หัตถ์เทวะหมอเทวดา นิยาย บท 1716

ตอนนี้ผู้คนในห้องมองหลินมั่วด้วยสายตาขุ่นเคือง

ยังไงคุณชายวั่นก็เป็นคุณหนูใหญ่แห่งตระกูลวั่น หลินมั่วปฏิเสธซ้ำแล้วซ้ำเล่าแบบนี้ถือเป็นการตบหน้าตระกูลวั่นทั้งตระกูล!

หลินมั่วขมวดคิ้วจนติดกัน ในใจรู้สึกหมดคำพูดจนทำอะไรไม่ถูก

เขาไม่เคยคิดเลยว่าตัวเองมารักษาผู้ป่วยที่ตระกูลวั่นแล้วจะต้องเจอกับเรื่องแบบนี้

ไม่นึกเลยว่าตระกูลใหญ่โตอย่างตระกูลวั่นจะบังคับให้เขาแต่งงาน?

“หัวหน้าตระกูลตระกูลวั่น ผมไม่ได้คิดจะดูถูกตระกูลวั่นนะครับ”

“ผมเคารพตระกูลวั่นและคุณหนูวั่นมากๆ!”

“เพียงแต่ว่าผมแต่งงานแล้ว”

“และผมก็รักภรรยาของผมมาก”

“ดังนั้น ในชีวิตนี้ผมจึงไม่สามารถแต่งงานกับผู้หญิงคนอื่นได้อีกแล้ว!”

“ทุกท่าน ขอโทษนะครับ ผมมีธุระ ต้องขอตัวก่อน!”

หลินมั่วตอบกลับเสียงดังและพูดทัศนคติของเขาอย่างตรงไปตรงมา

คุณชายวั่นยอมแพ้อย่างสิ้นเชิง เธอทรุดตัวลงบนเก้าอี้ ใบหน้าของเธอขาวซีด

วั่นหย่งเฟิงก็นิ่งไป เดิมทีเขาอยากให้คุณชายวั่นแต่งตัวเพื่อใช้ความงามทำให้หลินมั่วหวั่นไหว

หลังจากนั้นก็จะขอดองกับหลินมั่วด้วยตัวเองต่อหน้าคนจำนวนมากเพื่อให้เขาไม่มีทางปฏิเสธได้

แต่เขาก็ไม่คิดไม่ฝันเลยว่าหลินมั่วจะปฏิเสธเขาตรงๆ แบบนี้

เห็นท่าทางของลูกสาวแล้ว เขาก็ทรมานใจยิ่งกว่าเก่า

“หลินมั่ว นายกล้ามากเลยนะ!

วั่นหย่งเฟิงตะโกนอย่างโกรธเคือง “ไม่นึกเลยว่าจะดูถูกลูกสาวฉันแบบนี้ ฉันไม่ไว้ชีวิตนายแน่!”

“วันนี้นายล้มเลิกความคิดที่จะก้าวออกจากตระกูลวั่นของฉันได้เลย!”

เหล่าคนตระกูลวั่นปิดประตูลงกลอนเพื่อขังหลินมั่วไว้ในห้องทันที

ส่วนคุณท่านวั่น เขาหลับตาลงเล็กน้อย ราวกับว่าทุกอย่างนี้ไม่เกี่ยวข้องกับเขา

การได้เห็นท่าทางของหลานสาวที่น้ำตาไหลพรากทำให้เขาปวดใจมากเหมือนกัน เขาก็เลยอยากสั่งสอนหลินมั่วที่ไม่รู้จักผิดชอบชั่วดีนี่สักหน่อย

หลินมั่วขมวดคิ้วเล็กน้อยและพูดเสียงทุ้ม “หัวหน้าตระกูลตระกูลวั่น คุณคิดจะทำอะไร?”

วั่นหย่งเฟิงเอ่ย “นายดูถูกตระกูลวั่นของฉัน อย่างน้อยก็ต้องเหลือแขนไว้สักข้าง!”

“ไม่อย่างนั้นเรื่องนี้แพร่งพรายออกไป คนทั้งโลกจะไม่เยาะเย้ยว่าตระกูลวั่นของฉันไร้ความสามารถเหรอ?”

หลินมั่วตอบ “ผมก็ไม่ได้คิดจะดูถูกตระกูลวั่นเลยนะครับ…”

“คนคนนี้ดูถูกลูก พ่อจะต้องคืนความยุติธรรมให้ลูก!”

คุณชายวั่นพูดอย่างโกรธเคือง “พ่อ นี่พ่อจะทำอะไร?”

“เขารักษาปู่จนหายดี แล้ว…แล้วทำไมถึงไม่รู้จักบุญคุณกันแบบนี้?”

วั่นหย่งเฟิงเอ่ย “อย่าเอามาปนกันสิ!”

“เขารักษาคุณท่านจนหายดี เราก็ซาบซึ้งขอบคุณเขามาก!”

“แต่เขาดูถูกลูก ดูถูกตระกูลวั่นของเรา เขาต้องชดใช้!”

ตระกูลวั่นคนอื่นต่างก็พากันพยักหน้า

คุณชายวั่นใบหน้าแดงก่ำ “พ่อ เลิกวุ่นวายสักทีได้มั้ย?”

“พ่อยังทำให้ฉันขายหน้าไม่พออีกเหรอ?”

วั่นหย่งเฟิงพูดอย่างโกรธเคือง “เซิ่งหนาน ไอ้ชั่วนี่ต่างหากที่ทำลูกขายขี้หน้า”

“พ่อก็เลยจะตัดแขนมันหนึ่งข้างเพื่อแก้แค้นให้ลูก!”

คุณชายวั่นตะโกนเสียงดัง “พ่อ ฉันไม่ได้ชอบเขาเลยสักนิด ฉัน…ฉันแค่หลอกใช้เขา หลอกเขาให้มารักษาอาการป่วยของคุณปู่”

“ปล่อยเขาไปเถอะ ฉันเห็นเขาก็สะอิดสะเอียนแล้ว จะไปชอบเขยที่ไร้อนาคตแบบเขาได้ยังไง?”