หัตถ์เทวะหมอเทวดา นิยาย บท 1679

เป็นเวลาสองวันแล้วที่พวกเขาทั้งสองใช้ชีวิตอยู่บนรถ

ในเวลาสองวันที่ผ่านมา พวกเขาได้สนิทกันมากขึ้น

ในระหว่างทาง หลินมั่วฟังเรื่องราวของคุณชายวั่นจากปากของเธอ

คุณชายวั่นเดิมทีมีชื่อว่าวั่นเซิ่งหนาน นี่เป็นชื่อที่แม่ของเธอเป็นตั้งให้

ตระกูลวั่นเป็นตระกูลที่ให้ความสำคัญกับผู้ชายมากกว่าผู้หญิง เมื่อแม่ของเธอได้คลอดลูกสาวจึงไม่เป็นที่โปรดปรานของคนในตระกูลมากนัก

แม่ของเธอแค้นเป็นอย่างมากจึงตั้งชื่อนี้ให้เธอ เพราะอยากให้เธอเอาชนะผู้ชายในตระกูลตามความหมายของชื่อและทำให้ทุกคนในตระกูลรู้ว่าการเกิดเป็นผู้หญิงก็ไม่ได้ด้อยไปกว่าผู้ชาย

แม่ของคุณชายวั่นจากโลกนี้ไปเร็ว ในตอนเด็กๆ เธอเคยเห็นแม่ของตัวเองได้รับความไม่เป็นธรรมมากมายจากคนในตระกูลเพียงเพราะมีลูกเป็นผู้หญิง

ส่วนผู้หญิงคนอื่นๆ ที่มีลูกชายก็มักจะดูถูกเหยียดหยามแม่ของเธอ บอกว่าเธอเป็นตัวทำลายตระกูล

คุณชายวั่นเห็นเรื่องแบบนี้มามากมาย เพราะแบบนั้นเธอจึงก่นด่าเรื่องที่ตัวเองเป็นผู้หญิงมาตั้งแต่เด็กๆ เธออยากจะเป็นผู้ชายใจจะขาดเพราะอยากทำให้แม่เชิดหน้าชูตาได้บ้าง

ด้วยเหตุผลนี้จึงทำให้เธอมีนิสัยบางอย่างที่แปลกประหลาด เธอไวต่อความรู้สึกมาก เพราะฉะนั้นเธอจึงใช้ความอวดดีที่เธอสร้างเป็นเกาะป้องกันทำให้ไม่มีใครสามารถเข้าใกล้เธอได้

หลินมั่วไม่คิดมาก่อนว่าคุณชายวั่นจะมีชีวิตตอนเด็กที่น่าเศร้าเช่นนี้

ก่อนหน้านี้เขาแค่คิดว่าคุณชายวั่นเข้าหาได้ยาก แต่เมื่อได้รู้เรื่องราวทั้งหมดเขาก็รู้สึกเห็นใจเธอเป็นอย่างมาก

ในฐานะที่เป็นลูกสาวประมุขของตระกูล เธอจำเป็นต้องแบกรับความกดดันเอาไว้มากกว่าที่ใครจะจินตนาการถึง!

ระหว่างทาง หลินมั่วได้รับเอกสารที่หลี่เถียจุ่ยส่งมาให้เขา

เอกสารฉบับนี้เป็นเอกสารที่เกี่ยวกับจางจิ่วต้วนและจูเย่ชิง

ครั้งที่แล้วจูเย่ชิงได้ไว้ชีวิตเขา เรื่องนี้ทำให้เขารู้สึกแปลกใจเป็นอย่างมาก

ดูจากนิสัยของจูเย่ชิงแล้ว เธอไม่ใช่คนที่จะไว้ชีวิตใครเพียงเพราะเขาเคยไว้ชีวิตตัวเอง

โดยปกติแล้วถ้าเธอมีโอกาสเธอก็จะฆ่าอีกฝ่ายทันที!

แต่เธอกลับไว้ชีวิตหลินมั่ว นี่มันเกิดอะไรขึ้นกันแน่

เมื่อเห็นเอกสารที่หลี่เถียจุ่ยส่งมาแล้ว ในที่สุดหลินมั่วก็พอจะเข้าใจเรื่องราวของจูเย่ชิงขึ้นมาบ้าง

เขาใช้เวลาสามปีในการเดินเท้าผ่านครึ่งหนึ่งของหวาซย่า หนังเท้าของเขาถลอกทั้งสองข้าง จนในที่สุดเขาก็พาตัวจางเสี่ยวฮวากลับมาจากกลุ่มค้ามนุษย์พวกนั้นได้

จากนั้นจางจิ่วต้วนในวัยสิบแปดปีก็ได้แบกจางเสี่ยวฮวาในวัยสิบปีขึ้นหลังก่อนจะเดินทางกลับฉูจงด้วยกัน

ระหว่างทางจางจิ่วต้วนได้เรียนรู้อะไรหลายอย่าง

ในขณะที่กำลังเดินทางกลับฉูจงเขาได้เจอกับจางไป่หลิง เขาค่อนข้างชื่นชมในตัวของจางจิ่วต้วน จากนั้นเขาก็ได้ฝึกฝนวิชาจนกลายมาเป็นจางจิ่วต้วนในปัจจุบัน

ส่วนจางเสี่ยวฮวา ในช่วงเวลาที่เธอถูกนำไปเร่ขาย เธอได้รับความทุกข์ทรมานมากมายจนทำให้เธอมีนิสัยโหดเหี้ยมเกินมนุษย์

ในช่วงเวลาที่เธอถูกจับไปขาย พวกมันให้เธอทำอะไรหลายอย่าง พวกมันขู่ให้เธอออกไปขายดอกไม้เพื่อหาเงิน

เมื่ออ่านถึงข้อความนี้ ในที่สุดหลินมั่วก็เข้าใจได้ทันทีว่าทำไมจูเย่ชิงจึงไว้ชีวิตเขา

เธอไม่ได้ซาบซึ้งที่หลินมั่วไว้ชีวิตเธอในครั้งนั้น แต่เด็กผู้หญิงขายดอกไม้คนนั้นต่างหากที่เป็นตัวแปรสำคัญ

บางทีการที่ได้เห็นเด็กสาวคนนั้นก็เหมือนกับเธอได้เห็นตัวเองในเมื่อก่อน!