ้มเย้ยอยู่ในใจ

ตอนนี้เขากำลังรักษาคนที่ห้าอยู่

คนไข้ทั้งหมดมี15คน เขารักษาเพียงแค่8คนก็จะได้รับชัยชนะไป

เฉียนหย่งอันชะงักไป “หมายความว่าอย่างไร”

ที่ด้านล่างก็มีคนตะโกนขึ้นมา “นายมีสิทธิ์อะไรไปบอกให้หมอเทวดาเฉียนไปพัก”

“ทำไม จะใช้อำนาจรังแกคนอื่นหรือ”

“แข่งกับคนอื่นอย่างยุติธรรมแต่กลับไม่ให้เขาลงมือรักษาเนี่ยนะ บ้าอำนาจขนาดนั้นเลยหรือ”

วั่นจื่อเฟิงที่อยู่บนเวทีกำหมัดแน่นและพูดขึ้นด้วยน้ำเสียงเย็นชา “แข่งกันแบบยุติธรรม แต่เขากลับใช้อำนาจแบบนี้”

“ถ้าเรื่องนี้ไปถึงเซวียอู่เยี่ยเขาก็คงไม่เห็นด้วยเช่นกัน!”

คุณชายวั่นขมวดคิ้วแน่น หลินมั่วจะทำอะไรของเขากันแน่

ภายใต้เสียงโหวกเหวกโวยวายของผู้คน หลินมั่วก็เดินไปยังคนไข้ที่อยู่ตรงกลาง

เขาใช้มือขวาหยิบกระเป๋าถุงเงินออกมาและเปิดออกอย่างรุนแรง

จากนั้นเขาก็หยิบเข็มเงินออกมาเล่มหนึ่งและสะบัดออกไปอย่างแรง

เข็มเล่มนั้นลอยตรงไปปักบนร่างกายของคนไข้ที่อยู่ตรงหน้าหลินมั่ว ราวกับดอกไม้ที่ร่วงโรยยามฝนโปรยปราย!