หัตถ์เทวะหมอเทวดา นิยาย บท 1648

ใบหน้าของเฮ่อเชียนเสวี่ยปีติยินดี “พี่หลิน ผู้ป่วยคนนี้โชคดีที่ได้พบพี่”

“ไม่อย่างนั้น เมื่อพิษแพร่กระจาย เขาต้องตายแน่ๆ”

“ไม่ใช่แค่นี้นะ แต่คนรอบข้างไม่รู้เรื่อง เมื่อได้สัมผัสแล้ว จะ...จะมีคนตายกี่คน!”

"ครั้งนี้พี่ช่วยชีวิตคนไว้มากจริงๆ!"

ทุกคนต่างก็พากันรู้สึกซาบซึ้งใจ หลินมั่วทำเรื่องที่ยอดเยี่ยมมากในครั้งนี้

วั่นจื่อเฟิงยืนอยู่บนเวที ใบหน้าดูถูกเหยียดหยาม "มันเป็นแค่คำพูดที่ทำให้ตื่นตระหนกก็เท่านั้น!"

“ฉันไม่เคยรู้เรื่องดาวดำเบญจพิษมาก่อนในชีวิตนี้ ไม่เคยได้ยินด้วยซ้ำ!”

“แกล้งทำเป็นเทพหลอกผี ฮึ่ม นายคิดว่าทุกคนงี่เง่าจริงๆ เหรอ”

เฉียนหย่งอันก็พูดน้ำเสียงเย็นชาว่า "คนแซ่หลิน เลิกขู่ให้คนอื่นหวาดกลัวได้แล้ว!"

“นายบอกว่าเขาถูกพิษ งั้นขอถามหน่อย เขาถูกพิษได้ยังไง”

“นายบอกว่าพิษชนิดนี้จะถูกพิษก็ต่อเมื่อสัมผัสกับพิษเท่านั้น”

“เขาเคยสัมผัสกับผู้ป่วยลักษณะเดียวกันมาก่อนหรือเปล่า”

“ผู้ป่วยรายนี้จะทำให้เกิดโรคระบาดร้ายแรงหรือเปล่า”

“หลายปีมานี้ทำไมฉันไม่เคยได้ยินเรื่องแบบนี้ล่ะ”

คำพูดนี้ดึงดูดให้คนไม่น้อยพยักหน้าทันที

หลินมั่วยิ้มบาง “พิษในตัวเขาไม่ได้มาจากผู้ป่วยรายอื่น”

“อย่างที่ฉันบอกไปแล้วว่าดาวดำเบญจพิษเติบโตช้าๆ หลังจากโตเต็มที่แล้ว พิษถึงจะน่ากลัวมาก”

“ถ้าเขาสัมผัสกับผู้ป่วยที่ได้รับพิษ พิษชนิดนี้จะทำให้ร่างกายของเขาเน่าเปื่อยตายทันที ไม่มีทางเกิดไฝแบบนี้”

เฉียนหย่งอันพูดเสียงเย็นชา "งั้นเขาถูกพิษได้อย่างไร"

หลินมั่วมองผู้ป่วยแล้วถามว่า "คุณทำเงินได้มากตอนอายุแปดขวบใช่ไหม"

ทุกคนต่างประหลาดใจ วั่นจื่อเฟิงขมวดคิ้ว “คนแซ่หลิน นายพูดบ้าอะไร”

“ทีนี้เล่ามาว่าเขาถูกพิษได้ยังไง ใครให้นายถามอย่างอื่น”

หลินมั่วไม่ตอบ เพียงมองดูผู้ป่วย

ทุกคนรอบข้างพอได้ยินเช่นนั้นก็อุทานขึ้นพร้อมกัน ส่วนใหญ่ต่างตกตะลึง

ไท่จื่องุนงง มองเฮ่อเชียนเสวี่ยแปลกใจ “นี่...นี่มันเรื่องบ้าอะไร"

“ฉงโหลวอะไรกัน”

เฮ่อเชียนเสวี่ย "ฉงโหลวมีอีกชื่อหนึ่งว่าดอกไม้เจ็ดใบ มันเป็นสมุนไพรล้ำค่าหายาก"

“โดยทั่วไปแล้ว ฉงโหลวที่ใช้ปรุงยาจะสูงไม่เกินสิบเซนติเมตร และมีเพียงเจ็ดใบเท่านั้น”

“ฉงโหลวที่เติบโตได้สูงเกินหนึ่งเมตรก็มีราคามากแล้ว”

“ฉงโหลวสูงเกิน 1.5 เมตรยิ่งมีเพียงหยิบมือ”

“เขาเจอฉงโหลวสูงสองเมตรกว่า แถมยังเป็นฉงโหลวเก้าใบ”

“มันคือยาวิเศษที่พบในบันทึกของตำรายาเท่านั้น แค่ยาต้นนี้ ตอนนี้ขายหลายสิบล้านก็ไม่มีปัญหา!”

ไท่จื่อเบิกตากว้าง “มีเรื่องอย่างนี้ด้วยหรือ”

“ว้าว ตอนนั้นหมอนี่ลาภลอยจริงๆ!”