หัตถ์เทวะหมอเทวดา นิยาย บท 1695

เมื่อพูดคำนี้ออกมา ทุกคนที่อยู่ในเหตุการณ์ต่างฮือฮาไปทั่วในทันที

ผู้ชายคนหนึ่งหันมามองวั่นหย่งเฟิง “นายท่าน เอ่อ..เอ่อนี่คือลูกสาวของท่าน!”

วั่นหย่งเฟิงสีหน้าเหมือนเดิม พูดทีละคำอย่างเย็นชา “ฆ่าให้หมด!”

ทุกคนมองหน้ากันเลิกลั่ก แม้แต่ลุงเจ็ดและคนอื่นๆ ก็งุนงง

วั่นหย่งเฟิงบ้าไปแล้วจริงๆ ใช่ไหม

ลูกสาวแท้ๆ ของตัวเองก็ยังจะฆ่าเหรอ

แต่วั่นหย่งเฟิงถือป้ายคำสั่ง ทุกคนไม่สามารถต่อต้านได้ และยิ่งไม่สามารถสงสัยได้อย่างสิ้นเชิง

ทุกคนได้แต่หันมามองคุณชายวั่น หนึ่งในนั้นพูดเสียงทุ้มต่ำว่า “เซิ่งหนาน เธอรีบออกไป!”

“พ่อของเธอถือป้ายคำสั่ง พวกเราไม่สามารถขัดคำสั่งได้!”

คุณชายวั่นสีหน้าซีดขาว และไม่ยอมถอม แต่หันมาตะโกนเสียงดัง “พี่หลิน ช่วยด้วย!”

ทุกคนอดไม่ได้ที่จะตะลึง นี่มันคืออะไร

และในเวลานี้ ในตู้ที่อยู่ข้างหลัง จู่ๆ มีเสียงหนึ่งดังผ่านเข้ามา “ได้ ฉันมาแล้ว!”

พอสิ้นเสียง ร่างเงาคนหนึ่งพุ่งออกมาจากในตู้ มาอยู่ตรงหน้าวันหย่งเฟิงในชั่วพริบตา

ทุกคนยังไม่เข้าใจว่าเกิดอะไรขึ้น แต่คนนี้ได้ใช้เข็มเงินสามเล่มทิ่มลงไปเหนือศีรษะของวั่นหย่งเฟิงโดยตรง

วั่นจื่อเฟิงที่อยู่ข้างหลังในเวลานี้ในที่สุดก็เห็นหน้าตาของผู้มาเยือน เขาสีหน้าเปลี่ยนอย่างช่วยไม่ได้ รีบอุทานว่า “หลินมั่ว!”

คนที่ออกโรง ก็คือหลินมั่ว!

ทุกคนที่อยู่ในเหตุการณ์ต่างตกตะลึง นี่มันเกิดอะไรขึ้น

หลินมั่วหัวเราะเบาๆ “วั่นจื่อเฟิง พวกเราเจอกันอีกแล้ว!”

สวั่นจื่อเฟิงโกรธเดือดดาลทันที “แกกล้ามาที่บ้านของพวกเราอีกเหรอ”

“วันนี้ ฉันจะให้แกตายอยูที่นี่!”

“ฆ่ามัน!”

วั่นจื่อเฟิงตะคอกอย่างหัวเสีย และควบคุมวั่นหย่งเฟิงขณะเดียวกัน อยากจะฆ่าหลินมั่ว

แต่สถานการณ์ในครั้งนี้กลับเกิดการเปลี่ยนแปลงกะทันหัน

วั่นหย่งเฟิงเหมือนจะสูญเสียการควบคุม ปล่อยให้กู่พิษไร้เงาสั่งการ วั่นหย่งเฟิงไม่ขยับเลยสักนิด

“อย่าเปลืองแรงดีกว่า!”

“กู่พิษไร้เงาในร่างของเขา ถูกฉันควบคุมหมดแล้ว นายควบคุมเขาไม่ได้!”

หลินมั่วหัวเราะหนึ่งที