หัตถ์เทวะหมอเทวดา นิยาย บท 1680

"น่าสงสารทั้งหมด!"

เมื่ออ่านข้อมูลของจางจิ่วต้วนและจูเย่ชิงจบ หลินมั่วก็อดไม่ได้ที่จะถอดถอนใจออกมา

คุณชายวั่นที่นั่งอยู่ข้างๆ ก็กำลังเท้าคางนั่งมองหลินมั่วอยู่

ถ้าเป็นเมื่อก่อนเธอคงจะโต้แย้งอะไรกลับไป

แต่ตอนนี้เธอชื่นชมในนิสัยที่เห็นอกเห็นใจคนอื่นของเขา

พวกเขาใช้เวลาสองวันเต็มจนในที่สุดก็เดินทางมาถึงมณฑลตงหนาน เมืองตงหนาน

เมื่อมาถึงสภาพจิตใจของคุณชายวั่นก็ดีขึ้น ยังไงซะที่นี่ก็คือบ้านของเธอ

"พี่หลิน บ้านฉันอยู่ข้างหน้านี้เอง"

คุณชายวั่นชี้มือบอกทางด้วยความดีใจ เวลาสองวันที่ผ่านมาเธอได้เปลี่ยนสรรพนามในการเรียกหลินมั่วจากคุณหมอหลินเป็นพี่หลิน

ตอนนี้สภาพจิตใจของเธอกลับมาอยู่ในสภาวะปกติแล้ว จากใบหน้าที่บึ้งตึงในตอนนี้ได้ประดับไปด้วยรอยยิ้ม

อวัยวะต่างๆ บนใบหน้าของเธอสวยงามเป็นอย่างมาก ถ้าเธอเป็นผู้ชายเธอก็เป็นผู้ชายหน้าสวยที่ไม่มีใครเหมือน

และเมื่อเป็นผู้หญิง ความงามของเธอก็โดดเด่นออกมาท่ามกลางผู้คน ถึงขนาดที่สวยไม่แพ้กับแมงมุมพิษเลยทีเดียว

และที่สำคัญเธอไม่ได้มีเสน่ห์ยั่วยวนเช่นเดียวกับแมงมุมพิษ แต่กลับมีความงามแบบวีรบุรุษ

เมื่อหลินมั่วขับรถเลี้ยวเข้ามาก็เห็นว่าตรงหน้ามีสวนขนาดใหญ่อยู่

สวนขนาดใหญ่แห่งนี้มีที่ดินครอบคลุมหลายพันตารางเมตร ด้านในเต็มไปด้วยคฤหาสน์หรูหลังใหญ่มากมาย

นี่เป็นที่ที่คนตระกูลวั่นทุกคนพักอาศัยอยู่ ราวกับเป็นเมืองคฤหาสน์ยังไงยังงั้น

หลินมั่วอดไม่ได้ที่จะตกใจ สิบตระกูลใหญ่แห่งหวาซย่านั้นไม่ธรรมดาจริงๆ สิบตระกูลใหญ่ของมณฑลต่างๆ ก็ไม่สามารถเทียบได้

แค่ที่ดินที่พวกเขาอาศัยอยู่ก็ยิ่งใหญ่มากจริงๆ !

หลินมั่วกำลังจะขับรถเข้าไปแต่กลับได้ยินเสียงประทัดดังมาจากด้านในสวน

เขาตกใจก่อนจะถามด้วยความสงสัย "ทำไมมีคนจุดประทัด"

คุณชายวั่ยถลึงตาโต เธอมองเข้าไปด้านในก่อนจะหวีดร้องออกมาด้วยความตกใจ "ทำไม...ทำไมมีผ้าขาวพาดไว้ล่ะ”

"ใคร...ใครเสียชีวิตงั้นเหรอ"

เมื่อพูดจบจู่ๆ ใจของเธอก็เต้นแรงอย่างไม่เป็นจังหวะ "อย่า...อย่าบอกนะว่าคุณปู่..."