หัตถ์เทวะหมอเทวดา นิยาย บท 1703

การฟื้นฟูสภาพร่างกายของท่านวั่น หลังจากได้แพร่ข่าวนี้ออกไป ทุกคนใตระกูลวั่นต่างฮึดขึ้นมา

ลุงเจ็ดและคนอื่นๆ ยังอยู่ในลานบ้านเหมือนเดิม พวกเขาได้ยินว่าท่านวั่นฟื้นตัวแล้ว ลุงเจ็ดอดไม่ได้ที่จะถอนหายใจด้วยความจนใจ

เขามองไปที่ลูกชายทั้งสองคนของตัวเอง แล้วพูดเบาๆ “ช่างเถอะๆ!”

“เรื่องของเจ้าบ้าน พวกคุณไม่ต้องคิดแล้ว!”

“พี่ใหญ่ไม่เอาความผิดหน้าที่รับผิดชอบกับพวกเรา พวกเราก็พยายามทำเรื่องตระกูลอย่างเต็มที่ไถ่โทษความผิด เข้าใจไหม”

ลูกชายทั้งสองคนก็ไม่กล้าโวยวายอีก

ถ้าหากท่านวั่นไม่อยู่แล้ว เช่นนั้นพวกเขาก็จะไม่กลัววั่นหย่งเฟิง จะต้องอยากแย่งตำแหน่งของเจ้าบ้านตระกูลวั่นแน่นอน

แต่ตอนนี้ท่านวั่นยังอยู่ เขายังเป็นเจ้าแห่งตระกูลวั่น ใครหรือจะกล้าคิดเป็นอื่น

สมาชิกหลักของตระกูลวั่นทยอยกันเข้าไปคารวะท่านวั่น

ถึงแม้ตอนนี้ท่านวั่นจะยังอ่อนแรง แต่เลือดคั่งถูกระบายออกมาแล้ว แม้แต่เสียงของเขาก็ยังชัดแจ๋วกว่าเดิม

ทุกคนฟังคำพูดของท่านวั่น สามารถมองออกว่า ร่างกายของท่านวั่นฟื้นคืนกลับมาแล้ว ทุกคนจึงดีใจเป็นอย่างยิ่ง

ท่านวั่นสั่งให้หลินมั่วอยู่ข้างกาย เพื่ออยู่เจอสมาชิกคนสำคัญของตระกูลวั่นพร้อมกับเขา ตอนที่อยู่ต่อหน้าทุกคน เพื่อแสดงความขอบคุณต่อหลินมั่ว

เขาทำแบบนี้ เพื่ออยากให้ทุกคนของตระกูลวั่นได้เห็น

เขาอยากให้ทุกคนของตระกูลวั่นรู้ว่า หลินมั่วเป็นคนช่วยชีวิตเขา เขาอยากทำให้ทุกคนในตระกูลวั่นจำบุญคุณในครั้งนี้!

ทุกคนต่างแสดงความขอบคุณต่อหลินมั่ว นี่คือการขอบคุณของตระกูลวั่นซึ่งมาจากสิบตระกูลใหญ่ของหวาเซี่ย

ซึ่งหมายความว่า หลังจากนี้เป็นต้นไป ตระกูลวั่น คือที่พักพิงอันยิ่งใหญ่ของหลินมั่ว!

ส่วนคุณชายวั่น เธอที่ยืนอยู่ข้างๆ หลินมั่วตั้งแต่ต้นจนจบ ใบหน้าเต็มไปด้วยรอยยิ้ม

ตอนที่ทุกคนในตระกูลวั่นแสดงความยินดี ทันใดนั้น เกิดเสียงดังอึกทึกจากข้างนอกดังเข้ามาเป็นระยะ

วั่นหย่งเฟิงขมวดคิ้วทันที พูดเสียงทุ้มต่ำ “ข้างนอกเกิดอะไรขึ้น”

พอสิ้นเสียง ข้างนอกมีคนหนึ่งวิ่งเข้ามาด้วยความร้อนใจ รีบพูดว่า “นายท่าน เจ้าบ้าน ข้างนอกเกิดเรื่องแล้ว”

“จางจิ่วต้วนบุกเข้ามาไล่ฆ่าแล้ว!”

วั่นหย่งฟิงลุกขึ้นพรวด “อะไรนะ”

เมื่อเห็นวั่นหย่งเฟิ่งเดินออกมา ทุกคนในตระกูลวั่นดีใจมาก หลีกทางให้เขา เพื่อให้วั่นหย่งเฟิงเดินเข้ามา

“จางจิ่วต้วน แกไปเอาความกล้ามาจากไหน ถึงกล้ามาหาเรื่องตระกูลวั่นของฉัน!”

วั่นหย่งเฟิงตะคอกเสียงดัง

จางจิ่วต้วนสีหน้านิ่งเหมือนสายน้ำ พูดเสียงขรึม “มีอะไรไม่กล้า”

“พวกแกกล้าจับน้องสาวของฉัน อย่าว่าแต่ตระกูลวั่นเล็กๆ เลย ต่อให้เป็นสระมังกรถ้ำเสือ ฉันจางจิ่วต้วนก็กล้าบุกเข้าไป!”

วั่นหย่งเฟิงโกรธจัด “ตระกูลวั่นเล็กๆ”

“เหอะ จางจิ่วต้วน แกโอหังมากไปแล้ว!”

“แกคิดจริงๆ เหรอว่า ตระกูลวั่นของฉันไม่มีใครกล้าจัดการแกใช่ไหม”

จางจิ่วต้วน “วั่นหย่งเฟิง ฉันไม่ได้มาพูดจาไร้สาระกับแก!”

“ปล่อยน้องสาวของฉันเดี๋ยวนี้ ไม่อย่างนั้น วันนี้ต่อให้ฉันสู้สุดชีวิต ก็จะทำลายตระกูลวั่นของแกให้พินาศ!”