หัตถ์เทวะหมอเทวดา นิยาย บท 164

เมื่อถึงเวลาเข้าทำงานวันรุ่งขึ้น เฉียวเฉียวให้คนจัดการโอนเงินค่าสินค้าเข้าไปที่บัญชีของโจวปิง

โจวปิงก็ยึดมั่นในสัจจะ รับเงินเเล้วก็จัดแจงนำส่งสินค้าไปที่บริษัทเครื่องยาสมุนไพรในวันเดียวกันนั้นเลย

แต่ทางฝั่งของเฉียวเฉียวกลับให้คนตรวจสอบเพียงลวกๆ ไปเท่านั้น จึงส่งสินค้าล็อตนั้นไปยังบริษัทที่รับดีลมาตามที่คุยกับเติ้งจวินไว้

หลังจากจัดการทุกอย่างเรียบร้อย เฉียวเฉียวก็เรียกฟังเจี้ยนเเละหวงซิ่วฉินให้เข้ามาหาที่ออฟฟิตในทันที พร้อมกับเล่าเรื่องดีลธุรกิจนี้ให้พวกเขาฟัง

" พอเปลี่ยนมือเท่านั้นล่ะ หนูก็ทำกำไรได้ตั้งสองร้อยล้านบาทเเน่ะ "

" ฮ่าๆ พ่อคะแม่คะ หนูบอกแล้วไงว่า หนูน่ะมีพรสวรรค์เรื่องการทำธุรกิจ ! "

เล่นเอาฟังเจี้ยนเเละหวงซิ่วฉินพากันยิ้มไม่หุบเลยทีเดียว

" ลูกสาวฉันออกจะเก่งขนาดนี้ ! "

" ก่อนหน้านี้ฉันถึงได้บอกยังไงล่ะ ว่าเป็นเกียรติของคนบ้านตระกูลสวี่เเค่ไหนที่ได้ลูกมาทำงานที่นี่ "

" ฮึม แต่สวี่เจี้ยนกงก็ดูไม่ค่อยจะพอใจสักเท่าไหร่ เหมือนกับว่าพวกเราไปเอารัดเอาเปรียบพวกเขายังไงยังงั้นแหละ ! "

" คราวนี้จะได้เห็นกันสักทีว่า ที่จริงเเล้วใครเอาเปรียบใครกันเเน่ ! "

" ฉันจะบอกให้ว่า กำไรเยอะเเยะขนาดนี้ พวกเขาต้องให้ส่วนแบ่งกำไรกับเราด้วยสักร้อยล้าน ! "

สามคนพากันหารือ เรื่องส่วนเเบ่งผลกำไรจากบริษัทอุตสาหกรรมยาสวี่ซื่อกันซ้ำเเล้วซ้ำเล่า

เเต่ใครเล่าจะรู้ ยังไม่ทันเลิกงาน เติ้งจวินรีบวิ่งพรวดพราดเข้ามาในออฟฟิต " ท่านประธานฟัง แย่เเล้วครับ เกิดเรื่องเเล้ว ! "

เฉียวเฉียวทำหน้าประหลาดใจ " รีบร้อนลนลานเรื่องอะไรกัน ? “

" เกิดเรื่องอะไรขึ้น ถึงได้โหวกเหวกโวยวายนัก "

" ถ้าเป็นซะแบบนี้ เเล้วต่อไปจะมาเป็นผู้ช่วยฉันได้ยังไง ? "

เติ้งจวินสูดหายใจเข้าลึกๆ ก่อนจะพูดอย่างเคร่งขรึมว่า " ท่านประธานฟัง ดอกมงกุฎจักรพรรดิ์ล็อตนั้นที่ท่านจัดซื้อมา มันมีปัญหาครับ ! "

" ปัญหาอะไร ? "

เติ้งจวินพูดต่อ " ตัววัตถุดิบสมุนไพรมีปัญหา เข้าข่ายเป็นวัตถุดิบทางยาที่คุณสมบัติต่ำกว่ามาตรฐานอย่างร้ายแรงครับ "

เฉียวเฉียวรู้สึกสงสัย " ต่ำกว่ามาตรฐานอย่างร้ายแรง ? "

" วัตถุดิบสมุนไพรนี้มันต้องมีมาตรฐานด้วยเหรอ ? "

เติ้งจวินอึ้งไปชั่วครู่ " ท่านประธานฟัง วัตถุดิบสมุนไพรพวกนี้มันต้องมีมาตรฐานสิครับ "

" ถ้าไม่เช่นนั้น พวกสมุนไพรที่คุณภาพต่ำๆ ก็คงแห่กันออกมาขายให้เอกเริกแล้วครับ "

" มีวัตถุดิบสมุนไพรเกรดต่ำบางตัว เมื่อนำมาผลิตเป็นตัวยา ไม่เพียงแต่ไม่มีประสิทธิผลแถมยังเป็นพิษต่อร่างกายอีกด้วย "

“ เพราะฉะนั้น ความปลอดภัยของวัตถุดิบสมุนไพรที่นำมาผลิตยา จึงเป็นสิ่งสำคัญที่สุด ! ”

เฉียวเฉียวเกาหัวเบาๆ " มีเรื่องแบบนี้ด้วยเหรอเนี่ย "

" เเล้วดอกมงกุฎจักรพรรดิ์ที่มันไม่ได้มาตรฐานพวกนี้ มันยังใช้ได้อยู่ไหมล่ะ ? "

เติ้งจวินชักเริ่มฉุน " ไม่ได้มาตรฐาน ก็เอาไปใช้ไม่ได้สิครับ ! "

" ไม่เพียงแค่ใช้ไม่ได้นะครับ ยิ่งไปกว่านั้น ดอกมงกุฎจักรพรรดิ์พวกนี้ยังสร้างปัญหาใหญ่ให้พวกเราอีกด้วย "

" การซื้อขายดอกมงกุฎจักรพรรดิ์ล็อตนี้ ถือว่าผิดกฎหมาย ! "

เฉียวเฉียวถึงกับตะลึง " ล้อกันเล่นใช่ไหม ? "

" มันก็แค่การซื้อวัตถุดิบสมุนไพรเฉยๆ ไม่ใช่เหรอ จะผิดกฎหมายได้ยังไงกัน "

เติ้งจวินทำหน้าเซ็ง " คุณฟัง สำหรับผลิตภัณฑ์ยาแล้ว ความปลอดภัยของตัวยาถือเป็นสิ่งสำคัญที่สุด "

" ถ้าสมุนไพรที่นำมาผลิตยามีปัญหา ตัวยาที่ผลิตได้สามารถทำให้คนที่กินเข้าไปถึงแก่ชีวิตได้ "

" ดังนั้น ถึงได้มีการตรวจสอบเรื่องนี้กันเข้มงวดมากมาโดยตลอด "

" เเล้วครั้งนี้ บริษัทของเราก็ดันขายดอกมงกุฎจักรพรรดิ์ไปไม่ใช่น้อย เเล้ว...เเล้วนี่ถ้าเกิดโดนตรวจสอบขึ้นมาล่ะก็ ต่อให้ปิดบริษัทนี้ก็ยังไม่พอจ่ายค่าเสียหายเลย ! "

" ห๋า ? " ดวงตาของเฉียวเฉียวเบิกโพลง " นี่คุณ...คุณกำลังขู่ให้ฉันกลัวเหรอ ? "

" ก็เเค่ดอกมงกุฎจักรพรรดิ์ล็อตเดียวเอง ! "

" ไม่เห็นต้องทำให้เป็นเรื่องใหญ่ ก็บอกให้พวกเขาตีกลับคืนมาสิ เเล้วเราก็ส่งคืนกลับไปให้ซัพพลายเออร์ก็จบเเล้ว ! "

เติ้งจวิน " คุณฟัง ถ้ามันง่ายขนาดนั้นก็คงดีสิครับ ! "

" ตอนนี้บริษัทผลิตยาของฝั่งนั้นเค้าไม่คืนสินค้าให้เรา และพวกเขาต้องการให้เราจ่ายค่าชดเชยด้วยครับ "

" ตามที่สัญญาระบุ ต้องจ่ายค่าชดเชยอย่างน้อยสามเท่า รวมๆ เเล้วคาดว่าน่าจะต้องจ่ายเป็นพันล้านบาทเลย ! "

" ถ้าจ่ายค่าชดเชยไม่ไหว ไม่เพียงแต่บริษัทจะต้องถูกฟ้องล้มละลายและเลิกกิจการ ผู้รับผิดชอบก็จะต้อง...ต้องติดคุก ! "

ในที่สุดเฉียวเฉียวก็เริ่มกลัวจนลนลาน " นี่...นี่มันเรื่องจริงเหรอ ? "

" ผู้รับผิดชอบ หมายถึง...ใครน่ะ ? สวี่ปั้นซย่าใช่ไหม ? "

เติ้งจวินรีบแย้ง " เรื่องนี้มันไปเกี่ยวอะไรกับท่านประธานสวี่ล่ะครับ ? "

เฉียวเฉียวรีบพูดขึ้นทันที " ก็เธอเป็นประธานกรรมการของบริษัทอุตสาหกรรมยาสวี่ซื่อนี่ "

" บริษัทเครื่องยาสมุนไพรของเรา เป็นเเค่บริษัทในเครือของบริษัทอุตสาหกรรมยาสวี่ซื่อ "

" ไม่ใช่เธอหรอกหรือที่ต้องเป็นคนรับผิดชอบ ? "

" ไร้สาระ ! " เติ้งจวินสบทจนน้ำลายกระเซ็น " ท่านประธานสวี่เป็นสำนักงานใหญ่ก็จริง แต่ในด้านการดำเนินงานของบริษัทในเครือ ท่านก็ไม่ได้เข้ามายุ่งเกี่ยวสักหน่อย "

" ครั้งนี้ คุณนี่แหละต้องเป็นคนรับผิดชอบ "

เฉียวเฉียวเริ่มกังวล " ทำไมต้องเป็นฉัน ? "

" เเล้วทำไมจะไม่ใช่คุณล่ะ ? " เติ้งจวินเบิกตาโพลง " ไม่ว่าจะเป็นการจัดซื้อวัตถุดิบสมุนไพรเข้ามา หรือขายมันออกไป ในสัญญาก็มีแต่ลายเซ็นคุณทั้งนั้น "

" อำนาจทั้งหมดของบริษัทก็อยู่ในมือคุณ "

" กิจการทั้งหมดในบริษัท ก็มีเเต่คุณที่เป็นคนตัดสินใจ "

" หากไม่ใช่คุณที่ต้องรับผิดชอบ เเล้วจะให้ใครรับผิดชอบล่ะครับ ? "