หัตถ์เทวะหมอเทวดา นิยาย บท 1635

คนไข้เหล่านั้นตกใจมาก เข็มเงินทะลุร่างกายของพวกเขาไป พวกเขายืนนิ่งเพราะไม่รู้จะหลบอย่างไร

หลินมั่วไม่ได้หยุดอยู่เพียงเท่านั้น เขาหยิบเข็มเงินขึ้นมาอีกเล่มหนึ่งและสะบัดไปทางคนไข้ที่อยู่ด้านข้าง

ใช้เวลาไม่ถึงสามนาที หลินมั่วก็ใช้เข็มในกระเป๋าจนหมด

เข็มเงินเหล่านั้นปักอยู่บนร่างกายของคนไข้เหล่านั้น

ส่วนคนไข้เหล่านั้นก็นั่งนิ่งอยู่ที่เดิม ไม่รู้ว่าเรื่องราวเป็นอย่างไรกันแน่

หลินมั่วสะบัดเข็มเงินออกไปทั้งหมดอย่างไม่หยุดมือ

เขาหยิบขวดดินขึ้นมาและหยิบเม็ดยาออกมาจากในนั้นสิบกว่าลูก จากนั้นก็เดินตรงไปยังคนไข้เหล่านั้นและโยนยาเข้าไปในปากพวกเขา

มีบางคนที่กินเพียงหนึ่งลูก บางคนกินสองลูก หรือบางคนก็ไม่ได้กินเลยสักลูก

เพียงไม่นานเม็ดยาก็ถูกกินจนหมด

หลังจากนั้นหลินมั่วก็ถอดเข็มเงินออกมาจากคนไข้เหล่านั้น

กระบวนการทั้งหมดนี้ใช้เวลาไม่ถึงห้านาที ผู้คนที่อยู่ที่นั่นอ้าปากค้างมองดูฉากนี้ด้วยความตะลึง ไม่รู้ว่าเกิดอะไรขึ้นกันแน่

แม้แต่เฉียนหย่งอันก็ตกตะลึงมากเช่นกัน สีหน้าของเขาเต็มไปด้วยความงุนงง

หลินมั่วถอนเข็มเงินออกมาจนครบทุกคนและเก็บเข้าไปในกระเป๋าดังเดิม จากนั้นก็มองไปยังคุณชายวั่นและคนอื่นๆ อย่างสบายๆ “เสร็จแล้ว ตอนนี้พวกคุณประกาศได้แล้ว!”

คุณชายวั่นและคนอื่นๆ ตะลึง “ประกาศ...ประกาศอะไรหรือ”

หลินมั่ว “ประกาศผลการประลองไง!”

คุณชายวั่น “ประกาศ...ประกาศว่าอะไร”

“การประลองนี้ยังไม่มีผลลัพธ์เลย จะประกาศผลได้อย่างไร”

หลินมั่ว “จะไม่มีผลลัพธ์ได้อย่างไร”

“ผมรักษาคนไข้เหล่านี้หมดแล้ว แบบนี้ยังไม่เรียกว่าผลลัพธ์อีกหรือ”

ทุกคนอึ้งไป “หะ?”

วั่นจื่อเฟิงที่อยู่บนเวทีลุกขึ้นมา “หลินมั่ว นาย...นายพูดว่าอะไรนะ”

“อะไรคือรักษาคนไข้เหล่านี้หมดแล้ว”

“เฉียนหย่งอันรักษาคนไข้ไปห้าคน ยังเหลืออีกสิบคนที่ยังไม่ได้รักษา แบบนี้จะเรียกว่ารักษาหมดแล้วได้อย่างไร”

หลินมั่วกลับยังคงมีท่าทีสงบ “เมื่อกี้ผมไม่ได้สะบัดเข็มไปเรื่อย และผมก็ไม่ได้ให้พวกเขากินยาไปมั่วๆ ด้วย”

“เข็มเงินของผมปักลงไปบนจุดบนร่างกายของพวกเขา ถ้าไม่เชื่อพวกคุณจะขึ้นมาตรวจสอบด้วยตัวเองก็ได้!”

“ยาที่ผมให้พวกเขากินก็เป็นการให้กินยาตามอาการของพวกเขา ไม่ได้ให้กินไปแบบไม่ได้คิดอะไร”

“ส่วนเรื่องที่ผมเป็นคนรักษาพวกเขาหรือไม่นั้น พวกคุณก็ลองถามพวกเขาดูว่าพวกเขารู้สึกอย่างไรบ้าง!”

“ถ้าเกิดยังไม่เชื่อจริงๆ ละก็ พวกคุณจะให้หมอที่อยู่ที่นี่มาช่วยตัดสินหรือส่งพวกเขาไปตรวจสอบที่โรงพยาบาลก็ได้ แบบนี้ชัดเจนหรือยัง”

คำพูดนี้ทำให้ฝูงชนพูดอะไรไม่ออก

ทุกคนมองหน้ากันด้วยความสงสัย

ท่าทางมั่นใจของหลินมั่วดูไม่ได้กำลังพูดเล่นอยู่

หรือหลินมั่วจะรักษาคนไข้เหล่านั้นแล้วจริงๆ

เขาโยนเข็มพวกนั้นออกไปง่ายๆ ให้พวกเขากินยาแบบง่ายๆ ก็สามารถรักษาคนไข้ที่เหลือได้แล้วหรือ

ที่เขาบอกให้เฉียนหย่งอันไปพักได้แล้วเป็นเพราะเขาจะไม่เหลือคนไข้ให้เฉียนหย่งอันรักษาแล้วต่างห่าง!