หัตถ์เทวะหมอเทวดา นิยาย บท 1667

หลินมั่วนิ่งไป งูไผ่เขียวคนนี้ใจเด็ดเดี่ยวจริงๆ ทำราวกับว่ามณฑลซูเป็นราวกับถิ่นของเธออย่างไรอย่างนั้น

แต่ประโยคนี้ของงูไผ่เขียวก็ทำให้หลินมัวไม่กังวลเรื่องของเฮ่อเชียนเสวี่ยอีก

เขาหยิบยาอายุวัฒนะออกมาสามขวดและส่งให้จางจิ่วต้วน “ยานี้กินวันละสามเม็ด”

“สามวันให้หลังบาดแผลของคุณจะดีขึ้น!”

จางจิ่วต้วนยังไม่ทันได้พูดอะไร เฉียนหย่งอันก็หยิบขวดยาไป

เขาเปิดขวดยาและลองดมดู ราวกับกำลังตรวจสอบยาอยู่

หลินมั่วยิ้มอย่างเหยียดหยาม “ให้เขาตรวจสอบจะไปมีประโยชน์อะไร”

“ขยะแบบเขา ถึงผมจะวางยาพิษเขาก็ไม่รู้หรอก”

เฉียนหย่งอันเย็นชาขึ้นทันที “นายแซ่หลิน นายจะกำเริบเสิบสานเกินไปแล้วนะ!”

“ท่านจิ่วครับ นายแซ่หลินร้ายกาจและเจ้าเล่ห์มาก กินยาที่เขาให้ไม่ได้นะครับ!”

จางจิ่วต้วนไม่พูดพร่ำทำเพลง เขาหยิบขวดยามาและกินยาเข้าไปสามเม็ด

เฉียนหย่งอันร้อนใจขึ้นมาทันที “ท่านจิ่ว จะกินของที่ไอ้หนูนี่ให้มาแบบลวกๆ ได้อย่างไรครับ”

จางจิ่วต้วนหัวเราะออกมา “มีอะไรให้ฉันไม่กล้ากินกัน”

“ถ้าจางจิ่วต้วนถูกวางยาพิษง่ายๆ แบบนี้ ฉันจะมีชีวิตอยู่มาจนถึงวันนี้หรือ”

งูไผ่เขียวยิ้มเย้ย “หลินมั่ว ถ้าพี่ชายของฉันเป็นอะไรขึ้นมา ฉันจะไม่ใช่แค่ฆ่าเฮ่อเชียนเสวี่ย แต่ฉันจะฆ่าคนที่เกี่ยวข้องกับนายทั้งหมดด้วย!”

จางจิ่วต้วนหัวเราะลั่นและนั่งตัวตรงมองไปยังหลินมั่ว “พ่อหนุ่ม ทักษะทางการแพทย์ของนายไม่เลวเลย”

“ได้ยินเฉียนหย่งอันบอกว่าทักษะการแพทย์ของนายคล้ายกับเทคนิคของตระกูลหลินแห่งเขตแดนเหนือเลยนี่”

“นายมีความสัมพันธ์อะไรกับตระกูลหลินแห่งเขตแดนเหนือกันแน่”

หลินมั่วตอบไปอย่างเย็นชา “เรื่องนี้เกี่ยวกับคุณด้วยหรือ”

จางจิ่วต้วนและหัวเราะออกมา “เรื่องนี้ไม่เกี่ยวอะไรกับฉันหรอก ฉันก็แค่สงสัยเท่านั้น”

“จริงสิ เมื่อกี้ฉันได้ยินเสี่ยวฮวาบอกว่านายจะไปรักษาให้คุณท่านตระกูลวั่น เป็นเรื่องจริงไหม”

คนเหล่านั้นที่อยู่ในห้องมองไปยังหลินมั่วพร้อมกัน งูไผ่เขียวก็จ้องไปที่เขาเขม็งเช่นกัน

หลินมั่วรู้ดีว่าจางจิ่วต้วนกำลังให้โอกาสเขาอยู่

ถ้าเกิดเขายอมตกลงว่าจะไม่รักษาให้คุณท่านวั่น จางจิ่วต้วนอาจจะปล่อยเขาไปก็ได้!

หลินมั่วสูดหายใจเข้าลึกๆ และตะโกนออกไป “ใช่ครับ!”