หัตถ์เทวะหมอเทวดา นิยาย บท 1678

ผ่านไปหนึ่งวัน วั่นจื่อเฟิงก็รีบกลับไปที่ตระกูลวั่นพร้อมกับตีหน้าเศร้าประกาศข่าวเรื่องที่จูเย่ชิงฆ่าคุณชายวั่นให้คนในตระกูลฟัง

คนตระกูลวั่นเมื่อได้ยินข่าวนี้ก็แตกตื่นเป็นอย่างมาก

ประมุขตระกูลวั่นอย่างวั่นหย่งเฟิงช็อคคาที่จนแก้วน้ำชาที่เขาถือไว้ตกลงพื้นอย่างไม่รู้ตัว

คุณชายวั่นเป็นลูกสาวของเขา ถึงแม้ปกติเขาจะไม่ชอบลูกคนนี้เท่าไหร่นัก ถึงขนาดที่บางทีเคยด่าเรื่องที่เธอไม่ใช่ลูกชาย

แต่ยังไงเธอก็เป็นลูกของเขา

เมื่อได้ยินข่าวร้ายเช่นนี้ วั่นหย่งเฟิงจะรับได้อย่างไร

เขาลุกขึ้นยืนด้วยความโมโห "จูเย่ชิงมันกล้ามาก มันคิดว่าตระกูลวั่นของเราอ่อนแอ ใครก็กล้ามีเรื่องด้วยก็ได้งั้นเหรอ"

"ไปเชิญมือดีทั้งสามของตระกูลมาให้ฉัน ฉันจะให้พวกเขาไปจับตัวจูเย่ชิง!"

ตอนนี้คนตระกูลวั่นต่างก็เห็นด้วย คนตระกูลวั่นถูกจูเย่ชิงฆ่าตาย เรื่องนี้เป็นเรื่องที่ไม่ให้เกียรติพวกเขาเป็นอย่างมาก พวกเขาจะต้องฆ่าจูเย่ชิงเป็นการแก้แค้น!

ไม่นานมือดีทั้งสามของตระกูลก็เริ่มลงมือ พวกเขาออกเดินทางไปตามหาจูเย่ชิง

วั่นจื่อเฟิงที่นั่งข้างๆ วั่นหย่งเฟิงไม่มีท่าทีเป็นกังวลเลยแม้แต่น้อย

เรื่องที่เกิดขึ้นในครั้งนี้ ถึงแม้เขาจะเป็นคนพูดออกไป แต่เขาก็บอกแค่เฉียนหย่งอันและกู่จวินเท่านั้น

ส่วนเฉียนหย่งอันและกู่จวินก็ได้นำเรื่องนี้ไปบอกแก่จูเย่ชิง และพวกเขาทั้งสองก็ไม่ได้บอกว่าได้ยินเรื่องนี้มาจากใคร

ในตอนแรกวั่นจื่อเฟิงได้ตกลงกับเฉียนหย่งอันและกู่จวินว่าจะใช้จูเย่ชิงเป็นแพะรับบาป

เพราะฉะนั้น ต่อให้คนตระกูลวั่นจับจูเย่ชิงกลับมาได้ก็ไม่มีทางสืบเจอว่าต้นตอของเรื่องนี้มาจากไหน

ขอแค่คนตระกูลวั่นจับเฉียนหย่งอันและกู่จวินมาไม่ได้ เรื่องทั้งหมดก็จะลงตัว

ในด้านของเฉียนหย่งอันและกู่จวิน ในตอนที่วั่นจื่อเฟิงกลับมายังตระกูล พวกเขาทั้งสองก็ได้ออกจากแดนใต้แล้ว

ในระหว่างที่วั่นจื่อเฟิงยังไม่ได้ปกครองตระกูลวั่น พวกเขาก็จะไม่กลับมายังแดนใต้

เมื่อเห็นท่าทีที่ดูโมโหของคนตระกูลวั่น วั่นจื่อเฟิงแอบแสยะยิ้มอยู่ในใจ แต่ใบหน้ากลับแสแสร้งแสดงความเสียใจออกมา

เขายืนอยู่ข้างๆ วั่นหย่งเฟิงก่อนจะตบหน้าตัวเองทั้งน้ำตา "พี่ ผมมันไร้ประโยชน์ ผมปกป้องเธอไม่ได้"

"สามวัน!"

"แค่สามวัน ตระกูลวั่นก็จะตกเป็นของฉันทั้งหมด!"

เขาตะโกนโห่ร้องอย่างบ้าคลั่งอยู่ในใจ

ในเวลาเดียวกัน ถนนเปลี่ยวสายหนึ่งที่ห่างไกลตัวเมือง หลินมั่วและคุณชายวั่นได้ทำการเปลี่ยนรถก่อนจะขับกลับมาตามถนน

เพราะไม่สามารถใช้ความเร็วได้มากนัก ทั้งสองจึงใช้เวลากว่าครึ่งค่อนวันกว่าจะเดินทางมาถึงเขตมณฑลซู

หากดูจากความเร็วที่พวกเขาใช้ขับรถแล้ว ถ้าทั้งสองอยากจะเดินทางไปให้ถึงมณฑลตงหนาน อาจจะต้องใช้เวลามากถึงสองวัน

คุณชายวั่นที่นั่งอยู่ด้านข้างคนขับ เธอหันมามองหลินมั่วบ่อยครั้งด้วยจิตใจที่เต้นระรัวไม่เป็นจังหวะ

ก่อนหน้านี้เธอเป็นคนจริงจังในการใช้ชีวิต ถ้าต้องการกลับไปยังมณฑลตงหนาน เธอก็ต้องหาทางกลับไปให้เร็วที่สุด

แต่ไม่รู้ว่าทำไมตอนที่อยู่กับหลินมั่ว เธอหวังว่าความเร็วของรถมันจะช้าลง เธออยากจะหยุดเวลาเอาไว้ที่ตรงนี้