หัตถ์เทวะหมอเทวดา นิยาย บท 1683

ภายใต้การนำพาของคุณชายวั่น ทั้งสองคนมาถึงที่โถงใน

ที่โถงในกลับไม่ค่อยมีคนเท่าไหร่ ตามหลักธรรมเนียมที่ผ่านๆ มา หากมีเรื่องใหญ่อะไรเกิดขึ้น จะต้องไหว้เคารพบรรพบุรุษที่ด้านนอกก่อน

ภายในโถงในนี้มีวัตถุโบราณมากมาย มันเป็นสิ่งที่คุณท่านวั่นชอบมากที่สุด

คุณชายวั่นพาหลินมั่วมาอยู่ตรงมุม ที่ตรงนี้มีตู้ไม้เก่าแก่ตู้หนึ่ง

ตู้ไม้นั้นใหญ่มาก ข้างในก็โล่งอยู่

“ที่ตรงนี้เป็นที่ที่ฉันชอบมาแอบมากที่สุดตอนที่เล่นซ่อนแอบตอนเด็ก”

“ในโถงในนี้ก็มีแค่ตรงนี้ที่สามารถซ่อนตัวได้แล้ว”

“พี่หลิน เดี๋ยวต้องลำบากพี่หน่อยนะ พวกเราหลบซ่อนอยู่ตรงนี้ก่อน”

คุณชายวั่นพูด

หลินมั่วพยักหน้า “ไม่เป็นไร”

หลินมั่วมุดเข้าไปในตู้ไม้ก่อน จากนั้นคุณชายวั่นก็มุดตามเข้าไป

แม้ว่าตู้ไม้นี่จะใหญ่ แต่เมื่อผู้ใหญ่สองคนแอบอยู่ข้างในมันก็แอบดูเบียดไปเล็กน้อย

หลินมั่วและคุณชายวั่นนั้นต้องพิงอยู่ด้วยกันถึงจะปิดประตูตู้ไม้นั้นได้

คุณชายวั่นพิงอยู่บนตัวของหลินมั่ว ร่างกายของเธอก็รู้สึกอ่อนระทวยไปหมด ในใจของเธอนั้นว้าวุ่น แทบจะลืมว่าที่ตนมานั้นมาเพื่ออะไรกัน

ส่วนหลินมั่วได้กลิ่นหอมบนตัวของคุณชายวั่นก็ใจฟุ้งซ่านไปชั่วขณะ

แต่แล้วไม่นานเขาก็ควบคุมความคิดของตนเองได้ ให้จิตใจของตนเองนั้นสงบนิ่งแน่วแน่ไม่คิดสิ่งอื่นใด

ผ่านไปประมาณสิบกว่านาทีก็มีเสียงดังมาจากด้านนอก เป็นเสียงของสมาชิกตระกูลวั่นที่เดินเข้ามา

งานเสวนาของตระกูลวั่น แม้ว่าสมาชิกของตระกูลวั่นมากันหมด

แต่ความจริงคนที่สามารถเข้ามาปรึกษาหารือกันในโถงในนั้นมีแค่ยี่สิบสามสิบคนเท่านั้น คนอื่นๆ จะต้องรอรับสารอยู่ด้านนอก

ตู้ไม้นั้นมีซอกอยู่หลายซอก หลินมั่วสามารถมองดูสถานการณ์ข้างดอกผ่านซอกนั้นได้

วั่นจื่อเฟิงก็อยู่ในหมู่ผู้คน ในฐานะที่เป็นน้องชายแท้ๆ ของหัวหน้าตระกูลอย่างวั่นหย่งเฟิง ฐานะของเขาในตระกูลวั่นก็ถือว่าสูงมาก