หัตถ์เทวะหมอเทวดา นิยาย บท 1698

เมื่อเจอหน้ากับนายท่านที่ผู้คนมากมายให้ความเคารพ หลินมั่วไม่กล้ารีรอ โน้มตัวคำนับทันที “ผมหลินมั่ว คารวะนายท่านครับ!”

นายท่านวั่นโบกมือ ยิ้มพูดว่า “หมอเทวดาหลินเกรงใจเกินไปแล้ว”

“น่าจะเป็นฉันที่ขอบคุณคุณถึงจะถูก”

“จะว่าไปแล้ว คุณได้ช่วยผมดึงกลับมาจากประตูนรกสองครั้งแล้ว”

“ถ้าหากไม่มีคุณ คนแก่อย่างผม ตอนนี้ไม่แน่อาจจะอยู่ในดินไปนานแล้ว!”

“วิชาแพทย์ของหมอเทวดาหลิน นับว่าทำให้คนแก่อย่างผมรู้สึกเลื่อมใสจริงๆ!”

หลินมั่วรีบพูดทันที “นายท่านชมเกินไปแล้วครับ”

เมื่อพูดทักทายกันสักพักหนึ่ง นายท่านวั่นจึงแสดงความขอบคุณหลินมั่ว

หลังจากนั้น เขาจึงสั่งให้คุณชายวั่นพาหลินมั่วไปพักผ่อน สักพักค่อยจัดงานเลี้ยงต้อนรับหลินมั่ว

แต่หลินมั่วกลับไม่ได้อออกไป

เขามองไปที่จูเย่ชิงที่อยู่บนพื้น ลังเลเล็กน้อย สุดท้ายจึงถามหนึ่งประโยค “ท่านวั่น ท่านคิดจะจัดการจูเย่ชิงยังไงครับ”

นายท่านวั่นหลับตาทั้งสองข้าง “หลานสาวของผมไม่เป็นไร เธอก็ไม่จำเป็นต้องตาย”

“แต่ โทษตายละเว้นได้ โทษเป็นยากที่จะหลบหนี”

“คนที่อยากฆ่าคนของตระกูลวั่น สุดท้ายต้องจ่ายค่าตอบแทน!”

จูเย่ชิงสีหน้าเย็นชา มุมปากหัวเราะเยือกเย็น ราวกับไม่สนใจความเป็นความตายของตัวเองเลยด้วยซ้ำ

หลินมั่วสูดลมหายใจลึกๆ ทันใดนั้นจึงโน้มตัวพูดว่า “ท่านวั่น ผมมีเรื่องอยากขอ ไม่รู้ว่าควรพูดดีไหมครับ”

นายท่านวั่น “หมอเทวดาหลินลองพูดได้ไม่เป็นไร”

หลินมั่วพยักหน้า “ท่านวั่น ผมขอบังอาจ ขอร้องท่านวั่น ขอห่านวั่นปล่อยจูเย่ชิง”

นายท่านวั่นลืมตาทั้งสองข้างทันที วั่นหย่งเฟิงที่อยู่ข้างๆ ก็ตกตะลึงเช่นกัน

คุณชายวั่นรีบพูดด้วยความร้อนใจ “พี่หลิน พี่ช่วยเธอทำไม เธออยากจะฆ่าพี่นะคะ!”

“จูเย่ชิง ใจดำ ฝีมือโหดเหี้ยม สมควรตายเป็นอย่างยิ่ง”

“ครั้งนี้ถ้าหากพวกเราปล่อยเธอไป เธอ...วันหลังเธอจะต้องกลับมาฆ่าพี่แน่นอน พี่กำลังสร้างศัตรูให้ตัวเองใช่ไหม”

“แต่เพื่อเรื่องนี้ วันนี้ผม ไม่ว่าอย่างไรจะต้องไว้หน้าคุณ”

“หย่งเฟิง ช่วยแก้มัดให้เธอ แล้วคืนของของเธอไป”

“แล้วก็ สั่งให้เหลาอู๋นำทีม ส่งเธอไปที่มณฑลตงหนาน”

“อย่าลืม คุ้มครองเธอให้ปลอดภัย!”

วั่นหย่งเฟิงมีสีหน้าไม่สมัครใจอยู่บ้าง แต่ก็ยังพยักหน้า “ครับ พ่อ!”

เขาโบกมือ มีคนสองสามคนเดินเข้ามา แก้มัดที่ตัวของจูเย่ชิง

จูเย่ชิงลุกขึ้น พูดเสียงเย็นชา “คืนมีดของฉันมาก็พอ ไม่ต้องส่งคนมาคุ้มกันฉัน!”

“ฉันจูเย่ชิง ไม่ต้องการใครคอยปกป้องคุ้มครอง!”

วั่นหย่งเฟิงอดไม่ได้ที่จะโมโห “จูเย่ชิง เธออย่าโอหังนัก”

“พ่อของฉันหวังดี นั่นเป็นเพราะเธอมีศัตรูเยอะเกินไป กลัวว่าเธอจะตายที่มณฑลตงหนาน!”

“เธอคิดว่าพวกเราเต็มใจอยากช่วยคุ้มกันเธอจริงๆ เหรอ”