หัตถ์เทวะหมอเทวดา นิยาย บท 1647

สรุปบท ตอนที่ 1647 เขาถูกพิษ: หัตถ์เทวะหมอเทวดา

ตอนที่ 1647 เขาถูกพิษ – ตอนที่ต้องอ่านของ หัตถ์เทวะหมอเทวดา

ตอนนี้ของ หัตถ์เทวะหมอเทวดา โดย พลอย ถือเป็นช่วงเวลาสำคัญของนิยายสัจนิยมทั้งเรื่อง ด้วยบทสนทนาทรงพลัง ความสัมพันธ์ของตัวละครที่พัฒนา และเหตุการณ์ที่เปลี่ยนโทนเรื่องอย่างสิ้นเชิง ตอนที่ 1647 เขาถูกพิษ จะทำให้คุณอยากอ่านต่อทันที

เมื่อผู้ป่วยพูดเช่นนี้ ทุกคนต่างก็ตกตะลึง

มีเพียงเจ้าตัวที่รู้เรื่องนี้ อย่างนั้นหลินมั่วรู้เรื่องนี้ได้อย่างไร

วั่นจื่อเฟิงหน้าถอดสี ตวาดอย่างโมโห "คนแซ่หลิน แม้แต่คนนี้แกก็ซื้อด้วย คิดจะหลอกพวกเราที่นี่"

ไท่จื่อสบถ "วั่นจื่อเฟิง นายเพี้ยนไปแล้วหรือไง"

“ถ้าเราซื้อคนคนนี้ด้วย งั้นก่อนหน้านี้ทำไมเราไม่พูดตรงๆ ว่าเขาไม่ป่วยล่ะ ไม่จำเป็นต้องรักษาเขา แล้วทำไมต้องให้มีการไต่สวนในที่สาธารณะแบบนี้ด้วย”

“คนตระกูลวั่นงี่เง่าเหมือนนายหรือเปล่า”

หลายคนในกลุ่มคนที่มามุงดูระเบิดเสียงหัวเราะ

วั่นจื่อเฟิงโกรธจัด แต่ก็ไม่อาจตอบโต้ได้ ได้แต่โมโหจนหน้าดำหน้าแดง เต็มไปด้วยความขุ่นเคือง

หลินมั่วมองดูผู้ป่วยแล้วพูดต่อ “ตอนที่คุณยังเด็ก ผิวไม่เหลืองแบบนี้ ดวงตาก็ไม่แดงด้วย”

“หลังจากที่ไฝนี้เริ่มโต ผิวของคุณค่อยๆ กลายเป็นสีเหลือง และดวงตาก็เริ่มเปลี่ยนเป็นสีแดง ใช่ไหม”

ผู้ป่วยเบิกตากว้าง “คุณ... คุณรู้ได้ยังไง”

“ไฝ...ไฝนี่มันคืออะไรกันแน่”

“ฉันไปโรงพยาบาลมาตั้งหลายที่ พบแพทย์มาก็หลายคน ตรวจร่างกายไม่รู้กี่ครั้ง พวกเขา...พวกเขาบอกว่าเป็นแค่ไฝธรรมดา!”

“สภาพผิวและดวงตาของฉันเกี่ยวข้องกับไฝนี้หรือไม่”

ทุกคนต่างเบิกตาโตเช่นกัน เหตุการณ์นี้ดูเหมือนจะพัฒนาไปเกินความคาดหมายของทุกคน

หรือว่าคนคนนี้ป่วยจริงๆ

หลินมั่วพูดเรียบๆ “หลายปีมานี้ คุณรู้สึกเจ็บปวดทั่วตัวทุกครึ่งเดือน”

“เพียงแค่คุณนวดไฝนี้ ความเจ็บปวดก็จะบรรเทาลงใช่ไหม”

ผู้ป่วยได้ฟังเช่นนี้ก็ตัวสั่นเทิ้ม ทรุดตัวลงคุกเข่า “หมอเทวดา คุณ...คุณรู้แม้แต่เรื่องนี้?”

"ฉัน...ฉันเป็นอะไรกันแน่ ขอร้อง ช่วยด้วย ช่วยฉันด้วย..."

คราวนี้ทุกคนต่างตกตะลึงพรึงเพริด

“หลังจากถูกพิษแล้ว ความเป็นพิษจะสะสมรวมกันจนกลายเป็นไฝดำ”

“การตรวจปกติจะไม่พบอะไรพิเศษ ถือว่ามันเป็นไฝธรรมดาเท่านั้น”

“ในสมัยโบราณ มันถูกเรียกว่าดาวดำเบญจพิษ คือยาพิษที่น่าสะพรึงกลัว”

“เมื่อพิษสะสมถึงระดับหนึ่ง ดาวดำเบญจพิษก็จะเติบโตเต็มที่”

“ไฝจะแตกและพิษจะกระจายทั่วร่างกาย ทำให้เลือดเนื้อผู้ป่วยเน่าเปื่อยทั้งตัวจนถึงแก่ความตาย”

“แถมนี่ยังไม่ใช่สิ่งที่น่ากลัวที่สุด เพราะสิ่งที่น่ากลัวที่สุดคือเลือดเนื้อที่เน่าเปื่อยนี้มีพิษด้วย”

“ถ้าคนใกล้ชิดบังเอิญสัมผัสมัน ก็จะถูกพิษแบบเดียวกัน ในที่สุดจะกลายเป็นแบบนี้เหมือนกัน”

"มันคือโรคติดเชื้อที่น่าสะพรึงกลัวอย่างยิ่ง เมื่อมันแพร่ออกไปก็จะเหมือนโรคระบาด ผู้คนจำนวนมากจะล้มตาย!"

ทุกคนต่างอุทานตกตะลึงเมื่อได้ยินคำอธิบายจากหลินมั่ว

ทุกคนต่างทำงานในแวดวงการแพทย์ ต่างรู้ดีว่าเมื่อพิษแพร่ระบาดออกไป จะเกิดผลลัพธ์ขนพองสยองเกล้าแค่ไหน!

ประวัติการอ่าน

No history.

ความคิดเห็น

ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: หัตถ์เทวะหมอเทวดา