หัตถ์เทวะหมอเทวดา นิยาย บท 1787

คนที่นั่งอยู่ตรงหน้าจ้าวเทียนหยวนเป็นชายวัยกลางคนคนหนึ่ง ดูแล้วอายุประมาณสี่สิบปี

ชายหนุ่มใส่ของแบรนด์เนมทั้งตัว นั่งอยู่บนโซฟา กำลังชิมรสไวน์อย่างช้าๆ

สายตาดูเหยียดหยาม ฟังคำพูดของจ้าวเทียนหยวนแล้ว เขาก็ไม่ตอบอะไร ราวกับว่าไม่เห็นจ้าวเทียนหยวนอยู่ในสายตา

จ้าวเทียนหยวนยืนอยู่หน้าเขา แต่ไม่กล้าพูดอะไรเลย ทำได้เพียงก้มหน้ารออย่างเงียบๆ

พอชายหนุ่มลิ้มรสไวน์แดงแก้วนี้หมด จึงวางแก้วไวน์ลง

เขาลุกขึ้นและเดินมาตรงหน้าจ้าวเทียนหยวน ยื่นมือไปตบไหล่ของจ้าวเทียนหยวน แต่สายตากลับไม่มองจ้าวเทียนหยวนเลยด้วยซ้ำ

“จ้าวเทียนหยวน ความกล้าหาญของคุณนี้ มิน่าล่ะทรมานอยู่ในมณฑลซูมาหลายสิบปี สุดท้ายยังคงตกมาสู่จุดนี้!”

“คนที่จะทำการใหญ่ให้สำเร็จ ไม่มีความกล้าและความรู้ จะวางแผนได้ยังไง”

ชายหนุ่มกล่าวด้วยรอยยิ้มเย้ยหยัน

จ้าวเทียนหยวนก้มหน้า ความไม่ยอมรับปรากฏในดวงตาแวบหนึ่ง แต่ไม่กล้าโต้แย้ง

“คุณเซี่ย ไอ้แซ่หลินคนนี้ไม่ธรรมดา”

“อีกอย่าง ตอนนี้คนของสิบตระกูลใหญ่แห่งมณฑลก่วงและมณฑลซู ก็ยืนอยู่ข้างเขาหมด”

“คิดจะจัดการเขา ทางที่ดีพวกเราค่อยๆ ปรึกษากันเถอะ จะได้มันติดกับดักของเขา!”

จ้าวเทียนหยวนกล่าวเสียงเบา

ชายหนุ่มหัวเราะเยาะ “ไม่ธรรมดาอย่างนั้นเหรอ”

“เขาเป็นแค่ลูกเขยที่แต่งเข้าบ้านฝ่ายหญิง ต่อให้ไม่ธรรมดา แล้วจะยังไง”

“สิบตระกูลใหญ่แห่งมณฑลก่วงกับมณฑลซูเหรอ เหอะ ก็แค่กลุ่มไร้ประโยชน์”

“ไม่อย่างนั้น คนแบบคุณ ยังจะควบคุมสิบตระกูลใหญ่แห่งมณฑลซูได้ไหม”

จ้าวเทียนหยวนก้มหน้า สีหน้าอึดอัดเล็กน้อย

คำพูดของชายหนุ่ม เป็นการเหยียดหยามเขาโดยสมบูรณ์!

แต่ทว่า เขาไม่กล้าโต้แย้งเลยสักนิด

ช่วยไม่ได้ ภูมิหลังของชายหนุ่มคนนี้มันยิ่งใหญ่จริงๆ

เขาชื่อว่าเซี่ยเชียนจวิน เป็นคนของตระกูลเซี่ยแห่งเมืองจิง

แต่ทว่า เขายังไม่ได้เข้าไปในเมืองก่วงหยาง ก็มีคนสองคนมาหาถึงที่แล้ว

สองคนนี้ ก็คือเฉียนหย่งอันกับท่านอาจารย์กู่ที่เคยหลบหนีมาจากมณฑลซูเมื่อก่อนหน้านี้

ทั้งสองคนตามหาเซี่ยเชียนจวินจนเจอ และกล่าวว่าจะช่วยเซี่ยเชียนจวินยึดอุตสาหกรรมยาสวี่ซื่อ

พอเซี่ยเชียนจวินได้ยินเรื่องยาฟื้นฟู ก็มีความสนใจ จึงเห็นด้วยกับแผนการของทั้งสองคน

และเฉียนหย่งอันกับท่านอาจารย์กู่ ก็ตามหาจ้าวเทียนหยวนอย่างเงียบๆ จนเจอ ถึงมีสถานการณ์อย่างตอนนี้

คนพวกนี้ ล้วนเป็นคู่อริของหลินมั่ว รวมตัวกัน ก็เพราะอยากจัดการหลินมั่ว

เซี่ยเชียนจวินยืนเอามือไขว้หลัง แล้วกล่าวเสียงกังวานว่า “พวกคุณระมัดระวังเกินไปแล้ว!”

“อันที่จริง ทำไมพวกเราจะต้องรอสองสามวันนี้ด้วย”

“มณฑลก่วงในตอนนี้ มีผู้มีอิทธิพลอยู่ที่ไหนกัน”

“ต่อให้หลินมั่วเฝ้าอยู่หน้าสวนวั่งเจียง แล้วจะยังไง”

“ขอแค่ผมลงมือ ถึงแม้ว่าจ้าวเทียนอิงกับหลินเจาจะอยู่ด้วย แล้วมันจะยังไง”