หัตถ์เทวะหมอเทวดา นิยาย บท 1702

เมื่อได้ยินดังนั้น คนสองสามคนของตระกูลวั่นจึงมึนมาก

“นี่...นี่คือเลือดคั่ง”

วั่นหย่งเฟิงเต็มไปด้วยสีหน้าประหลาดใจ เลือดคั่งออกมาแบบนี้เรอะ

หมอเทวดาเหล่านั้นก่อนหน้านี้ ใช้ทุกวิธีแล้ว ก็ไม่สามารถระบายเลือดคั่งออกมาได้เลยสักนิด

หลินมั่วฝังเข็มแป๊บเดียว ก็สามารถเค้นเลือดคั่งทั้งหมดมาอยู่ตำแหน่งนี้ได้แล้ว

หลินมั่วพยักหน้า “ใช่ครับ”

“ผมเพิ่งฝังเข็มลงไป ยังไม่ได้รักษาโรค แค่กระตุ้นกำลังภายในที่อยู๋ในร่างกายของท่านวั่น”

“เลือดคั่งนี้ ถูกกำลังภายในขอเขาดันออกมาที่ตำแหน่งนี้ครับ”

วั่นหย่งเฟิงมองไปที่ท่านวั่น ท่านวั่นพยักหน้า “ผมรู้สึกว่ำลังภายในกำลังขับเคลื่อน”

วั่นหย่งเฟิงตกใจยิ่งกว่า ฝีมือของหลินมั่วเยี่ยมยอดเกินไปหรือเปล่า

คุณชายวั่น “อย่างนั้นตอนนี้ทำยังไง”

หลินมั่ว “เจาะรอยนูนนี้ให้แตก ระบายเลือดคั่งออกมาก็ได้แล้วครับ”

วั่นหย่งเฟิงเบิกตาโต “หา”

หลินมั่วมองเขาหนึ่งที “มีปัญหาอะไรไหมครับ”

วั่นหย่งเฟิง “เปล่าครับ เอ่อ...คือว่ามันง่ายขนาดนั้นเลยเหรอครับ”

“หมอเทวดาหลิน ผม...พ่อของผมป่ายมาหนึ่งปีกว่า...”

หลินมั่ว “วิชาการแพทย์นั้น ไม่ได้มองว่าคุณป่วยมานานแค่ไหน และไม่ได้มองว่าอาการป่วยของคุณรุนแรงหรือไม่ ประเด็นสำคัญคือสามารถรักษาได้ถูกต้องไหม”

“ป่วยมานานปีกว่าๆ แล้วยังไง”

ท่านวั่นพยักหน้า “หมอเทวดาหลินพูดถูก”

“หมอรักษาโรค รักษาตรงอาการคือสิ่งสำคัญที่สุด”

วั่นหย่งเฟิง “เอ่อ ผม...ผมรู้สึกไม่อยากจะเชื่อเท่าไร”

“หมอเทวดาหลิน ยะ...อย่างนั้นตอนนี้พวกเราก็ต้องเจาะรอยนูนนี้ใช่ไหม”

หลินมั่วพยักหน้า เขายกกะละมังขึ้นมา วางไปตรงจำแหน่งของรอยนูน

จากนั้น เขาจึงหยิบเข็มเงินค่อนข้างหนาเล็กน้อยออกมาเล่มหนึ่ง แล้วค่อยๆ เจาะไปที่รอยนูนนี้

วินาทีที่รอยนูนแตก เลือดคั่งสายหนึ่งพุ่งออกมาโดยตรง จนกะละมังแตกเป็นรู

วันหย่งเฟิงเบิกตาโต “เป็นแบบนี้ได้ยังไง”

หลินมั่ว “กำลังภายในของท่านวั่นถูกเค้นตามออกมาภายหลัง”

วันหย่งเฟิงเข้าใจทันที