หัตถ์เทวะหมอเทวดา นิยาย บท 1715

เห็นคุณชายวั่นแต่งตัวแบบนี้ คุณท่านวั่นกับวั่นหย่งเฟิงก็มีความสุขจากก้นบึ้งของหัวใจ

แต่เรื่องนี้ก็ทำให้พวกเขาสองคนมั่นใจมากขึ้นว่าคุณชายวั่นชอบหลินมั่วมากจริงๆ

ดังนั้น หลังจากที่เวียนเหล้าได้สามรอบ วั่นหย่งเฟิงก็ถือโอกาสยิ้มและเอ่ย “ หมอเทวดาหลินคุณว่าเซิ่งหนานของเราเป็นยังไงบ้างครับ?”

ใบหน้าของคุณชายวั่นแดงก่ำ เธอก้มหน้าลง หูกลับยังตั้งอกตั้งใจฟัง

หลินมั่วยิ้มๆ “คุณหนูวั่นเป็นคนที่รักษาสัญญา น่าเคารพนับถือ!”

วั่นหย่งเฟิงไม่ได้รับคำตอบที่ตัวเองต้องการก็เลยซักไซ้ถาม “คุณว่าเซิ่งหนานของเราแต่งตัวแบบนี้แล้วเป็นยังไงบ้าง?”

หลินมั่วอึดอัดเล็กน้อย เขารู้ว่าวั่นหย่งเฟิงต้องการจะพูดอะไรกันแน่

แต่เขาไม่อยากพูดหัวข้อนี้ต่อไปแล้ว

“คุณหนูวั่นแต่งตัวได้สวยมากครับ!”

หลินมั่วตอบกลับอย่างขอไปที

วั่นหย่งเฟิงยิ้มอย่างภาคภูมิใจและเอ่ย “คุณก็คิดว่าลูกสาวของผมดีมากเลยสินะ”

“หมอเทวดาหลินแล้วคุณคิดว่าลูกสาวของผมคู่ควรกับคุณมั้ย?”

ทุกคนที่อยู่รอบๆ มองหลินมั่วเป็นตาเดียว

คุณชายวั่นหน้าแดงกว่าเดิม หัวใจก็เต้นรัวไม่เป็นจังวะ ก้มหน้าก้มตาไม่กล้าพูดอะไรออกมาสักคำ แต่ในใจก็เต็มไปด้วยความคาดหวัง

หลินมั่วเอ่ย “หัวหน้าตระกูลตระกูลวั่นพูดเล่นอยู่สินะครับ”

“คุณหนูวั่นเป็นบุคคลล้ำค่า จะไปคู่ควรกับคุณหนูวั่นได้ยังไง!”

วั่นหย่งเฟิงหัวเราะฮ่าๆ “หมอเทวดาหลินคุณไม่ต้องถ่อมตัวหรอก”

“ที่จริงจากความสามารถของคุณ ถ้าได้ลูกสาวของผมไปเคียงข้าง จะกลายเป็นคู่ฟ้าประทานเลยนะ”

“ไม่อย่างนั้นคุณก็ไม่ต้องกลับไปก็ได้ อยู่เป็นเขยตระกูลวั่นของเราไปเลยดีมั้ย?”

หลินมั่วยิ้มเจื่อน “หัวหน้าตระกูลตระกูลวั่น คุณพูดเล่นอีกแล้วสินะครับ”

“ผมแต่งงานไปนานแล้ว จะไปเป็นลูกเขยของคนอื่นได้ยังไง?”

วั่นหย่งเฟิงพูดตรงๆ “หมอเทวดาหลินผมไม่ได้พูดเล่นกับคุณอยู่นะ”

“ผมรู้ ในตอนแรกคุณแต่งเข้าตระกูลสวี่ก็เพราะความจำเป็น”

“คนตระกูลสวี่ไม่ได้เห็นอกเห็นใจคุณเลยแม้แต่สักนิด”

“ในเมื่อเป็นแบบนี้แล้ว ทำไมคุณต้องอยู่ในครอบครัวที่ไม่มีความรักต่อไป?”

ความเจ็บปวดที่ไม่ได้มาจากใจจริงทำให้หัวใจของเธอทรมานกว่าเดิม

เห็นลูกสาวเป็นแบบนี้ วั่นหย่งเฟิงก็รู้สึกอึดอัดใจ

เขามองออกอยู่แล้วว่าลูกสาวของเขาน้ำตาไหลเพราะหลินมั่ว

และนี่ก็ทำให้เขาตั้งใจแน่วแน่ว่าจะให้ให้หลินมั่วอยู่ต่อให้ได้มากกว่าเดิม

วั่นหย่งเฟิงโบกๆ มือ “เซิ่งหนาน ไม่ต้องพูดแล้ว!”

“หลินมั่ว ผมจะถามอีกครั้งนะ”

“คุณจะแต่งงานกับลูกของผมมั้ย?”

หลินมั่วมองตาของคุณชายวั่นและพูดออกมาเบาๆ “หัวหน้าตระกูลตระกูลวั่น ขอโทษจริงๆ นะครับ…”

น้ำตาของคุณชายวั่นไหลหลงมาสู่แก้มขาวดั่งหิมะทันทีราวกับลูกปัดที่ด้ายขาด

วั่นหย่งเฟิงตบโต๊ะและลุกขึ้นยืน “หลินมั่ว คุณทำเกินไปแล้วนะ!”

“ลูกสาวของวั่นหย่งเฟิงอย่างผมไม่คู่ควรกับคุณตรงไหนกันแน่?”

“ไม่นึกเลยว่าคุณจะปฏิเสธซ้ำแล้วซ้ำเล่าแบบนี้ คุณกำลังดูถูกตระกูลวั่นของพวกเราอยู่เหรอ?”