หัตถ์เทวะหมอเทวดา นิยาย บท 166

ฟังเจี้ยนเเววตาดูสิ้นหวัง " ซวยแล้ว นี่มันหลอกลวงกันชัดๆ ! "

" หลอกเอาเงินคนอื่นไปแล้ว ก็รีบยกเลิกหมายเลขโทรศัพท์มือถือทันทีเลย ! "

" เฉียวเฉียว ลูกนะลูก...ทำอะไรไม่ระเเวดระวังเลย เพิ่งจะมาทำงานได้เเค่สองวัน เเล้วนี่...ยังจะก่อเรื่องใหญ่โตขึ้นมาอีก..."

เฉียวเฉียวทั้งโกรธทั้งละอายใจ เมื่อครุ่นคิดพิจารณาอย่างละเอียดถี่ถ้วนเเล้ว เธอไม่เพียงแค่โดนโกงเงินไปเท่านั้น แต่มันเหมือนเล่นกับความรู้สึกของเธอด้วย

" พอเถอะๆ ไม่ต้องพูดถึงเรื่องนี้แล้ว " หวงซิ่วฉินรีบพูดแทรกขึ้นมา " รีบๆ ช่วยกันหาทางแก้ไขปัญหานี้ดีกว่า ! "

" คุณคงไม่ยอมปล่อยให้เฉียวเฉียวติดคุกหรอกใช่ไหม "

" ลูกยังสาวยังแส้ ! "

ฟังเจี้ยนพูดอย่างหมดอาลัยตายอยาก " แล้วตอนนี้จะเอายังไงกันดีล่ะ ? "

" ลูกเราเป็นคนเซ็นสัญญา ไหนจะโอนเงิน ไหนจะเป็นคนดูเรื่องสินค้าเข้า-ออก ลูกเราจัดการมันอยู่คนเดียว "

" เรื่องนี้ไม่ได้เกี่ยวอะไรกับคนอื่นเลย คุณจะให้ทำยังไง ? "

ขอบตาของหวงซิ่วฉิน เริ่มเปลี่ยนเป็นสีแดงในทันที " ถ้าอย่างนั้น...เราควรทำยังไงกันดี ? "

" ลูกจะต้องเข้าคุกจริงๆ เหรอ "

" เฉียวเฉียวเพิ่งจะเรียนจบ ถ้าต้องมาติดคุก ชีวิตนี้คงหมดอนาคตเเน่ๆ ! "

ท่าทางของฟังเจี้ยนเเลดูสิ้นหวัง เขานิ่งเงียบไปชั่วขณะหนึ่ง จากนั้นจึงกัดฟันพูดขึ้นว่า " ถ้าอย่างนั้น ให้เฉียวเฉียวหนีเถอะ ! "

" หนี ? " หวงซิ่วฉินถึงกับตกตะลึง " คุณจะให้หนีไปไหน ? "

ฟังเจี้ยนตอบว่า " ออกไปหาที่ซ่อนตัวก่อน "

" รอให้เวลาผ่านไปซักระยะหนึ่ง เเล้วค่อยดูสถานการณ์อีกที "

ทันใดนั้นหวงซิ่วฉินก็เริ่มต้นร้องไห้ " ลูกก็เเค่เด็กผู้หญิงคนหนึ่ง จะให้หนีไปไหนได้ล่ะ ? "

" คุณหาวิธีอื่นไม่ได้แล้วหรือไง ? "

ฟังเจี้ยนพูดอย่างโมโห " แล้วคุณมีวิธีอื่นไหมล่ะ ? "

" สถานการณ์ตอนนี้ ถ้าไม่หนี ก็เจอคุก คุณจะเลือกอะไร ! "

หวงซิ่วฉินร้องไห้ไม่หยุด สุดท้ายก็ต้องเลือกที่จะให้ลูกหนีหายไปในกลีบเมฆ

ในคืนวันนั้น ครอบครัวของพวกเขาก็ไม่ได้ติดต่อไปหาตระกูลสวี่อีกเลย พวกเขาแอบหนีกันไป และออกจากเมืองก่วงหยางในคืนนั้นเอง

ณ ภัตตาคารว่านหลง สวี่เจี้ยนกงจองโต๊ะที่ร้านไว้โต๊ะหนึ่ง เขานั่งรอครอบครัวของหวงซิ่วฉินมาร่วมโต๊ะ ด้วยความหงุดหงิดรำคาญใจ

หลินมั่วก็มาที่ร้านนี้ด้วยเช่นกัน เพราะสวี่เจี้ยนกงเป็นคนเรียกให้เขามาเอง

วันนี้จะครบสามวันพอดี หากครอบครัวของหวงซิ่วฉินไม่ไปจากเมืองนี้ สวี่เจี้ยนกงจะต้องเค้นถามเอาคำตอบจากหลินมั่วเป็นแน่

ทันทีที่หลินมั่วเข้าประตูเข้ามา สวี่ตงเสวี่ยก็รีบพูดแขวะทันที " โว้ว พี่เขย พี่ยังจะมีหน้ามาโผล่ที่นี่ด้วยเหรอ ! "

" รู้ไหมวันนี้วันอะไร ? "

" เมื่อก่อนที่ทำเป็นคุยโวโอ้อวด เคยคิดบ้างไหมว่าเผลอแป๊บเดียวต้องหน้าแหกซะเเล้ว เอาหน้าไปซุกไว้ที่ไหนฮะ ? "

สวี่ปั้นซย่าขมวดคิ้วพลางพูดว่า " เสวี่ยเอ๋อร์ ทำไมพูดกับพี่เขยแบบนั้นล่ะ ? "

สวี่ตงเสวี่ยชักสีหน้าเยาะเย้ยก่อนจะพูดว่า " เเล้วฉันพูดผิดตรงไหนไม่ทราบ ? "

" พี่ จนถึงตอนนี้พี่ยังจะปกป้องเขาอยู่อีกเหรอ ? "

" พี่ดูที่เขาทำเสียก่อน "

" ให้ยัยเฉียวเฉียวเข้าไปนั่งตำเเหน่งประธานบริษัทเครื่องยาสมุนไพร เเถมยังสมนาคุณรถหรู บ้านหรูให้เธออีก "

" สุดท้ายเป็นไง พอยัยเฉียวเฉียวเกิดเรื่อง ก็รีบเสนอหน้าเข้าไปเคลียร์ให้ พริบตาเดียวผลาญเงินเล่นไปสองล้านกว่าบาท "

" หลินมั่ว นายไม่เคยหาเงินเข้าบ้านเลยสักแดงเดียว กลับยังใช้เงินเป็นเบี้ยกับเรื่องนอกบ้าน นายนี่มันช่างใจกว้างเสียจริงๆ ! "

" พวกเราทำงานกันงกๆ ใช้จ่ายกันอย่างประหยัดมัธยัสถ์ เพราะความปากดีของนาย ทำให้พวกเราต้องจ่ายค่าเสียหายไปตั้งสองล้านกว่าบาท "

" นายละอายแก่ใจบ้างมั๊ยฮะ ? "

สวี่ปั้นซย่าเริ่มโมโห " สวี่ตงเสวี่ย มันชักจะมากเกินไปแล้วนะ ! "

" แรกเริ่มเดิมที เรื่องนี้มันไม่ได้เกี่ยวอะไรกับหลินมั่วเลยสักนิด แต่พวกเธอยืนกรานจะให้หลินมั่วรับผิดแทนเฉียวเฉียวไม่ใช่รึไง "

" แล้วทีนี้จะมาโทษหลินมั่วได้ยังไงล่ะ ? "

" ถ้าเก่งกันนัก ทำไมไม่ให้หวงเหลียงรับผิดชอบไปเลยล่ะ "

สวี่ตงเสวี่ยรีบตัดบททันที ก่อนจะมองไปที่สวี่เจี้ยนกงเเล้วพูดว่า " พ่อ ดูลูกสาวพ่อสิคะ ชอบออกตัวแทนหลินมั่วตลอดอ่ะ ! "

สวี่เจี้ยนกงพูดพลางโบกไม้โบกมือ " พอเถอะๆ แกก็ไม่ต้องพูดแล้ว "

" ปั้นซย่า พวกเราจะไม่พูดถึงเรื่องอื่นกันละ มาพูดกันเรื่องพวกบ้านหวงซิ่วฉินกันดีกว่า "

" หลินมั่ว แกบอกว่าภายในสามวัน ครอบครัวของหวงซิ่วฉินจะต้องไปให้พ้นจากเมืองนี้ แล้วตอนนี้เรื่องมันไปถึงไหนแล้ว ? "

" ยัยเด็กเฉียวเฉียวนั่น ไม่เพียงแต่ยังลอยหน้าลอยตาอยู่ มิหนำซ้ำยังดีลธุรกิจใหญ่ได้อีกด้วย "

" หวงซิ่วฉินเพิ่งจะโทรหาฉันเพื่อขอกำไรส่วนแบ่ง ฟังจากน้ำเสียงนะ อยากให้ฉันแบ่งให้พวกมันตั้งร้อยล้านบาทเลยนะ "

" หลินมั่ว นี่แกไสหัวพวกมันด้วยวิธีนี้อ่ะเหรอ ? "

" สรุปแล้วแกต้องการให้พวกมันหายนะ หรือแกอยากให้อุตสาหกรรมยาสวี่ซื่อของพวกเราหายนะกันแน่ ? "

สวี่ปั้นซย่าชักจะโกรธเเล้ว " พ่อคะ...ทำไมพ่อพูดแบบนี้ล่ะคะ ? "

" ทุกอย่างที่หลินมั่วทำลงไป ก็เพื่อพวกเราทั้งนั้น ! "

สวี่ตงเสวี่ยพูดด้วยท่าทีเย้ยหยัน " เฮอะ เขาทำอะไร ทำไมฉันไม่เห็นอะไรเลย ? "

หลินมั่วชายตามองสวี่ตงเสวี่ยอย่างเย็นชา และพูดเบาๆ ว่า " คุณพ่อครับ เชื่อใจผมเถอะครับ ! "

" คืนนี้ พวกเขาจะต้องออกไปจากเมืองก่วงหยางอย่างแน่นอน ! "