หัตถ์เทวะหมอเทวดา นิยาย บท 1668

หลินมั่วอดไม่ได้ที่จะกำหมัดแน่น เมื่อกี้นี้เขาสังเกตรอบๆ ดูและมีเส้นทางที่จะใช้หนีไว้แล้ว

เขายังไม่ทันได้เคลื่อนไหวใดๆ ก็มีมือหนึ่งกดไว้ที่ไหล่ของเขา

คนที่ลงมือคืองูไผ่เขียว เธอกดไปที่สะบักของหลินมั่ว ทำให้ร่างกายของหลินมั่วไม่มีแรงที่จะต่อต้าน

เฉียนหย่งอันที่อยู่ด้านข้างก็เข้ามาโจมตีโดยใช้เข็มเงินปักลงไปบนร่างกายของหลินมั่ว

หลินมั่วไม่สามารถต่อต้านได้ ทำได้เพียงมองดูเข็มเงินเหล่านั้นปักลงไปบนร่างกายของตัวเอง

เขารู้ดีว่านี่คือวิธีการปิดผนึกแรงแบบหนึ่ง สามารถปิดผนึกแรงทั้งหมดของร่างกายเขาได้ ทำให้เขาไม่มีแรงต่อต้านใดๆ อีก

ผ่านไปไม่นาน เข็มเงินเหล่านั้นก็ปักลงไปบนจุดบนร่างกายหลินมั่วทั้งหมด หลินมั่วก็รู้สึกราวกับว่าเรี่ยวแรงของตัวเองถูกดูดไปจนหมด

เฉียนหย่งอันดีใจมาก “เสร็จแล้วครับคุณจาง ปล่อยมือได้แล้วครับ!”

งูไผ่เขียวปล่อยมือออก หลินมั่วก็ทรุดลงกับพื้นทันที

ตอนนี้เขาขยับไม่ได้แม้กระทั่งนิ้วมือ

“เรื่องนี้ให้พวกนายจัดการแล้วกัน”

งูไผ่เขียวพูดทิ้งท้ายไว้และพยุงจางจิ่วต้วนเดินออกไป

เฉียนหย่งอันกับท่านอาจารย์กู่ดีใจมาก พวกเขารีบไหว้และพูดขึ้น “ขอบคุณมากครับคุณจาง!”

งูไผ่เขียนไม่หันหน้ากลับไปมอง ราวกับไม่ได้ยินที่พวกเขาพูดอย่างไรอย่างนั้น

เฉียนหย่งอันโน้มตัวลงไปข้างๆ หลินมั่วและพูดเยาะเย้ย “นายแซ่หลิน คิดไม่ถึงหรอกใช่ไหมว่าตัวเองจะมีวันนี้”

หลินมั่วกัดฟันแน่นและพูดเสียงเข้ม “พวกไร้น้ำยาแบบนายก็ทำได้แค่ใช้อำนาจของเจ้านายรังแกคนอื่นไปทั่วเท่านั้นแหละ”

“ถ้าสู้กับฉันตัวต่อตัวนายยังกล้ากำแหงแบบนี้หรือ”

เฉียนหย่งอันหัวเราะลั่น “สู้ตัวต่อตัว?”

“เหอะ นายคุกเข่าอยู่ที่เท้าฉันแล้ว ฉันยังจะต้องสู้ตัวต่อตัวกับนายอีกทำไม นายเป็นบ้าหรือ”

หลินมั่วตะโกนด้วยความโมโห “ขี้ขลาดตาขาว!”

สีหน้าของเฉียนหย่งอันยังคงเหมือนเดิม เขาพูดเยาะเย้ย “ใช่ ฉันมันก็แค่คนขี้ขลาดตาขาวคนหนึ่ง”

“แต่ฉันชนะ”