หัตถ์เทวะหมอเทวดา นิยาย บท 1746

มือทั้งสองข้างของเหลาหู่ยังคงอยู่ในสภาพดีเหมือนเดิมราวกับว่าไม่เคยได้รับบาดเจ็บมาก่อนทุกคนโดยรอบต่างตกตะลึง เพราะว่ามีข่าวลือไปทั่วว่ามือของเหลาหู่ถูกคนอื่นตัดทิ้งไปแล้ว

แต่ว่าสถานการณ์ตอนนี้นี่มันยังไงกันแน่? เพราะอะไรเขาถึงยังอยู่ที่นี่โดยที่ไม่ได้รับบาดเจ็บอะไรเลยล่ะ?

“ฮ่า ๆ ๆ”

เหลาหู่หัวเราะอย่างบ้าคลั่ง และพลิกตัวกระโดดลงจากเตียง

“ใช่แล้ว มือของฉันขาดไปแล้ว! แต่ว่าพวกแกไม่รู้เหรอ? เจ้านายของพวกเราเป็นหมอเทวดาอันดับหนึ่งในหกมณฑลทางใต้! มือขาดแล้วยังไงล่ะ? ต่อให้หัวของฉันขาด เขาก็สามารถรักษาฉันให้หายได้!”

เหลาหู่พูดอย่างภาคภูมิใจ

ทุกคนในที่นี้ต่างตกใจกันอีกครั้ง เฉียนเหลียงเหวินเอ่ยพูดเสียงดังออกมา “คุณกำลังพูดเรื่องไร้สาระอะไร? คนแซ่หลินตายไปตั้งนานแล้ว หรือว่าเขากลายเป็นผีมารักษาคุณยังงั้นเหรอ?”

ในเวลานี้อยู่ ๆ ก็มีน้ำเสียงที่เย็นชาดังขึ้นมาจากทางข้างนอกประตู “ใครบอกว่าผมตายไปแล้ว?”

ทุกคนพากันหันกลับไปมามองกันเป็นแถบ ๆ และที่หน้าประตูก็มีคนกลุ่มหนึ่งยืนอยู่เต็มไปหมดตั้งแต่เมื่อไรก็ไม่รู้

ผู้นำของคนเหล่านั้นไม่ใช่ใครอื่นก็คือหลินมั่วนั้นเอง!

ด้านหลังหลินมั่วมีผู้คนตามมามากกว่าสิบคน หนึ่งในหมู่พวกเขาก็มีผู้นำตระกูลถังที่ยืนอยู่ข้าง ๆ!

ผู้นำตระกูลถังมองไปยังถังอวี่ชิงที่อยู่ในห้องด้วยใบหน้าที่เต็มไปด้วยความสิ้นหวังและถอนหายใจออกมาอย่างเอือมระอา

ส่วนถังอวี่ชิงก็งุนงงไปหมดแล้ว เธอมองหลินมั่วด้วยความตะลึงและไม่สามารถเรียกสติกลับมาได้ชั่วขณะ

เธอไม่เข้าใจจริง ๆ ว่านี่มันเกิดอะไรขึ้นกันแน่? ไม่ใช่ว่าหลินมั่วตายไปแล้วเหรอ? ทำไมเขาถึงปรากฏตัวได้อีกล่ะ? และทำไมเขาถึงปรากฏตัวพร้อมกับคนตระกูลถังได้?

นี่มันเกิดอะไรขึ้นกันแน่?

เฉียนเหลียงเหวินเห็นหลินมั่ว ก็ได้แต่กลัวจนตัวสั่น จากนั้นก็พูดตะกุกตะกัก “แก...แกเป็นคนหรือผีกันแน่?”

หลินมั่วหัวเราะอย่างเย้ยหยัน “แน่นอนว่าผมต้องเป็นมนุษย์อยู่แล้ว แต่ว่าอีกไม่นานคุณก็จะกลายเป็นผีแล้วล่ะ!”

หลินมั่วหัวเราะเสียงดัง “เฉียนเหลียงเหวิน คุณลองคิดพิจารณาเรื่องของตัวเองก่อนเถอะ! คุณลองเดาดูสิว่า วันนี้คุณจะสามารถมีชีวิตรอดกลับไปได้หรือเปล่า?”

สีหน้าของเฉียนเหลียงเหวินเปลี่ยนไปและมองหลินมั่วด้วยความโกรธ “คนแซ่หลินอย่างแกมันร้ายกาจต่ำช้าจริง ๆ คาดไม่ถึงว่าจะวางกับดักเช่นนี้กับฉันได้ ฮึ ถ้าหากแกมีความสามารถจริงๆ แน่จริงก็ชักมีดชักปืนมาสู้กับฉันเลยสิ! ทำไมต้องใช้วิธีต่ำทรามแบบนี้ ใช้ผู้หญิงคนหนึ่งมาหลอกให้ข้ามาที่นี่ แกแม่งยังเป็นลูกผู้ชายอยู่หรือเปล่า?”

พูดจบเขาก็หันไปหาถังอวี่ชิงและด่าทอด้วยความโกรธ “ถังอวี่ชิง แม่งมันสิ กล้าหลอกข้าแบบนี้ได้ไง ฉันจะบอกอะไรหล่อนไวอย่างนะ บัญชีแค้นในครั้งนี้ข้าจะจดจำเอาไว้! ครั้งนี้ถ้าข้าไม่ได้กำจัดตระกูลถังของพวกแกให้สิ้นซาก ข้าก็ไม่ใช่คนแซ่เฉียนอีกต่อไป”

ถังอวี่ชิงมีสีหน้ากระอักกระอ่วน “คุณชายเฉียน ฉัน...ฉันไม่ได้ทำนะ...”

หลินมั่วยิ้มพร้อมเอ่ย “คุณชายเฉียน ไม่ต้องโมโหขนาดนี้หรอก เรื่องนี้คุณถังไม่ได้มีส่วนเกี่ยวข้องอะไรด้วย แต่ไหนแต่ไรเธอก็เป็นพวกเดียวกับคุณเสมอ!”

เฉียนเหลียงเหวินถามอย่างสงสัย “หมายความว่าอะไร?”

หลินมั่วหัวเราะเบา ๆ “เฉียนเหลียงเหวิน คุณคิดว่าเรื่องต่าง ๆ ที่คุณทำในมณฑลก่วง ผมจะไม่รู้อะไรเลยงั้นเหรอ? ตอนที่คุณเพิ่งจะเข้ามาที่มณฑลก่วง ถังอวี่ชิงก็สมคบคิดกับคุณเรียบร้อยแล้ว ตอนที่ถังอวี่ชิงมาสืบหาตำแหน่งที่อยู่ของเหลาหู่จากหัวหน้าตระกูลถัง ผมก็รู้อยู่แล้วว่าเธอต้องบอกข่าวนี่ให้คุณทราบอย่างแน่นอน”

“ดังนั้นผมจึงจงใจให้ผู้นำตระกูลถังเปิดเผยตำแหน่งที่อยู่ให้กับถังอวี่ชิง ก็เพื่อล่อคุณมาที่นี่ยังไงล่ะ! แต่ว่าคุณก็ให้ความร่วมมือด้วยดี มาที่นี่จริง ๆ ด้วย แบบนี้ก็ช่วยผมประหยัดแรงได้ไม่น้อย ผมจะได้ไม่ต้องไปจับตัวคุณให้เหนื่อย!”