สวี่ตงเสวี่ยทำเสียงฟึ่ดออกจากจมูก ก่อนจะพูดถากถาง " เชื่อนายอ่ะเหรอ ? "
" นายมีอะไรควรค่าให้พวกเราเชื่อถือในตัวนายด้วยอย่างนั้นรึ ? "
" หยุดพูดจาไร้สาระสักทีเหอะ ! "
" ถ้าคืนนี้ครอบครัวของพวกมันไม่ไปจากเมืองนี้ นายก็ควรไปให้พ้นๆ ซะ นายเป็นคนบอกเองไม่ใช่เรอะ ! "
สวี่ปั้นซย่ากำลังจะอ้าปากพูด เเต่ก็ถูกหลินมั่วขัดจังหวะเสียก่อน
เขาชำเลืองมองไปที่สวี่ตงเสวี่ย แสยะยิ้มที่มุมปากเล็กน้อย ปนด้วยท่าทีเชิดใส่เบาๆ
ทุกคนนั่งกันอยู่เงียบๆ รอจนเกือบครึ่งชั่วโมง ก็ยังไม่มีวี่แววการมาถึงของแขกร่วมโต๊ะ
สวี่เจี้ยนกงเริ่มจะหมดความอดทน " ทำไมยังไม่มากันอีก ? "
" เร่งๆๆ ให้ฉันจองโต๊ะอาหารค่ำ เเต่ตัวเองกลับมาสายซะอย่างงั้น "
" คิดว่าตัวเองเป็นใคร วิเศษวิโสมาจากไหนกันวะ "
ฟังฮุ่ยไม่รู้จะทำอย่างไร " เอาล่ะๆ ไม่ต้องบ่นอะไรเยอะเเยะน่า "
" เกิดพวกเขามาได้ยินเข้า เเล้ว...เเล้วเดี๋ยวก็ทะเลาะกันอีก ! "
" ทะเลาะก็ทะเลาะสิ จะไปกลัวพวกมันทำไม ! " สวี่เจี้ยนกงตอบ
ถึงปากจะพูดอย่างนั้น แต่เขาก็ไม่กล้าที่จะตะโกนโหวกเหวกอีกต่อไปแล้ว
กลัวหรือไม่กลัวน่ะไม่ใช่ปัญหาหรอก เเต่ประเด็นสำคัญคือ เขาเองก็สู้ไม่ชนะผู้หญิงปากร้ายอย่างหวงซิ่วฉิน
ในเวลานั้นเอง หลินมั่ววางสายโทรศัพท์พร้อมกับยิ้มอ่อนๆ " คุณพ่อคุณแม่ ไม่ต้องรอพวกเขาแล้วนะครับ "
" พวกนั้นคงจะไม่มาเเล้วครับ ! "
สวี่ปั้นซย่ารู้สึกประหลาดใจ " ทำไมล่ะ ? "
หลินมั่วหัวเราะเบาๆ " เพราะพวกเขาออกจากเมืองก่วงหยางไปแล้วครับ "
" อะไรนะ ? " ทุกคนอุทานออกมาพร้อมกัน สวี่เจี้ยนกงรีบพูดว่า " นี่...แกอย่าพูดไปเรื่อยนะ ! "
" พวกเขาเพิ่งจะโทรหาฉัน และขอให้ฉันแบ่งกำไรให้ตั้งร้อยล้านบาท "
" เเล้วพวกเขาจะออกจากเมืองก่วงหยางไปได้ยังไง ? "
หลินมั่วยิ้มอ่อน แล้วจึงเล่าถึงสิ่งที่เกิดขึ้นในบริษัทให้ทุกคนฟัง
หลังจากที่ได้ฟังเรื่องราวจากหลินมั่วเเล้ว ทุกคนต่างก็ตะลึงงัน ไม่รู้ว่าควรจะรู้สึกเสียใจหรือดีใจมากกว่ากันหลังจากเงียบกันไปชั่วขณะหนึ่ง ฟังฮุ่ยพูดขึ้นมาเป็นคนแรกว่า " ในที่สุดก็ไปกันเเล้ว เยี่ยมมาก เยี่ยมจริงๆ ! "
สวี่เจี้ยนกงแผดเสียงคำรามก้อง " เยี่ยมอะไรกันเล่า ! "
" พวกมันหนีไปเเล้ว แล้วคิดว่าเรื่องจะจบรึไง "
" แล้วไอ้ความยุ่งเหยิงเละเทะของบริษัทตอนนี้ล่ะ คุณจะทำยังไง ? "
" ไหนจะค่าชดเชยที่ต้องจ่ายเป็นพันล้าน ถ้าบรรดาผู้ถือหุ้นรู้เรื่องเข้า ก็ฉิบหายวายป่วงกันพอดี "
" เเล้วประธานกรรมการอย่างปั้นซย่า จะยังเป็นประธานต่อไปได้อย่างไรกัน "
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: หัตถ์เทวะหมอเทวดา
คือคนจีนมีนเป็นแบบนี้จริงๆใช่มั้ย ดูถูกคนอื่นเป็นนิจ หลงตัวเอง แล้วก็เห็นแก่ประโยชน์ส่วนตนเป็นที่ตั้ง ยิ่งอ่านยิ่งน่ารำคาญทั้งเรื่องทั้งเรื่องไม่มีห่าไรเลยพระเอกเกินให้คนดูถูกไปทั่ว พ่อแม่นางเอกก๋หน้าเงิน นางเอกก็นอกจากรักพระเอกแล้วไม่มีอะำรเลยนอกจากสร้างปัญหา เด่วคนนั้นจ้อง คนนี้ต้อง ให้พระเอกมาคอยกำจัด วนไปวนมา อ่านแค่สี่สิบตอนก็เอียนละ ไม่รู้จริงๆนิยายจีนมันเป็นแบบนี้ทุกเรื่องจนคิดว่านี่คือนิสัยจริงๆของคนจีนไปแล้วนะนี่...
อัพวันละ 20 ตอนเหมือนเดิมก้ดีนะแอด 🥺...
รอตอนใหม่นะครับ...
ยังรออยู่นะครับ...
ไม่อัพหลายวันแล้วครับแอดดดดด...
นิยายเรื่องนี้....อ่านไปไม่กี่ตอน...พ๊อตเรื่องสร้างพระเอกเป็นหมาตัวหนึ่ง...เท่านั้น...ไม่มีศักสรี อะไรเลย...โคตรโง่....ยอมให้คนอื่นกดขี่....หรือคนเขียนเองเป็นแบบนี้ครับ...งง...
นิยายไร้สาระของแท้...
นิยายน้ำเน่า...
นิยายขยะ คนแตงก็ขยะ...
ควยๆๆๆๆควย นิยายเหี้ย สัตว์...