หัตถ์เทวะหมอเทวดา นิยาย บท 1681

ท้ายที่สุด หลินมั่วกับคุณชายวั่นก็ไม่ได้กลับไปที่ตระกูลวั่น แต่กลับไปหาห้องพักที่มณฑลพักอาศัยชั่วคราว

หลินมั่วเองจึงติดต่อกับหลี่เถียจุ่ย ให้เขาตรวจสอบสถานการณ์ตอนนี้ของตระกูลวั่นว่าเป็นยังไง

แต่แล้วหลี่เถียจุ่ยก็บอกเรื่องที่ทำให้เขารู้สึกประหลาดใจอย่างมาก

รถที่หลินมั่วกับคุณชายวั่นนั่งก่อนหน้านื้ถูกคนพบเข้า ตอนนี้ทางมณฑลซูนั้นมีข่าวลือว่าหลินมั่วกับคุณชายวั่นถูกจูเย่ชิงฆ่าตายไปแล้ว แถมศพยังถูกทิ้งลงแม่น้ำอีกด้วย

ดังนั้นทางมณฑลซูนั้นต่างลือกันไปทั่วว่าหลินมั่วตายไปแล้ว

ส่วนสิบตระกูลใหญ่ในมณฑลซูก็ถือโอกาสครั้งนี้ไม่ยอมรับเรื่องยาฟื้นฟูอย่างผ่าเผย

ในทางกลับกัน ตระกูลใหญ่ทั้งสิบถือโอกาสในครั้งนี้ใส่ความกลับ พวกเขาหาคนปล่อยข่าวลือว่ายาของอุตสาหกรรมยาสวี่ซื่อนั้นทำให้คนกินตายได้ เพื่อที่จะโจมตีอุตสาหกรรมยาสวี่ซื่อ

ผ่านข่าวลือที่ไม่ดีมาหลายครั้ง ความน่าเชื่อถือของอุตสาหกรรมยาสวี่ซื่อเองก็มาถึงขีดสุดแล้วเหมือนกัน

พวกตัวแทนจำหน่ายยังคิดที่จะฟ้องอุตสาหกรรมยาสวี่ซื่อด้วยเรื่องพวกนี้ สถานการณ์ของอุตสาหกรรมสวี่ซื่อนั้นเจอทั้งปัญหาภายในและปัญหาภายนอก อยู่ในสถานการณ์ที่วิกฤตอย่างมาก

แต่แล้วภายใต้สถานการณ์แบบนี้ สิบตระกูลใหญ่ของมณฑลก่วง มีเพียงไม่กี่ตระกูลที่ยอมออกหน้ามาช่วยอุตสาหกรรมยาสวี่ซื่อเท่านั้น

ตระกูลอื่นที่เหลือนั้นก็กลับต่างมีความคิดและแผนของตนเอง

ยิ่งไปกว่านั้น มีอยู่หลายตระกูลที่เริ่มแสดงออกว่าอยากจะฮุบกินกิจการของอุตสาหกรรมยาสวี่ซื่อ

สิบตระกูลใหญ่ของมณฑลซูนั้นเด็ดขาดอย่างมาก หลังจากที่พวกเขาสร้างเรื่องพวกนี้แล้วก็ให้วั่นชุนถังออกหน้าไปหาสวี่ปั้นซย่าเพื่อซื้อกิจการอุตสาหกรรมยาสวี่ซื่อ

พูดง่ายๆ ก็คือสิบตระกูลใหญ่ของมณฑลซูอยากจะซื้อกิจการอุตสาหกรรมยาสวี่ซื่อเพื่อที่จะได้ครองสิทธิ์เรื่องยาฟื้นฟูไว้ในกำมือของตนเอง เพื่อที่ได้ผลประโยชน์ที่มากกว่านี้

ที่พวกเขากล้าทำแบบนี้ก็เพราะได้ข่าวเรื่องการตายของหลินมั่ว!

ช่วงนี้ไท่จื่อแห่งเมืองไห่นั้นอยู่ดูแลแมงมุมพิษที่เมืองไห่ตลอด ไม่สามารถที่ออกหน้ามาช่วยหลินมั่วได้

เมื่อได้ยินข่าวพวกนี้ หลินมั่วขมวดคิ้วแน่น

เขาคิดไม่ถึงเลยว่าช่วงระยะเวลาสองวันที่ตนเองแกล้งตายนั้นเกิดเรื่องมากมายขนาดนี้

เงียบไปสักพักหลินมั่วจึงพูดว่า “เรื่องที่ฉันยังมีชีวิตอยู่อย่าเพิ่งหลุดแพร่ออกไปนะ”

“ฉันจะดูซิว่าทางมณฑลก่วงนั้นมีภูตผีปิศาจอะไรอีก!”

หลี่เถียจุ่ยพูด “ฉันเองก็คิดแบบนั้น”

หลินมั่วพูด “รู้จักใครสักคนมันง่ายแต่จะเข้าใจจริงๆ มันยาก รู้คนรู้หน้าไม่รู้ใจ”

“ผู้คนบนโลกใบนี้ไม่ได้เป็นแบบที่เธอคิดทุกคน”

คุณชายวั่นถอนหายใจแล้วพูดเสียงเบาว่า “พี่หลิน งั้นตอนนี้พวกเราจะทำยังไง”

“หรือว่ากลับไปเปิดโปงเลยดีไหม”

หลินมั่วส่ายหัว “เธอกลับไปแบบนี้ มันพิสูจน์ได้แค่ว่าเธอยังไม่ตาย แต่ไม่สามารถพิสูจน์ได้ว่าวั่นจื่อเฟิงทำอะไรไปบ้าง”

“สิ่งที่พวกเราพูดนั้นล้วนเป็นความคาดเดาของพวกเรา ไม่ได้มีหลักฐานอะไร”

“หากเขาปฏิเสธ พวกเราก็ทำอะไรไม่ได้!”

คุณชายวั่นพูดด้วยสีหน้ามีความหวังว่า “พี่หลิน พวกเขา… การคาดเดาของพวกเรา มันอาจจะไม่ถูกก็ได้นะ”

“ไม่แน่ว่าอารองของฉันไม่ได้ทำเรื่องพวกนั้นจริงๆ”

หลินมั่วยิ้ม “ทำหรือไม่ได้ทำ ฉันคิดว่าอีกไม่นานก็จะรู้เอง”