หัตถ์เทวะหมอเทวดา นิยาย บท 1675

หลินมั่วและคุณชายวั่นมองดูภาพตรงหน้าด้วยความตกใจ

จูเย่ชิงฟาดดาบลงบนหน้ารถอย่างง่ายดายราวกับกำลังหั่นเต้าหู้อยู่ทำให้ส่วนหน้ารถหักครึ่ง

รถยังคงพุ่งตรงไปข้างหน้าทำให้ดาบของจูเย่ชิงทะลุเข้าไปในตัวรถ จนในที่สุดรถของหลินมั่วก็ได้แยกเป็นสองส่วน

หลินมั่วและคุณชายวั่นล้มลงอยู่ที่พื้น

ในขณะนั้นเองพวกเขาทั้งสองตกใจจนช็อคไปเสียแล้ว

หลินมั่วรู้ดีว่าหากดูจากฝีมือของจูเย่ชิงแล้ว การที่จะขับรถชนเธอให้ตายมันเป็นไปไม่ได้โดยเด็ดขาด

แต่เขาไม่คิดมาก่อนว่าจูเย่ชิงจะแข็งแกร่งได้มากขนาดนี้

เมื่อเธอฟาดดาบลงมาที่รถก็ทำให้รถคันนี้แยกออกเป็นสองท่อน

นี่มันต้องใช้พละกำลังเท่าไหร่กัน

ดาบเล่มนี้จะต้องคมมากแค่ไหนกัน

ในตอนนี้หลินมั่วก็ได้เห็นดาบเล่มนั้นชัดๆ แล้ว

ดายเล่มนี้มีความกว้างไม่ถึงสามนิ้ว มันก็เหมือนดาบทั่วๆ ไป

ตัวดาบนั้นมีไอเย็นกระจายออกมาเมื่อมันกระทบกับแสงจันทร์ในเวลากลางคืน

ดาบเล่มยาวที่ดูบอบบางสามารถแยกรถออกได้เป็นสองเชียวหรือ

ในขณะนั้นเอง จูเย่ชิงก็ได้เดินมาหาหลินมั่ว เธอชักดาบออกมาจ่อไปที่คอของเขา

ความเย็นที่แผ่กระจายออกมาจากตัวดาบทำให้หลินมั่วรู้สึกเหมือนมีก้อนน้ำแข็งกำลังอยู่บนลำคอของเขา

ในที่สุดเขาก็เข้าใจแล้วว่าทำไมจูเย่ชิงใช้ไม้ในการทำฝักของดาบ

ดาบเล็มนี้ทำจากเหล็กเย็นพันปี

มันแข็งยิ่งกว่าสิ่งใด และมีฤทธิ์เย็นอยู่ในตัวด้วย

คนธรรมดาเมื่อใช้ดาบเล่มนี้มักจะถูกโจมตีด้วยความเย็นยะเยือกจากตัวดาบ

แต่เมื่อใช้ไม้ที่มีฤทธิ์ร้อนก็จะสามารถคลายความเย็นของตัวดาบได้

เมื่อเห็นว่าหลินมั่วกำลังถูกจ่อคอด้วยดาบเล่มยาว คุณชายวั่นจึงร้อนรนเป็นอย่างมาก "จูเย่ชิง เธอยังมีความเป็นคนอยู่ไหม"

"เมื่อครู่คุณหมอหลินเขาไว้ชีวิตเธอเอาไว้ ทำไม...ทำไมตอนนี้เธอกลับจะฆ่าเขา"

"แบบนี้มันใช้ไม่ได้เลย"

จูเย่ชิงเหลือบไปมองคุณชายวั่นก่อนจะหันกลับมามองหลินมั่วด้วยสายตาเรียบนิ่ง