หัตถ์เทวะหมอเทวดา นิยาย บท 1642

เมื่อเผชิญกับสถานการณ์เช่นนั้น หลินมั่วมองดูหวั่นจื่อเฟิงแวบหนึ่งโดยไม่ได้พูดอะไร

วั่นจื่อเฟิงรู้สึกตื่นตระหนกเล็กน้อยเมื่อเห็นสายตาของหลินมั่วที่จ้องมองมา

ทว่าในตอนนี้เขาทำได้เพียงอดทนจนถึงที่สุดเท่านั้น

เขาหวังลึกๆ ในใจว่าต้องเอานะหลินมั่วในครั้งนี้ให้ได้ เขาจะหาทางลอบสังหารหลินมั่วไม่ว่าอย่างไรก็ตาม ไม่อย่างนั้นความโกรธแค้นภายในใจจะหยั่งรากลึกไปตลอดกาล!

คุณชายวั่นที่อยู่ด้านข้างทำอะไรไม่ถูก พร้อมกับพูดด้วยน้ำเสียงแผ่วเบา “อารอง ทำไมทำแบบนี้ล่ะครับ”

“ตอนนี้ตอบจบได้ถูกกำหนดออกมาแล้ว ทำไมอายังสนับสนุนเฉียนหย่งอันอยู่อีก”

“หุบปาก!” วั่นจื่อเฟิงตะคอกด้วยความหงุดหงิด

“แกจะไปรู้อะไร”

“แกไม่เห็นหรือไงว่าฉันถูกพวกมันทำร้ายหนักขนาดไหน ไม่เห็นหรือไงว่าตระกูลวั่นของเรามีคนตายไปเท่าไร”

“ไอ้สารเลวพวกนั้นไม่สนใจตระกูลวั่นของเราเลยด้วยซ้ำ”

“ถ้าฉันไม่สู้กับพวกมันจนถึงที่สุด คนอื่นจะไม่คิดเหรอว่าเรากลัวพวกมัน”

คุณชายวั่นถอนหายใจ “อารอง ต่อให้ตระกูลวั่นต้องเสียหน้า แต่ก็โทษหลินมั่วไม่ได้นะครับ”

“ตอนที่พวกเราเพิ่งมาถึงได้พูดไปแล้ว เราแค่มาตามหาหมอที่มีฝีมือเท่านั้น เรื่องอื่นเราจะไม่ยุ่ง”

“อากับหลินมั่วไม่ได้มีความแค้นอะไรต่อกัน สิ่งที่เกิดขึ้นในครั้งนี้ทั้งหมดเป็นเพราะอายืนกรานที่จะสนับสนุนเฉียนหย่งอัน”

วั่นจื่อเฟิงโกรธมาก “แกหมายความว่ายังไง”

“แกกำลังโทษว่าฉันเป็นคนผิดงั้นเหรอ”

“แกเป็นใคร มีสิทธิ์อะไรมาพูดจาโอหังกับฉันแบบนี้”

ใบหน้าของคุณชายวั่นแดงก่ำ เขากัดฟันพร้อมกำมือแน่น

เมื่อเห็นสถานการณ์ตรงหน้า วั่นจื้อยื่นมือออกมาดึงแขนเสื้อคุณชายวั่นเบาๆ ส่งสัญญาณให้เขาเลิกโต้เถียงเสียที

คุณชายวั่นถอนหายใจ ก่อนจะหันหน้าไปอีกฝั่งหนึ่งและไม่สนใจวั่นจื่อเฟิงอีก

เมื่อถูกคุณชายวั่นตำหนิเช่นนั้น ทำให้วั่นจื่อเฟิงรู้สึกรำคาญมากยิ่งขึ้น