หัตถ์เทวะหมอเทวดา นิยาย บท 1673

จู่ๆ คุณชายวั่นก็รู้สึกว่าการที่เธออยู่กับหลินมั่วมันทำให้เธอล้างชุดความคิดเก่าๆ ของตัวเองออกไปมากมาย

เธออดคิดถึงคำพูดที่หลินมั่วเคยพูดกับเธอเอาไว้ก่อนหน้านี้ไม่ได้

ในสายตาของคนเป็นหมอ ชีวิตทุกชีวิตล้วนเสมอภาค เพราะฉะนั้นจะต้องปฏิบัติต่อคนอื่นอย่างเท่าเทียมกัน

หรือบางทีหลินมั่วก็อาจจะคิดเหมือนคนเป็นหมอ เขาคงจะคิดว่าคนทุกคนล้วนเสมอภาค

นี่เป็นสิ่งที่ทำให้หลินมั่วแตกต่างไปจากคนอื่นๆ เขามีจิตใจที่ดีงามเห็นแก่เพื่อนมนุษย์อย่างแท้จริง นี่เป็นสิ่งที่ผู้ชายในตระกูลของเธอไม่เคยมี

คุณชายวั่นมองหลินมั่วอยู่นาน ไม่รู้ว่าทำไมในตอนนี้เธอถึงรู้สึกว่าตัวของหลินมั่วราวกับมีประกายแสงอะไรบางอย่างพุ่งออกมา

หรือว่านี่อาจจะเป็นเสน่ห์ของเขา!

หลินมั่วถาม "คุณอิ่มหรือยัง"

คุณชายวั่น "ฉัน..."

เธอเพิ่งจะพูดไปได้แค่หนึ่งคำ แต่เมื่อเห็นหน้าของหลินมั่วเธอก็เงียบลงทันที

หลินมั่วยืนขึ้น "ไปขับรถ!"

จากนั้นหลินมั่วก็วิ่งไปที่หน้าประตูทันที

คุณชายวั่นตกใจเป็นอย่างมาก เกิดอะไรขึ้นกันแน่

เมื่อเธอหันกลับไปมองก็พบว่ามีผู้หญิงสวมเสื้อสีดำยืนอยู่ที่มุมถนน

ด้านหลังของผู้หญิงคนนั้นมีดาบเล่มยาวอยู่ ใบหน้าของเธอถูกปิดด้วยผ้าสีดำ แต่ถึงอย่างนั้นคุณชายวั่นก็มองออกว่าเธอคือจูเย่ชิง!

สีหน้าของคุณชายวั่นซีดลงทันที

พวกเขาหนีออกมาซ่อนตัวกันถึงที่นี่ ทำไมจูเย่ชิงยังตามหาพวกเขาเจออีกละ

"แล้วคุณล่ะ"

คุณชายวั่นรีบถาม

"ขับรถมารับผมที่หน้าประตู!"

"ถ้าผมหนีไม่ทันคุณก็ไม่ต้องสนใจผม คุณพาคนตระกูลวั่นมาช่วยผมก็พอ!"

หลินมั่วพูดกระซิบ เขาเดินออกมายังหน้าประตูก่อนจะกำหมัดทั้งสองแน่นและจ้องไปยังจูเย่ชิงที่อยู่ตรงข้าม

คุณชายวั่นรู้ดีว่าหลินมั่วคิดจะอยู่ที่นี่เพื่อถ่วงเวลาจูเย่ชิง

ในตอนนั้นเอง คุณชายวั่นก็ไม่พูดพร่ำอะไรให้มากความ เธอรีบวิ่งหนีออกไปอีกทางเพื่อขับรถ