หัตถ์เทวะหมอเทวดา นิยาย บท 1669

เฉียนหย่งอันมีความสุขมาก “ฮ่าๆๆ น่าสนุกจริงๆ”

หลินมั่วกัดฟันแน่นไม่พูดอะไร

เฉียนหย่งอัน “ดูท่านายไม่เห็นโลงศพไม่หลั่งน้ำตาจริงๆ!”

“ได้ ถ้าอย่างนั้นก็ให้นายได้ลิ้มลองแมลงกินกระดูกสักหน่อยแล้วกัน!”

ท่านอาจารย์กูก็หัวเราะออกมาอย่างบ้าคลั่งเช่นกัน จากนั้นก็ค่อยๆยื่นแมลงกู่ไปทางหลินมั่ว

ขณะนั้นเอง จู่ๆ ประตูก็ถูกเปิดออกและมีเงาของคนคนหนึ่งพุ่งเข้ามาโจมตีเฉียนหย่งอันและท่านอาจารย์กู่

ทั้งสองคนไม่ได้คิดมาก่อนว่าจะมีเหตุการณ์แบบนี้เกิดขึ้น จึงสกัดไว้ไม่ทัน ทำได้เพียงรีบถอยไปด้านหลังและหลบการโจมตี

ส่วนเงานั้นก็ใช้โอกาสนี้พุ่งตัวไปด้านหน้าหลินมั่ว

หลินมั่วเห็นอย่างชัดเจนว่าคนที่ลงมือคือคุณชายวั่น!

เขาหนีออกมาจากกรงได้แล้วอย่างนั้นหรือ

เมื่อเห็นสถานการณ์เป็นแบบนั้น เฉียนหย่งอันก็ตะโกนขึ้น “อย่าให้พวกมันหนีไปได้!”

ท่านอาจารย์กู่ก็รีบตามไปทันที

คุณชายวั่นหยิบลูกกลมสีดำออกมาจากที่ไหนสักแห่งและโยนไปทางพวกเขา

ทันทีที่ลูกกลมนั้นตกลงสู่พื้นก็เกิดเสียงระเบิดขึ้น ทำให้ควันห่อหุ้มเฉียนหย่งอันกับท่านอาจารย์กู่ไว้

คุณชายวั่นจับหลินมั่วไว้เตรียมที่จะพาเขาหนีไป

ขณะนั้นเองก็มีบางอย่างบินออกมาจากควันสีขาวเหล่านั้นและไปยังหลินมั่ว สิ่งนั้นก็คือแมลงกินกระดูกนั่นเอง

เมื่อเห็นว่าแมลงตัวนั้นกำลังจะพุ่งเข้าไปหาหลินมั่ว คุณชายวั่นก็หันหลังกลับและใช้ตัวเองบังหลินมั่วไว้

แมลงกินกระดูกจึงชนเข้าไปที่หน้าอกของคุณชายวั่น

อานุภาพของแมลงกินกระดูกนั้นรุนแรงมาก เมื่อตกลงบนร่างกาย มันจะทะลุเสื้อผ้าของคุณชายวั่น เข้าไปยังผิวหนังและทะลุเข้าไปในร่างกายทันที

คุณชายวั่นอดไม่ได้ที่จะส่งเสียงร้องออกมา แต่เขาก็ข่มมันเอาไว้และแบกหลินมั่วออกไปจากห้องนี้อย่างรวดเร็ว

ที่ไม่ไกลมากนักมีรถอยู่คันหนึ่ง คุณชายวั่นแบกหลินมั่วไปยังรถคันนั้น

ขณะนั้นเอง เฉียนหย่งอันกับท่านอาจารย์กู่ก็ตามมาแล้ว

คุณชายวั่นตัวสั่นเทา เป็นผลมาจากแมลงกินกระดูกที่เริ่มกินกระดูกของเขา

หลังจากค่อยๆ ถอดเข็มออก พลังของหลินมัวก็ค่อยๆ กลับมา

ขณะนั้นคุณชายวั่นก็ขับรถต่อไปด้วยความวิงเวียน จนไปชนเข้ากับต้นไม้ข้างทาง

หลินมั่วรีบเอื้อมมือออกไปขวางเขา ไม่ให้เขาบังคับพวงมาลัยต่อ

หลังจากนั้นหลินมั่วก็กดจุดฝังเข็มของคุณชายวั่นทีละจุด เพื่อผลึกแมลงกินกระดูกไว้ชั่วคราว

เขาอุ้มคุณชายวั่นให้ไปนังที่ที่นั่งข้างคนขับ จากนั้นก็ขับออกไปอย่างรวดเร็ว

หลินมั่วไม่อยากเสียเวลาต่อไป เขาใช้เวลาในการขับไปยังเมืองอวิ๋นอันประมาณสิบนาที

เขาซ่อนรถไว้ในซอยและหาโรงแรมเล็กๆ จากนั้นก็แบกคุณชายวั่นขึ้นไป

ตอนนี้คุณชายวั่นเริ่มไม่มีสติแล้ว เขาพูดพึมพำออกมาเบาๆ ไม่รู้ว่าพูดอะไรอยู่

เมื่อเข้าไปในห้อง หลินมั่วก็วางคุณชายวั่นไว้บนเตียงและพูดขึ้น “คุณอย่าขยับตัวนะ”

“ผมจะถอดเสื้อผ้าของคุณแล้วเอาแมลงกู่ออกมา!”

คุณชายวั่นสะดุ้งและจับเสื้อผ้าของตัวเองไว้ พร้อมกับตะโกนว่า “คุณ...คุณอย่ามาแตะต้องฉันนะ...”