หัตถ์เทวะหมอเทวดา นิยาย บท 1731

เดิมทีดวงตาของจ้าวเทียนอิงมักจะขุ่นมัวอยู่กระจัดกระจาย แต่ตอนนี้ ดวงตาของเขากลับสดใสชัดเจน ราวกับฟื้นคืนสติกลับมาได้อีกครั้ง

คนรอบตัวเขาหลายคนต่างตกตะลึง เฉินอู่หยวนถามอย่างประหลาดใจ “คุณ...คุณรักษาเขาหายดีแล้วจริงๆเหรอ”

“โรคทางจิตประเภทนี้ ต่อให้คิดจะรักษา ก็ยังต้องใช้เวลาสักระยะหนึ่งในการฟื้นฟูสมรรถภาพนะ”

หลินมั่วส่ายหัว “เขานี่ก็ไม่ได้นับว่าป่วยทางจิตหรอก เพียงแค่อารมณ์ที่ถาโถม ทำให้ความคิดของเขาไม่เป็นระเบียบ”

“ตราบใดที่เขาสงบจิตใจได้ โดยทั่วไปแล้วเขาก็สามารถทำให้อารมณ์ของเขามั่นคงได้”

“การฟื้นสมรรถภาพในภายหลัง อาจต้องการสักระยะเวลาหนึ่ง ภายในสามเดือนรับรองว่าหายขาดแน่นอน”

คนเหล่านี้ยิ่งตกตะลึงมากขึ้นไปอีก เฉินอู่หยวนพูดอย่างสงสัยว่า “คุณหลิน คุณมีความรู้ด้านการแพทย์ด้วยเหรอ”

หลินมั่วยิ้มแต่ไม่ได้พูดอะไร เขาไม่ได้บอกเรื่องที่เขาเป็นหมอเทวดา ไม่อย่างนั้น เกรงว่าคนเหล่านี้จะยิ่งตกใจมากกว่านี้อีก!

หลังจากปักเข็มเงินทั้งเก้าเล่มแล้ว หลินมั่วก็ไม่ได้ทำอะไรอย่างอื่นอีก และได้นั่งรออยู่ด้านข้างเฉยๆอย่างเงียบๆ

จ้าวเทียนอิงนอนอยู่บนพื้น เดิมทีการหายใจของเขาเร็วถี่มาก

แต่ว่า เมื่อเวลาผ่านไปอย่างช้าๆ การหายใจของเขาก็ค่อยๆคงที่มั่นคง

และเมื่อลมหายใจของเขาค่อยๆคงที่ ดวงตาของเขาก็ยิ่งสดใสและชัดเจนขึ้น

จนท้ายที่สุด ดวงตาทั้งคู่ของเขาก็เริ่มส่องแสงเปล่งประกาย

ทันใดนั้น สายตาของเขาก็มองไปที่เฉินอู่หยวน และถามอย่างสับสนนิดหน่อยว่า “พี่เฉิน ทำไมพี่อยู่ที่นี่”

เฉินอู่หยวนกับจ้าวเทียนอิงรู้จักกันมานานแล้ว เมื่อมองดวงตาของเขา เฉินอู่หยวนก็รู้ว่า จ้าวเทียนอิงที่คุ้นเคยคนเดิมนั้นกลับมาแล้ว!

เฉินอู่หยวนน้ำตาคลอเบ้าพูดด้วยเสียงที่สั่นเครือ “น้องเทียนอิง ในที่สุดน้องก็จำพี่ได้แล้ว”

“นี่ก็หลายปีแล้ว พี่...พี่คิดว่าน้องจะจำพี่ไม่ได้อีกแล้ว!”

จ้าวเทียนอิงพกพาความสงสัย “พี่เฉิน นี่เกิดอะไรขึ้น”

เขามองไปที่คนอื่นๆอีก “พวกคุณ...ทำไมพวกคุณก็อยู่ที่นี่”

“พวกคุณเป็นอะไร”

“ใครทำให้พวกคุณบาดเจ็บอย่างนี้”