หัตถ์เทวะหมอเทวดา นิยาย บท 165

เฉียวเฉียวเหมือนตกอยู่ในภวังค์ เติ้งจวินพูดไม่มีผิดเลยสักนิด

เธอเป็นผู้บริหารงานทั้งหมดของบริษัท เอกสารสัญญาเธอก็เป็นคนเซ็น ธุรกิจเธอก็เป็นคนดีล ทั้งหมดทั้งมวลนี้เธอเป็นคนจัดการเองทั้งนั้น

ไม่เว้นเเต่สมุนไพรที่โจวปิงส่งเข้ามาที่บริษัท

เธอเองที่ให้คนรีบๆ ตรวจสอบแค่ปริมาณของสินค้า โดยไม่ทันได้ตรวจสอบถึงคุณภาพ ก็ส่งเข้าไปที่บริษัทผลิตยานั้นทันที

จะว่าไปแล้วทุกสิ่งอย่างล้วนเป็นฝีมือเธอทั้งนั้น คงยากที่จะสลัดทิ้งความรับผิดชอบนี้ไปได้

หลังจากเงียบเสียงไปชั่วครู่ เฉียวเฉียวก็เริ่มโวยวาย " ฉันไม่สน ! "

" คุณต้องเป็นคนรับผิดชอบเรื่องนี้ ! "

" ประธานบริษัทยังคงเป็นชื่อคุณ ส่วนฉันเป็นเเค่ผู้จัดการทั่วไป ฉันไม่ได้มีอำนาจมากขนาดนั้น ! "

เติ้งจวินเบ้ปาก " คุณฟัง ต่อให้ผมอยากจะรับผิดชอบ เเต่ผมก็ไม่มีสิทธิ ! "

" สัญญาที่เซ็นเป็นชื่อคุณ การนำสินค้าเข้าออกคุณก็เป็นคนดูเเลจัดการ "

" ไม่ว่าจะเป็นสัญญาหรือภาพจากกล้องวงจรปิด มันคือหลักฐานทั้งหมด "

" ถ้าผมอยากจะรับผิดชอบเรื่องนี้ ผมต้องถามพวกเขาว่าเห็นด้วยหรือไม่ ! "

เฉียวเฉียวพูดด้วยความกังวล " นี่คุณ... คุณหมายความว่ายังไง ? "

" สรุปว่าเป็นฉันที่ต้องรับผิดชอบเรื่องนี้เหรอ ? "

เติ้งจวินพูดพลางโบกมือไปมา " คุณฟัง ผมว่าพวกเราหยุดพูดไร้สาระกันได้แล้ว "

" ฝ่ายนั้นเค้าเเจ้งตำรวจแล้ว ควรจัดการอย่างไรก็ว่ากันไปตามกฎหมายแล้วกัน "

" ผมว่าอีกไม่นานบริษัทนี้ก็คงล่มสลายเเล้ว เเต่ก็ช่างเถอะ ผมจะลองหาทางออกอื่นดู "

" อีกอย่าง เรื่องนี้คงไม่ใช่เรื่องที่ฝั่งนั้นจะมาถามหาความรับผิดชอบเเล้วจบกันง่ายๆ "

" คุณทำให้บริษัทต้องพบชะตากรรมแบบนี้ บรรดาคณะกรรมการบริษัทคงไม่ปล่อยคุณลอยนวลไปง่ายๆ แน่ ”

" ฮึ่ม รีบไปหาพี่สาวของคุณเถอะ แล้วขอให้เธอเตรียมเงินสักสามพันล้านหรือห้าพันล้านบาทไว้ให้คุณ ก็น่าจะพอจ่ายน่ะ ! "

" ไม่อย่างนั้นก็รอเข้าคุกได้เลย ! "

เติ้งจวินพูดจบก็เดินจากไป ทิ้งให้เฉียวเฉียวอยู่เพียงลำพัง

สามพันถึงห้าพันล้านบาท ?

คุณพระช่วย ต่อให้พ่อเเม่เธอจะสร้างปัญหาขึ้นมาอีก ก็ไม่มีทางที่จะก่อปัญหาด้วยเงินจำนวนมากมายมหาศาลเยี่ยงนี้ได้ !

ที่สำคัญคือ ถ้าไม่มีปัญญาจ่ายค่าชดเชย ก็ต้องติดคุก ใครจะไปทนรับไหว

ในเวลานี้เอง ฟังเจี้ยนเเละหวงซิ่วฉินเดินเข้ามาในออฟฟิตด้วยท่าทางชื่นมื่น

" เฉียวเฉียว ไปกันเถอะลูก "

" เเม่ติดต่อไปหาพวกตระกูลสวี่เเล้ว คืนนี้พวกเขาเชิญเราไปกินอาหารค่ำ เเล้วจะได้คุยกันเรื่องส่วนแบ่งกำไรเลยทีเดียว "

" ฉันจะบอกให้นะว่าเงินหนึ่งร้อยล้านบาท คือส่วนแบ่งที่พวกเราต้องได้ "

" ด้วยเงินร้อยล้านนี้ แม่กับพ่อของแกเอาไปซื้อรถหรูๆ ไว้ใช้สักคันได้เลย แล้วต่อไปก็ไม่ต้องให้ไอ้คนเนรคุณอย่างสวี่เจี้ยนกงคอยมาเทียวรับ-ส่งพวกเราอีกแล้ว ! "

" ไว้รอกลับบ้านเกิดกันเมื่อไหร่ ค่อยสร้างบ้านใหม่ให้หรูหราราวคฤหาสน์ไปเลย ครอบครัวเราก็จะเจิดจรัส ที่นี้แหละดูสิว่าใครจะกล้าดูถูกพวกเรา ! "

สองคนผลัดคุยโวไปมา ยิ่งพูดยิ่งมีความสุข

เฉียวเฉียวทรุดตัวนั่งลงบนเก้าอี้ โดยไม่พูดไม่จา

ทั้งสองเพิ่งตระหนักว่ามีบางอย่างผิดปกติไป จึงรีบซักไซร้ถามลูกสาวทันทีว่าเกิดอะไรขึ้น

เฉียวเฉียวเล่าเรื่องทั้งหมดให้พ่อกับเเม่ฟัง ทั้งคู่พากันตะลึงงัน

" ต้อง...ต้องจ่ายตั้งสองพันกว่าล้านบาทเลยรึ ? "

" พวกเราจะไปเอาเงินเยอะแยะขนาดนั้นมาจากไหน ? "

ฟังเจี้ยนเเทบจะเผลอตะโกนออกมา

หวงซิ่วฉินนิ่งเงียบไปครู่หนึ่ง " ไม่อย่างนั้นก็ไปหาสวี่ปั้นซย่า ​​เธอเป็นประธานกรรมการบริษัท... "

ฟังเจี้ยนตวาดเสียงด้วยความโกรธ " คุณฝันลมๆ แล้งๆ อยู่รึไง ? "

" ฉันสืบมาเเล้ว ทรัพย์สินของสวี่ปั้นซย่ารวมๆ กันเเล้วมีไม่เกินห้าร้อยล้านบาท "

" เธอจะหาเงินจากไหนตั้งสองพันกว่าล้านมาให้เรา "

" จะพูดไป เมื่อก่อนปัญหามันยังเล็กๆ น้อยๆ เเต่คราวนี้คุณจะขอให้เค้าจ่ายเงินสองพันล้าน นี่คุณคิดจริงๆ ใช่ไหมว่าเค้าจะไม่กล้าต่อกรกับพวกเราน่ะ ? "

จู่ๆ หวงซิ่วฉินก็นิ่งเงียบไป ถึงแม้ว่าโดยปกติเเล้ว เธอมักจะชอบทำตัวระราน ไม่มีเหตุผล

แต่ที่จริงเธอไม่ใช่คนโง่เลยสักนิด และเธอรู้ดีว่าการขอให้บ้านตระกูลสวี่จ่ายเงินตั้งสองพันล้านบาทให้ เป็นเรื่องที่ยิ่งเป็นไปไม่ได้

" เฉียวเฉียว เรื่อง...เรื่องที่ลูกเล่ามาทั้งหมด มันเป็นเรื่องจริงหรือเปล่า ? " ฟังเจี้ยนถามอย่างกังวลใจ " หรือว่า ลูกติดต่อหาโจวปิงและขอให้เขาชดใช้เงินให้ดีไหม ? "

เฉียวเฉียวกลับมาได้สติอีกครั้ง รีบกดมือถือโทรหาโจวปิง

เเต่ทว่า เจ้าชายขี่ม้าขาวที่มาจู๋จี๋อี๋อ๋อกับเธอเมื่อคืนนี้ บัดนี้เบอร์มือถือของเขากลับกลายเป็นหมายเลขโทรศัพท์ที่ว่างเปล่า

" ทำไม...ทำไมมันบอกว่า เลขหมายนี้ยังไม่เปิดให้บริการ "

" เมื่อคืนยังโทรติดอยู่เลย ! "

เฉียวเฉียวรีบอธิบายเป็นพัลวัน