หัตถ์เทวะหมอเทวดา นิยาย บท 1694

เมื่อคำสั่งนี้ออกมา จึงเกิดความฮือฮาไปทั่ว

ลุงเจ็ดเป็นหนึ่งในผู้อาวุโสสองสามคนที่ยังอยู่ในตระกูลวั่น เป็นน้องชายแท้ๆ ของคุณท่านแห่ง

ตระกูลวั่น มีตำแหน่งสูงสุดในตระกูงวั่น

วั่นหย่งเฟิงคิดจะฆ่าเขา นี่คือสิ่งที่ไม่เคยเกิดขึ้นมาก่อน

คุณชายวั่นก้อนใจ “พ่อ ท่านเป็นอะไร”

“ทะ...ท่านพูดแบบนี้ได้ยังไง”

อีกคนของตระกูลวั่นก็ร้อนรนรีบพูดว่า “นายท่าน ท่านจะปกป้องวั่นจื่อเฟิงไม่ได้นะ!”

“ท่านเป็นเจ้าบ้านตระกูลวั่น ทำสิ่งใดล้วนเป็นตัวแทนของตระกูลวั่นทั้งหมด”

“แก...แกทำตัวโอหังอวดดีแบบนี้ได้ยังไง”

คนอื่นๆ ต่างพูดโน้มน้าวเช่นกัน

ลุงเจ็ดพูดตวาด “วั่นหย่งเฟิง นายพูดจาแบบนี้ได้ยังไง”

“นายไม่รู้จักเคารพผู้ใหญ่ มีสิทธิ์อะไรเป็นเจ้าบ้านของตระกูลวั่น”

วั่นหย่งเฟิง “ไอ้แก่ เผยความทะเยอทะยานความชั่วในใจของแกออกมาแล้วใช่ไหม”

“แกคิดอยากแทนตำแหน่งเจ้าบ้านของฉัน แกคิดว่าฉันไม่รู้เหรอ”

“ใครก็ได้เข้า ฆ่ามันซะ!”

ทุกคนที่อยู่รอบๆ มองหน้ากัน ไม่มีใครขยับ

วั่นหย่งเฟิงสีหน้านิ่ง ทันใดนั้นหยิบป้ายอันหนึ่งออกจากกระเป๋ากางเกง แล้วพูดดุเสียงดัง “ฆ่ามันซะ!”

“นี่คือคำสั่ง!”

เมื่อเห็นป้ายนี้ ทุกคนสีหน้าเปลี่ยนทันที สีหน้าของลุงเจ็ดเปลี่ยนเป็นหน้าซีดเผือดฉับพลันทันที

นี่คือป้านคำสั่งที่อยู่เหนือสุดของตระกูลวั่น เป็นตัวแทนของอำนาจที่อยู่สูงสุดของตระกูลวั่น

เมื่อถือป้ายนี้ออกคำสั่ง ก็คือคำสั่งของเจ้าบ้าน

เจ้าของเข้าอยู่เหนือทุกสิ่ง ต่อให้เป็นคุณท่านแห่งตระกูลวั่น ก็ไม่สามารถห้ามได้ ทุกคนจำเป็นต้องฟังคำสั่ง

ก่อนหน้านี้วั่ยหย่งเฟิงออกคำสั่ง ทุกคนสามารถคัดค้านได้ สามารถปฏิเสธได้

แต่เขาหยิบป้ายคำวสั่งออกมา ทุกคนจึงไม่สามารถคัดค้านได้อีก

ทุกคนมองหน้ากัน มีคนบางส่วน เริ่มมองไปที่ลุงเจ็ด

ลุงเจ็ดเหงื่อออกหน้าผาก รีบพูดว่า “หย่งเฟิง นาย...นายจะทำอะไร”