หัตถ์เทวะหมอเทวดา นิยาย บท 1636

ทั้งฉากตกอยู่ในความเงียบงัน

หลังจากนั้นไม่นาน เฮ่อเชียนเสวี่ยและไท่จื่อก็เด้งตัวขึ้นมาอย่างได้ใจ

“หลินมั่ว สุดยอดมาก!”

"ทำได้เยี่ยมมาก!"

ทั้งสองตะโกนอย่างตื่นเต้น และแม้แต่แมงมุมพิษก็ยังบางๆ

เมื่อเห็นว่าหลินมั่วไม่มีการเคลื่อนไหว พวกเขาก็เลยคิดว่าหลินมั่วจะยอมแพ้แล้วซะอีก

คิดไม่ถึงว่าพอหลินมั่วลงมือแล้วจะกลายเป็นแบบนี้

และภายในเวลาไม่กี่นาที ผู้ป่วยที่เหลือทั้งหมดก็หายเป็นปลิดทิ้ง โดยไม่เหลือผู้ป่วยให้กับเฉียนหย่งอันเลย

ปรากฎว่าทุกอย่างอยู่ภายใต้การควบคุมของหลินมั่ว!

แต่ผู้ชมรอบๆกลับพากันโห่ร้องและก็มองหลินมั่วด้วยความตกใจ สีหน้าของคนส่วนใหญ่ดูไม่ยอมเชื่อ

ยังไงซะ เรื่องนี้มันก็เกินคาดจริงๆ

ผู้ป่วยทั้งสิบรายนี้ล้วนเป็นโรคที่รักษาให้หายยาก

แต่หลินมั่วกลับสามารถรักษาให้พวกเขาหายขาดได้ภายในไม่กี่นาที ทักษะทางการแพทย์ของเขาต้องขั้นเทพขนาดไหน

“ไอ่แซ่หลิน ฉันทนไม่ไหวแล้วนะ”

“แม้ว่าแกจะคุยโว แต่แกก็ต้องมีขีดจำกัดหน่อยไหม”

“เพิ่งขึ้นมาบนเวทีแค่แปบเดียวก็สาดเข็มเงินออกไปเหมือนกับปาลูกดอก ไล่ให้ยาคนอื่นไปทั่วแล้วก็บอกว่ารักษาพวกเขาจนหายแล้วงั้นเหรอ”

“แกคิดว่าพวกฉันโง่งั้นเหรอ”

ตัวแทนที่อยู่ข้างๆ หยวนเต๋อพูดด้วยความโกรธและทุกคนก็พากันคล้อยตาม

หลินมั่วยืนเอามือไพล่หลัง "ผมบอกคุณแล้วถ้าไม่เชื่อก็สามารถมาตรวจสอบได้"

แล้วตัวแทนก็โบกมือ "ไม่จำเป็นต้องตรวจสอบหรอกเว้ย!"

“วันนี้ฉันจะปล่อยไว้แบบนี้แหล่ะ ถ้าแกสามารถรักษาพวกเขาทั้งหมดให้หายได้ ฉันจะเอาหัวฉันมาให้แกเตะเล่นเป็นลูกบอลเลย!”

หลินมั่วเหลือบมองเขาตาเขม้น "ถ้าพูดดีๆไม่เป็นก็อย่าพูดเลย"

“ถึงผมจะไม่ต้องการหัวที่ไร้ประโยชน์ แต่จะยอมเสียหัวเพราะความปากพล่อยมันคงไม่คุ้มหรอกมั้ง!”

หยวนเต๋อหัวเราะเยาะ "เป็นเพราะเขาไม่เชื่อในฝีมือการรักษาของหลินมั่ว ก็เลยสมควรที่จะโดนแบบนี้งั้นเหรอ"

“โอ้ ไท่จื่อ ท่านทำบ้าอำนาจเกินไปหรือเปล่า”

ไท่จื่อ "ฉันบ้าอำนาจตรงไหนห้ะ!"

“ก่อนหน้านี้ที่พวกแกไม่เชื่อแล้วฉันได้พูดอะไรหรือเปล่า”

“แต่ปัญหาคือ ตอนนี้หลินมั่วรักษาคนพวกนี้ได้แล้ว แต่มันก็ไม่มาตรวจแล้วมาบ่นจู้จี้นี่มันหมายความว่าอย่างไง”

“ให้ตายเถอะ แกต้องพิสูจน์สิ ถ้าพิสูจน์ได้ว่าหลินมั่วไม่ได้รักษาคนพวกนั้นจนหายขาด พวกฉันถึงจะยอมรับและไม่เถียงอะไรอีก!”

“แต่ตอนนี้พวกแกไม่ยอมมาตรวจสอบแล้วเอาแต่บ่นนู้นบ่นนี้ คิดว่าฉันควรซัดแกไหมห้ะ”

คำพูดไม่กี่คำทำให้หยวนเต๋ออ้ำอึ้งพูดไม่ออก

แล้วเขาก็มองตัวแทนอย่างจนตรอก เมื่อกี้ตนที่บอกว่าไม่จำเป็นต้องตรวจสอบก็คือเท่ากับแกว่งเท้าหาเสี้ยนนี่เอง!

เฉียนหย่งอันที่อยู่บนเวทีก็พูดด้วยน้ำเสียงทุ้ม "ไท่จื่อ ในเมื่อท่านยืนกรานที่จะให้เราตรวจสอบงั้นก็มาตรวจสอบกัน!"

"คราวนี้ฉันจะทำให้พวกแกยอมรับความพ่ายแพ้!"