หัตถ์เทวะหมอเทวดา นิยาย บท 1642

เมื่อเผชิญกับสถานการณ์เช่นนั้น หลินมั่วมองดูหวั่นจื่อเฟิงแวบหนึ่งโดยไม่ได้พูดอะไร

วั่นจื่อเฟิงรู้สึกตื่นตระหนกเล็กน้อยเมื่อเห็นสายตาของหลินมั่วที่จ้องมองมา

ทว่าในตอนนี้เขาทำได้เพียงอดทนจนถึงที่สุดเท่านั้น

เขาหวังลึกๆ ในใจว่าต้องเอานะหลินมั่วในครั้งนี้ให้ได้ เขาจะหาทางลอบสังหารหลินมั่วไม่ว่าอย่างไรก็ตาม ไม่อย่างนั้นความโกรธแค้นภายในใจจะหยั่งรากลึกไปตลอดกาล!

คุณชายวั่นที่อยู่ด้านข้างทำอะไรไม่ถูก พร้อมกับพูดด้วยน้ำเสียงแผ่วเบา “อารอง ทำไมทำแบบนี้ล่ะครับ”

“ตอนนี้ตอบจบได้ถูกกำหนดออกมาแล้ว ทำไมอายังสนับสนุนเฉียนหย่งอันอยู่อีก”

“หุบปาก!” วั่นจื่อเฟิงตะคอกด้วยความหงุดหงิด

“แกจะไปรู้อะไร”

“แกไม่เห็นหรือไงว่าฉันถูกพวกมันทำร้ายหนักขนาดไหน ไม่เห็นหรือไงว่าตระกูลวั่นของเรามีคนตายไปเท่าไร”

“ไอ้สารเลวพวกนั้นไม่สนใจตระกูลวั่นของเราเลยด้วยซ้ำ”

“ถ้าฉันไม่สู้กับพวกมันจนถึงที่สุด คนอื่นจะไม่คิดเหรอว่าเรากลัวพวกมัน”

คุณชายวั่นถอนหายใจ “อารอง ต่อให้ตระกูลวั่นต้องเสียหน้า แต่ก็โทษหลินมั่วไม่ได้นะครับ”

“ตอนที่พวกเราเพิ่งมาถึงได้พูดไปแล้ว เราแค่มาตามหาหมอที่มีฝีมือเท่านั้น เรื่องอื่นเราจะไม่ยุ่ง”

“อากับหลินมั่วไม่ได้มีความแค้นอะไรต่อกัน สิ่งที่เกิดขึ้นในครั้งนี้ทั้งหมดเป็นเพราะอายืนกรานที่จะสนับสนุนเฉียนหย่งอัน”

วั่นจื่อเฟิงโกรธมาก “แกหมายความว่ายังไง”

“แกกำลังโทษว่าฉันเป็นคนผิดงั้นเหรอ”

“แกเป็นใคร มีสิทธิ์อะไรมาพูดจาโอหังกับฉันแบบนี้”

ใบหน้าของคุณชายวั่นแดงก่ำ เขากัดฟันพร้อมกำมือแน่น

เมื่อเห็นสถานการณ์ตรงหน้า วั่นจื้อยื่นมือออกมาดึงแขนเสื้อคุณชายวั่นเบาๆ ส่งสัญญาณให้เขาเลิกโต้เถียงเสียที

คุณชายวั่นถอนหายใจ ก่อนจะหันหน้าไปอีกฝั่งหนึ่งและไม่สนใจวั่นจื่อเฟิงอีก

เมื่อถูกคุณชายวั่นตำหนิเช่นนั้น ทำให้วั่นจื่อเฟิงรู้สึกรำคาญมากยิ่งขึ้น

ต่อให้มีความแค้นต่อกันอย่างไร อีกฝ่ายจะกล่าวขอโทษเสมอ ทำให้วั่นจื่อเฟิงย่ามใจมาโดยตลอด

แต่ต่อหน้าหลินมั่วในวันนี้ ชื่อเสียงตระกูลวั่นถือว่าไม่มีค่าอะไร นั่นทำให้นจื่อเฟิงต้องทนทุกข์ทรมาน แล้วเขาจะยอมรับความจริงข้อนี้ได้อย่างไร

อย่างไรก็ตามสิ่งเหล่านั้นทำให้คุณชายวั่นเป็นกังวล

หากวั่นจื่อเฟิงยังคงสร้างปัญหาเช่นนี้คงจบไม่สวยอย่างแน่นอน

หลิ่นมั่ว แมงมุมพิษไท่จื่อ ไม่ใช่คนที่ควรยุ่งด้วยสักเท่าไร

หากทำให้พวกเขาโกระขึ้นมาจริงๆ เรื่องนี้คงจบไม่สวยแน่!

นอกจากนี้คุณชายวั่นยังต้องการขอให้หลินมั่วกลับไปรักษาคุณท่าน หากเขาโกรธขึ้นแล้วจะเชิญกลับไปได้อย่างไร

หลังจากเงียบไปสักพัก คุณชายวั่นก็ถอยหลังไปหนึ่งก้าว ก่อนจะหยิบโทรศัพท์มือถือออกมาอย่างเงียบๆ ส่งข้อความถึงพ่อของเขา โดยอธิบายเรื่องที่เกิดขึ้นสั้นๆ และปล่อยให้พ่อเป็นคนตัดสินใจ

ในทางกลับกัน วั่นจื่อเฟิงที่ยังไม่รู้ว่าคุณชายวั่นทำอะไร

เขายังคงยืนรออยู่ที่ประตูอย่างกระวนกระวายใจ เมื่อเห็นคนไปตรวจอาการก่อนหน้านี้เดินกลับมาจึงรีบลุกขึ้นถามเสียงดัง “เป็นยังไงบ้าง ผลการตรวจเป็นยังไง”