ฟังเจี้ยนเเววตาดูสิ้นหวัง " ซวยแล้ว นี่มันหลอกลวงกันชัดๆ ! "
" หลอกเอาเงินคนอื่นไปแล้ว ก็รีบยกเลิกหมายเลขโทรศัพท์มือถือทันทีเลย ! "
" เฉียวเฉียว ลูกนะลูก...ทำอะไรไม่ระเเวดระวังเลย เพิ่งจะมาทำงานได้เเค่สองวัน เเล้วนี่...ยังจะก่อเรื่องใหญ่โตขึ้นมาอีก..."
เฉียวเฉียวทั้งโกรธทั้งละอายใจ เมื่อครุ่นคิดพิจารณาอย่างละเอียดถี่ถ้วนเเล้ว เธอไม่เพียงแค่โดนโกงเงินไปเท่านั้น แต่มันเหมือนเล่นกับความรู้สึกของเธอด้วย
" พอเถอะๆ ไม่ต้องพูดถึงเรื่องนี้แล้ว " หวงซิ่วฉินรีบพูดแทรกขึ้นมา " รีบๆ ช่วยกันหาทางแก้ไขปัญหานี้ดีกว่า ! "
" คุณคงไม่ยอมปล่อยให้เฉียวเฉียวติดคุกหรอกใช่ไหม "
" ลูกยังสาวยังแส้ ! "
ฟังเจี้ยนพูดอย่างหมดอาลัยตายอยาก " แล้วตอนนี้จะเอายังไงกันดีล่ะ ? "
" ลูกเราเป็นคนเซ็นสัญญา ไหนจะโอนเงิน ไหนจะเป็นคนดูเรื่องสินค้าเข้า-ออก ลูกเราจัดการมันอยู่คนเดียว "
" เรื่องนี้ไม่ได้เกี่ยวอะไรกับคนอื่นเลย คุณจะให้ทำยังไง ? "
ขอบตาของหวงซิ่วฉิน เริ่มเปลี่ยนเป็นสีแดงในทันที " ถ้าอย่างนั้น...เราควรทำยังไงกันดี ? "
" ลูกจะต้องเข้าคุกจริงๆ เหรอ "
" เฉียวเฉียวเพิ่งจะเรียนจบ ถ้าต้องมาติดคุก ชีวิตนี้คงหมดอนาคตเเน่ๆ ! "
ท่าทางของฟังเจี้ยนเเลดูสิ้นหวัง เขานิ่งเงียบไปชั่วขณะหนึ่ง จากนั้นจึงกัดฟันพูดขึ้นว่า " ถ้าอย่างนั้น ให้เฉียวเฉียวหนีเถอะ ! "
" หนี ? " หวงซิ่วฉินถึงกับตกตะลึง " คุณจะให้หนีไปไหน ? "
ฟังเจี้ยนตอบว่า " ออกไปหาที่ซ่อนตัวก่อน "
" รอให้เวลาผ่านไปซักระยะหนึ่ง เเล้วค่อยดูสถานการณ์อีกที "
ทันใดนั้นหวงซิ่วฉินก็เริ่มต้นร้องไห้ " ลูกก็เเค่เด็กผู้หญิงคนหนึ่ง จะให้หนีไปไหนได้ล่ะ ? "
" คุณหาวิธีอื่นไม่ได้แล้วหรือไง ? "
ฟังเจี้ยนพูดอย่างโมโห " แล้วคุณมีวิธีอื่นไหมล่ะ ? "
" สถานการณ์ตอนนี้ ถ้าไม่หนี ก็เจอคุก คุณจะเลือกอะไร ! "
หวงซิ่วฉินร้องไห้ไม่หยุด สุดท้ายก็ต้องเลือกที่จะให้ลูกหนีหายไปในกลีบเมฆ
ในคืนวันนั้น ครอบครัวของพวกเขาก็ไม่ได้ติดต่อไปหาตระกูลสวี่อีกเลย พวกเขาแอบหนีกันไป และออกจากเมืองก่วงหยางในคืนนั้นเอง
ณ ภัตตาคารว่านหลง สวี่เจี้ยนกงจองโต๊ะที่ร้านไว้โต๊ะหนึ่ง เขานั่งรอครอบครัวของหวงซิ่วฉินมาร่วมโต๊ะ ด้วยความหงุดหงิดรำคาญใจ
หลินมั่วก็มาที่ร้านนี้ด้วยเช่นกัน เพราะสวี่เจี้ยนกงเป็นคนเรียกให้เขามาเอง
วันนี้จะครบสามวันพอดี หากครอบครัวของหวงซิ่วฉินไม่ไปจากเมืองนี้ สวี่เจี้ยนกงจะต้องเค้นถามเอาคำตอบจากหลินมั่วเป็นแน่
ทันทีที่หลินมั่วเข้าประตูเข้ามา สวี่ตงเสวี่ยก็รีบพูดแขวะทันที " โว้ว พี่เขย พี่ยังจะมีหน้ามาโผล่ที่นี่ด้วยเหรอ ! "
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: หัตถ์เทวะหมอเทวดา
คือคนจีนมีนเป็นแบบนี้จริงๆใช่มั้ย ดูถูกคนอื่นเป็นนิจ หลงตัวเอง แล้วก็เห็นแก่ประโยชน์ส่วนตนเป็นที่ตั้ง ยิ่งอ่านยิ่งน่ารำคาญทั้งเรื่องทั้งเรื่องไม่มีห่าไรเลยพระเอกเกินให้คนดูถูกไปทั่ว พ่อแม่นางเอกก๋หน้าเงิน นางเอกก็นอกจากรักพระเอกแล้วไม่มีอะำรเลยนอกจากสร้างปัญหา เด่วคนนั้นจ้อง คนนี้ต้อง ให้พระเอกมาคอยกำจัด วนไปวนมา อ่านแค่สี่สิบตอนก็เอียนละ ไม่รู้จริงๆนิยายจีนมันเป็นแบบนี้ทุกเรื่องจนคิดว่านี่คือนิสัยจริงๆของคนจีนไปแล้วนะนี่...
อัพวันละ 20 ตอนเหมือนเดิมก้ดีนะแอด 🥺...
รอตอนใหม่นะครับ...
ยังรออยู่นะครับ...
ไม่อัพหลายวันแล้วครับแอดดดดด...
นิยายเรื่องนี้....อ่านไปไม่กี่ตอน...พ๊อตเรื่องสร้างพระเอกเป็นหมาตัวหนึ่ง...เท่านั้น...ไม่มีศักสรี อะไรเลย...โคตรโง่....ยอมให้คนอื่นกดขี่....หรือคนเขียนเองเป็นแบบนี้ครับ...งง...
นิยายไร้สาระของแท้...
นิยายน้ำเน่า...
นิยายขยะ คนแตงก็ขยะ...
ควยๆๆๆๆควย นิยายเหี้ย สัตว์...