หัตถ์เทวะหมอเทวดา นิยาย บท 1676

หลินมั่วพาคุณชายวั่นเดินเข้ามาด้านในภูเขา เมื่อมาถึงหมู่บ้านที่อยู่ใกล้ๆ คุณชายวั่นก็รีบหยิบโทรศัพท์ออกมาติดต่อคนในตระกูลทันที

แต่หลินมั่วกลับดึงมือของเธอเอาไว้ก่อนจะปาโทรศัพท์ของเธอทิ้งลงพื้น

คุณชายวั่นตกใจเป็นอย่างมาก "คุณทำอะไร"

หลินมั่ว "คุณไม่รู้สึกว่าการที่จูเย่ชิงเจอพวกเราได้ง่ายๆ มันมีอะไรแปลกๆ เหรอ"

คุณชายวั่น "แปลกยังไง"

หลินมั่ว "เรื่องที่พวกเราซ่อนตัวอยู่ที่นี่มีแค่ผม คุณ และคนในตระกูลของคุณเท่านั้นที่รู้"

"แต่สุดท้ายจูเย่ชิงกลับมาตามหาพวกเราที่นี่"

คุณชายวั่นมีสีหน้าที่เปลี่ยนไป "คุณ...คุณกำลังสงสัยคนตระกูลฉัน?"

หลินมั่วตอบกลับเสียงแผ่ว "คุณไม่คิดอยากทำร้ายคนอื่น แต่คนอื่นอาจจะไม่คิดเหมือนคุณ ป้องกันตัวเอาไว้ก่อนคงจะดีกว่า"

ถ้าเป็นเมื่อก่อนคุณชายวั่นคงจะทะเลาะกับหลินมั่วไปนานแล้ว

แต่ครั้งนี้คุณชายวั่นกลับครุ่นคิดอยู่นาน เธอเชื่อใจหลินมั่วมากกว่าคนในตระกูลวั่นเสียอีก

"ตำแหน่งที่พวกเราอยู่ ฉันบอกกับพ่อคนเดียวเท่านั้น"

"พ่อของฉันไม่มีวันทำร้ายฉัน!"

คุณชายวั่นตอบ

หลินมั่ว "พ่อของคุณจะพาคนมาช่วยคุณด้วยตัวเองเหรอ"

คุณชายวั่นส่ายหน้า "ไม่ใช่แน่นอน"

"สถานการณ์ของพ่อในตอนนี้ก็อันตรายมาก เขาไม่สามารถออกจากบ้านได้"

"เขาจะต้องส่งมือดีมาช่วยพวกเรา จากนั้นก็จะไปรวมตัวกับคุณอารองที่เมืองอวิ๋นอัน..."

เมื่อพูดถึงตรงนี้ สีหน้าของคุณชายวั่นก็เปลี่ยนไปทันที "เขา...เขาคงจะไม่เอาตำแหน่งของฉันบอกกับคุณอารองใช่ไหม"

หลินมั่วสูดหายใจลึกๆ "วั่นจื่อเฟิง?"

คุณชายวั่นพนักหน้าลงเบาๆ สีหน้าของเธอขาวซีด

เธอพอจะรู้นิสัยของพ่อตัวเองอยู่บ้าง ต่อให้เขาส่งมือดีของตระกูลออกไป แต่เขาคงจะไม่บอกตำแหน่งที่อยู่ของเธอแก่คนพวกนั้น

เขาคงจะบอกแก่คนที่ตัวเองไว้ใจมากที่สุด เพราะฉะนั้นเขาจะต้องบอกตำแหน่งของเธอให้แก่วั่นจื่อเฟิงเป็นแน่ ยังไงซะวั่นจื่อเฟิงก็เป็นน้องชายแท้ๆ ของเขา จากนั้นก็ปล่อยให้วั่นจื่อเฟิงพาคนมาช่วยเธอ