หัตถ์เทวะหมอเทวดา นิยาย บท 1665

เมื่อได้ยินคำพูดของหลินมั่ว คุณชายวั่นก็ตกตะลึง

ก่อนหน้านี้ที่เขาขอร้องให้หลินมั่วช่วยรักษาคุณท่านวั่น หลินมั่วตอบปฏิเสธไปในทันที

แต่ตอนนี้กลับพูดต่อหน้างูไผ่เขียวว่าจะรักษาคุณท่านตระกูลวั่น แบบนี้มันเป็นการกระตุ้นงูไผ่เขียวชัดๆ

ถ้าหลินมั่วไม่พูดว่าจะไปรักษาคุณท่านวั่น เขาอาจจะมีโอกาสรอดอยู่บ้าง

แต่เขาพูดแบบนี้ออกไป เขาคงจะต้องตายอย่างไม่ต้องสงสัย

คุณชายวั่นพูดอย่างร้อนใจ “หลินมั่ว คุณบ้าไปแล้วหรือ”

“ก่อนหน้านี้คุณบอกว่าจะไม่รักษาคุณปู่ไม่ใช่หรือ”

“ทำไม...ทำไมตอนนี้คุณพูดแบบนี้ล่ะ”

หลินมั่วหัวเราะเบาๆ “ขอโทษทีนะ ผมเปลี่ยนใจแล้ว!”

“ผมรู้สึกว่าตระกูลวั่นของคุณยังมีคนดีๆ อยู่บ้าง”

คุณชายวั่นชะงักไป เขาคิดไม่ถึงเลยว่าหลินมั่วจะตัดสินใจแบบนี้

สีหน้าของงูไผ่เขียวยังคงเหมือนเดิม และน้ำเสียงก็ยังเย็นยะเยือกเช่นเดิม “พี่ของฉันไม่ต้องต่อคิว!”

“นายจะไปรักษาให้พี่ชายฉัน หรือนายจะ...”

หลินมั่วพูดขัดเธอ “จะตาย?”

“เหอะ เธอคิดว่าฉันจะกลัวตายหรือ”

งูไผ่เขียวมองไปยังหลินมั่ว “ดูท่านายคงจะไม่ใช่คนที่กลัวตายอะไร”

“แต่คนบางคนไม่ได้เป็นแบบนั้น”

หลินมั่วชะงักไป “เธอหมายความว่าอย่างไร”

งูไผ่เขียว “นายมีเพื่อคนหนึ่งชื่อเฮ่อเชียนเสวี่ย...”

สีหน้าของหลินมั่วเปลี่ยนไปทันที “เธอ...เธอทำอะไรกับเฮ่อเชียนเสวี่ย”

งูไผ่เขียว “สาวใช้ของฉันกำลังอยู่เป็นเพื่อนเธอ”

“ตอนนี้เธอยังไม่เป็นอะไร”

“แต่ถ้านายไม่รักษาให้พี่ชายของฉัน เธอตายแน่!”

หลินมั่วหน้าซีดเซียว เขาคิดไม่ถึงว่างูไผ่เขียวจะจับเฮ่อเชียนเสวี่ยมาเป็นตัวประกัน

งูไผ่เขียวคนนี้คิดรอบคอบจริงๆ

“ถ้าฉันรักษาพี่ชายเธอ เธอจะปล่อยหล่อนไปไหม”

จางจิ่วต้วนได้รับบาดเจ็บสาหัสจริงๆ ถ้าเป็นสถานการณ์ปกติคงจะเป็นอันตรายมาก

ดูท่าเฉียนหย่งอันจะคอยประคองอาหารของเขาเอาไว้อยู่ตลอด จางจิ่วต้วนจึงรักษาชีวิตเอาไว้ได้

เมื่อเห็นหลินมั่วเดินเข้ามา ท่านอาจารย์กู่ก็เด้งตัวขึ้นมาทันที “คุณจาง คุณให้เขาออกมาแบบนี้ได้อย่างไรครับ อย่างน้อย...”

งูไผ่เขียวพูดเสียงแข็ง “หุบปาก!”

ท่านอาจารย์กู่อ้าปากกว้าง แต่สุดท้ายก็ไม่ได้พูดอะไรออกมา เธอกลัวปีศาจสาวที่ฆ่าคนแบบไม่กะพริบคนนี้จริงๆ

หลินมั่วเดินไปข้างเตียง เฉียนหย่งอันก็ถอยออกไปอย่างรู้งาน

“เข็มเงินกับยาของฉันอยู่ไหน”

หลินมั่วพูดเสียงเข้ม

เฉียนหย่งอัน “นายอยากได้เข็มอะไร ยาอะไร บอกพวกเรามาก็พอ”

หลินมั่วเหลือบไปมองเขา “เขาบาดเจ็บหนักสาหัสขนาดนี้ ฉันเริ่มรักษาแล้วจะหยุดไม่ได้”

“ถ้านายส่งเข็มผิดหรือหยิบยาผิดแล้วเขาเป็นอะไรขึ้นมา นายรับผิดชอบไหวไหม”

เฉียนหย่งอันอ้าปาก แต่สุดท้ายก็ไม่ได้พูดอะไร ทำเพียงแค่นำของของหลินมั่วออกมาให้