หัตถ์เทวะหมอเทวดา นิยาย บท 1732

หลังจากจัดการสิ่งต่างๆภายนอกอย่างเหมาะสมแล้ว หลินมั่วก็กลับไปที่ห้องลับใต้ดิน

ในเวลานี้ เฉินอู่หยวนและพวกกำลังบอกเรื่องราวทุกสิ่งที่เกิดขึ้นก่อนหน้านี้ ตั้งแต่ต้นจนจบให้กับจ้าวเทียนอิงฟัง

แม้ว่าจ้าวเทียนอิงจะนั่งอยู่บนพื้นโดยไม่พูดอะไรสักคำ แต่จากที่เขากำหมัดแน่น ก็สามารถเห็นถึงความเย็นชาในดวงตาของเขา เขานึกถึงความทรงจำเกี่ยวกับเรื่องราวในอดีต

เมื่อเห็นหลินมั่วลงมา เฉินอู่หยวนรีบไปรับเขา “คุณหลิน น้องเทียนอิงจำเรื่องราวก่อนหน้านี้ได้แล้ว เขาอยากสู้ตายกับจ้าวเทียนหยวน”

“ตอนนี้ พวกเราควรทำยังไง”

หลินมั่วพยักหน้า แล้วชำเลืองมองจ้าวเทียนอิง พลางพูดว่า “เรื่องเกี่ยวกับจ้าวเทียนหยวน อย่าเพิ่งเร่งรีบช่วงเวลานี้”

“ตอนนี้ สิ่งที่สำคัญที่สุดของพวกเราคือการออกไปจากตระกูลจ้าวให้พ้นก่อน จากนั้นค่อยจัดการเรื่องอื่นๆ”

“อีกสักครู่พวกคุณตามฉันมา จำเอาไว้ เป้าหมายของพวกเราคือออกไปจากตระกูลจ้าว พยายามอย่าแหวกหญ้าให้งูตื่น ไม่อย่างนั้นจ้าวเทียนหยวนจะเป็นฝ่ายตั้งรับ”

ทุกคนพยักหน้า เฉินอู่หยวนมองไปที่จ้าวเทียนอิง “น้องเทียนอิง น้องต้องใส่ใจเป็นพิเศษ”

“พี่รู้ว่าในใจของน้องเต็มไปด้วยความเกลียดชัง แต่ตอนนี้ยังไม่ใช่เวลาแก้แค้น”

“จ้าวเทียนหยวนคนนี้ เจ้าเล่ห์และมีไหวพริบยิ่งนัก”

“ถ้าหากเขารู้ว่าพวกเราหนีแล้ว ไม่แน่ว่าอาจคิดหาหนทางมาจัดการกับพวกเรา”

“ดังนั้น ต่อให้น้องมีไฟสุมอยู่ในใจ ก็ต้องดับไว้ชั่วคราว อย่าให้ใครรู้เรื่องที่พวกเราหนี!”

จ้าวเทียนอิงกัดฟันกรอด สุดท้ายเขาก็คลายหมัดที่กำไว้แน่นออก

เมื่อครู่นึกถึงเรื่องที่เกิดขึ้นก่อนหน้านี้ เขาเกือบจะคลั่งอยู่ในนี้ แล้วออกไปสู้ตายกับจ้าวเทียนหยวนเสียเลย

ถ้าหากไม่ใช่เพราะเฉินอู่หยวนกับพวกรั้งเขาไว้อย่างสุดชีวิต เกรงว่าเขาคงวิ่งออกไปแล้ว

เหตุผลที่หลินมั่วพูดประโยคนี้ ความจริงก็คือการพุ่งเป้าไปที่จ้าวเทียนอิง

เฉินอู่หยวนและพวกต่างพิการไปเสียแล้ว ต่อให้พวกเขาคิดอยากจะลงมือก็คงไม่สามารถทำได้แล้ว

แต่ความแข็งแกร่งของจ้าวเทียนอิงยังมีอยู่ หลังจากออกไป ถ้าเขาฆ่าคนด้วยความโกรธ ก็จะมีปัญหา

ดังนั้น หลินมั่วจึงกำชับไป เพื่อหลีกเลี่ยงปัญหาที่อาจเกิดขึ้น

เฉินอู่หยวนดูความหมายของหลินมั่วออก ดังนั้น จึงได้พูดกับจ้าวเทียนอิงเป็นพิเศษ

หลังจากจัดการทุกอย่างเรียบร้อยแล้ว หลินมั่วก็พาทุกคน ออกไปจากห้องลับใต้ดินอย่างเงียบๆ

หลินมั่วพิงอยู่บนผนัง ดูยามกลุ่มหนึ่งที่เฝ้าอยู่ด้านนอก จากนั้นพาทุกคนออกไปลานเล็กแห่งนี้