หัตถ์เทวะหมอเทวดา นิยาย บท 1696

ลุงเจ็ดและคนอื่นอีกสองสามคนเห็นเหตุการณ์ดังนั้น จึงมองด้วยความดีใจ

ลุงเจ็ดกระโดดออกมาเป็นคนแรก พูดเสียงดัง “วั่นจื่อเฟิง นายกล้ามาก!”

“กล้าใช้วิชาไสยศาสตร์แบบนี้ควบคุมเจ้าบ้าน ใช้ป้ายคำสั่งของบ้าน นายถือวิสาสะใช้คำสั่งของเจ้าบ้านโดยพลการชัดๆ นายรู้ไหมว่าคือโทษตาย!”

“ใครก็ได้เข้ามา ตามกฎบ้าน จัดการฆ่าไอ้สารเลวคนนี้ซะ!”

ทุกคนที่อยู่รอบๆ มองหน้ากัน พวกเขาไม่รู้ว่าควรทำอะไรไปชั่วขณะ

ไม่ว่าอย่างไร ตระกูลวั่นเจ้าบ้านที่แท้จริงในตอนนี้คือวั่นหย่งเฟิง วั่นหย่งเฟิงถือป้ายคำสั่งอยู่ในมือตอนนี้เขาไม่พูดอะไร ใครจะกล้าทำอะไรเล่า

วั่นจื่อเฟิงตอนนี้ตัวสั่นงันงก ทรุดตัวลงไปกับพื้น พูดไม่ออกสักประโยค

กู่พิษไร้เงาเป็นที่พึ่งสุดท้ายของเขา และเป็นไพ่ตายใบสุดท้ายของเขาเช่นกัน

ตอนนี้ไพ่ตายก็ไม่มีแล้ว เขารู้ว่าตัวเองสูญเสียอำนาจไปแล้ว

เมื่อเห็นคนอื่นไม่ขยับ ลุงเจ็ดจึงหันไปส่งสายตาเป็นสัญญาณให้สองสามคนที่อยู่ข้างๆ สั่งพวกเขาไปฆ่าวั่นจื่อเฟิง

ตอนนี้เป็นโอกาสที่ยากจะได้เจอ ฆ่าวั่นจื่อเฟิงแล้ว จะสามารถลดกำลังของวั่นหย่งเฟิงได้อย่างมาก!

คนสนิทสองสามคนของลุงเจ็ดออกมือทันที กรูเข้าไปตีโอบเพื่อฆ่าวั่นจื่อเฟิง

วั่นจื่อเฟิงต่อต้านสุดขีด แต่กำลังของเขาเดิมทีแล้วธรรมดา มีหรือจะเป็นคู่ต่อสู้ของสองสามคนนี้

เมื่อสู้ได้สองสามที วั่นจื่อเฟิงถูกคนโจมตีล้มลง แจนทั้งสองข้างถูกตัดขาด

ลูกชายคนโตของลุงเจ็ดยืนอยู่ด้านหลัง แอบออกมือ แล้วตบไปที่กระดูกสันหลังที่อยู่ด้านหลังของวั่นจื่อเฟิงอย่างแรง

วันจื่อเฟิงร้องอย่างน่าสงสาร ล้มลงไปกับพื้นโดยตรง อาเจียนออกมาเป็นเลือด ลุกขึ้นไม่ได้อีกต่อไป

คนอื่นกำลังจะลงมือ เวลานี้ เสียงที่อ่อนแรงดังขึ้น “หยุด!”

ทุกคนได้ยินเสียงนี้ จึงตกใจตัวสั่น ทยอยหันหน้าไปมอง

ที่หน้าประตูห้อง เห็นชายชราผมขาวโพลนคนหนึ่ง ถูกคนประคองเดินเข้ามา

ลุงเจ็ดสีหน้าเปลี่ยนไปทันที รีบเดินไปต้อนรับ เอามือประสานกัน “พี่ใหญ่ ท่าน...ท่านออกมาทำไมครับ”

คนอื่นในตระกูลวั่นเมื่อเห็นชายชราคนนี้ จึงแสดงสีหน้าด้วยความเคารพ ต่างโน้มตัวคำนับ “นายท่าน!”